Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Steven Stegeman – Mijn eerste sepia’s

Steven ging een dagje naar Zeeland om met twee cursisten de SSI specialisatie Marine Ecology af te ronden. Dat tijdens deze duiken en wens zou uitkomen, had hij van tevoren niet verwacht. Lees het verhaal én kijk de film!

We reden al vroeg weg uit Twente, want vanwege het ONK onderwater fotografie en de recente waarnemingen van zeepaardjes, verwachtten we grote op de parkeerplaats bij de Bergse Diepsluis. Even na 8 uur stonden we achter de dijk op een bijna lege parkeerplaats. Het was nog rustig. We zagen enkele Belgische duikers oversteken naar de hangcultuur, waarschijnlijk op zoek naar zeepaardjes die hier zouden moeten zitten.

Na de briefing lagen we om 9 uur in het water voor de eerste duik. Het zicht was niet zo goed, en we besloten de diepte van de sepia stokken aan te houden. Gezien de logberichten over een matig sepia seizoen, had ik weinig hoop dat we halverwege juni nog een sepia zouden spotten. De eerste stokken die we tegenkwamen waren leeg. Even later zie ik iets in het schijnsel van mijn lamp! Niet te geloven, mijn eerste Nederlandse sepia! Tot nu toe was het nooit gelukt ze te zien. Ik kom normaalgesproken maar 2 keer per jaar in Zeeland. Zieke buddy, slechte weersomstandigheden en een vroeg of laat sepia seizoen waren redenen dat ik ze tot nu toe niet had gezien. Maar nu was het raak! Voor iedereen in ons gezelschap gold dat dit de eerste Nederlandse sepia was. Na het diertje even bekeken te hebben werden de nodig high fives onder water uitgedeeld en doken we tevreden verder. De rest van de duik zagen we nog wel eitjes van de pijlstaartinktvis en sepia op de stokken. Met een grote glimlach verlieten we tevreden het water.

Toen het tijd was voor de tweede duik, waren de meeste duikers alweer vertrokken. Waarschijnlijk door het tegenvallende zicht. We besloten daarom nog een duik op dezelfde plek te maken. Dit bleek achteraf een goede keuze! Het zicht was een stukje beter en al snel zien we een koppeltje sepias bij de stokken. De beestjes laten zich rustig bekijken, waarna we verder duiken. Op de terugweg gaan we nog een keer langs hetzelfde koppeltje sepias. We zien dat hun gedrag nu verandert is. Een van hen beweegt zich richting de stokken, grijpt zich met de tentakels om een stok vast en zet een zwart eitje af. Wat gaaf om te zien! Daarna trekt het diertje zich terug naast de stokken en het lijkt of ze tijd nodig heeft om even bij te komen. Daarna herhaalt het proces zich een paar keer. Stok vastpakken, eitje afzetten en weer bijkomen. Wat gaaf om dit van dichtbij te zien! Als ik even om me heen kijk zie ik dat er een derde groter exemplaar zich bij het koppeltje voegt. Wat mooi om drie van deze prachtige dieren bij elkaar te zien! We maken nog snel wat opnamen en dan is het helaas tijd om verder te gaan. We hebben nog lucht genoeg in de fles, maar de afgesproken duiktijd komt in zicht en we willen niet dat de mensen op de kant ongerust worden, dus beëindigen we netjes op tijd onze duik.

Op de parkeerplaats genieten we nog met z’n alleen na van de beelden op onze camera’s. De cursisten zijn geslaagd en hebben als dikke bonus ook nog sepias gezien! Hun dag kan niet meer kapot, en die van mij ook niet!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief