Mirjam van der Sanden – Over haaien, bootjes en zeeziekte

De dag van de blauwe haaien is aangebroken. Iedereen beleeft het op zijn eigen manier…of niet, helaas. 

Na een aantal dagen op het eiland Pico in de Azoren is het eindelijk zover, we gaan duiken met de blauwe haaien. Na een strenge uitgebreide briefing en het ondertekenen van allerlei aansprakelijkheids papieren is het dan zover.

Met prachtig weer vertrekken we die middag met de grote boot richting de haaien. Het is ongeveer 2 uur varen dus we gaan lekker boven zitten en genieten van het uitzicht. Op de juiste plek aangekomen begint onze gids met het lokken van de haaien. Het is hier zo’n kleine 300 meter diep en als alles goed gaat komen de blauwe haaien uit de diepte omhoog om wat te snoepen van het aas. Wij kunnen dan natuurlijk gaan genieten van deze prachtige dieren onder water.

De golven zo ver op de Atlantische oceaan zijn behoorlijk en onze boot rolt en tolt alle kanten op. De lucht van het aas doet ook niet veel goeds en al snel zijn er een aantal mensen behoorlijk zeeziek. De haaien willen zich maar niet laten zien. Ter afleiding komen er gelukkig wel een aantal tuimelaar dolfijnen. Na een uur is er nog steeds geen haai en worden de zeezieken steeds zieker. Er zijn meerdere boten in de buurt aanwezig en onderling hebben ze via de portofoon contact.

Er wordt besloten om de haai van een andere boot over te nemen dus we gaan varen. Daar aangekomen wordt er van boot en haai gewisseld. Onze dochter Mees is erg zeeziek en ik voel mezelf ook niet al te super, wij besluiten terug te gaan en deze duik over te slaan. Bas en Joyce zijn ook zeeziek, maar hopen dat het onder water tijdens het duiken over gaat. Helaas betekent deze zeeziekte waarschijnlijk wel dat we de duiken met de duivelsroggen op Princess Alice bank niet gaan doen. Deze duikdag houdt in dat je ongeveer 12 uur op een boot moet doorbrengen, dat gaan we dus niet trekken.

Op de boot terug komt er een gids van de duikschool naar ons toe, ze heeft wel een goed pilletje voor Mees tegen zeeziekte. Mees neemt het pilletje in en na een half uur knapt ze zienderogen op. Onderweg pikken we ook nog een doodzieke, zeezieke man op van een andere haaienboot (deze man heeft het echt heel zwaar).

Als we eenmaal vaste land onder onze voeten hebben gaat het al snel een stuk beter. Nu maar eens even informeren naar die pillen. We moeten bij de lokale apotheek vragen naar vomit-free wordt ons geadviseerd.

Al snel komt de boot met de andere haaienduikers weer terug, ze hebben een fantastische duik gehad. Blauwe haaien zijn echt heel bijzonder, zelfs schattig en ze hebben mooie ogen en ….. kortom we hebben heel wat gemist, balen… Bas heeft de duik wel 50 minuten volgehouden, maar onder water kwam de zeeziekte toch terug en eenmaal op de boot was het niet echt grappig meer. We moeten nu echt goede pillen zien te bemachtigen anders wordt het niks meer met het duiken vanaf bootjes hier op de Azoren.

Film: Mirjam en Marijn van der Sanden
Foto’s: Bas van der Sanden

Met dank aan: Pico-sport Azoren

Ik maak deze 2 weekse reis, samen met mijn gezin (mijn man Bas en mijn 2 kinderen Marijn (16) en Mees (15)) Verder zijn er ook nog vrienden mee van onze duikvereniging, Rene en Joyce en de 2e week sluiten ook Peter en Petra nog aan.

foto 1 Kleine blauwe haai met wond

foto 2 Bootsmannetjes begeleiden de haai

foto 3 Marijn heeft mijn gopro overgenomen om te filmen

foto 4 Onze gids Alin met een blauwe haai

foto 5 Mees op de bootsteiger wachtend op de haaienduikers