Mieke Noordanus – Soms lukt het niet, soms wel
Nee, het leven van een hobby-onderwaterfotograaf gaat duidelijk niet over rozen, of beter gezegd, niet over dahlia’s. Dat is de conclusie van Duikreporter Mieke na een duik in de Grevelingen.
Datum: 24 oktober 2021
Duiklocatie: Kerkweg
Je hebt van die dagen… In de ochtend rustig aan gedaan, pas om half 11 afgesproken op de duikstek. Een behoorlijke tegenvaller toen we de grote aantallen auto’s op de parkeerplaats zagen staan. Maar het geluk is met de domme, halverwege toch nog een parkeerplaats, dus dat viel enigszins mee. Maar hoeveel geluk kan een mens hebben als je voor je ogen ziet, terwijl je staat te vullen, dat 5 auto’s naast de trap vertrekken. De sleutels van mijn auto in de hand gedrukt van mijn vriend met het verzoek de auto nog dichterbij te parkeren. Iedere meter minder lopen met een duikuitrusting is toch weer meegenomen.
Mijn vriend, die onder een temperatuur van 18 graden met zijn slechts 5mm pak niet meer duikt, was zo lief om mijn camera en vinnen naar de waterkant te dragen. Toch wel lekker, zo’n momentje. Ook weer een voordeeltje.
Het water zag er veel belovend uit en mijn buddy had aangegeven uit te kijken naar de paddenstoelkwallen, ook wel bloemkoolkwallen genoemd. Maar de natuur laat zich niet dwingen. Genoeg kwallen, maar dan ribkwalletjes. Geen paddenstoelkwallen deze duik. Het zicht was niet echt optimaal, beter gezegd, zeer matig. Maar mijn buddy deed haar uiterste best om toch het één en ander aan te wijzen. Maar wat ik ook probeerde, ik kreeg het licht en de kleur niet goed. Het eerste uur was het werkelijk alleen maar tobben, terwijl het zonnetje uitermate geschikt was voor groothoekfoto’s. Ook meer dan voldoende zeesterren en Noordzee krabben, maar allemaal op een positie die onmogelijk was voor een geschikte foto. Nee, het leven van een hobby onderwaterfotograaf gaat duidelijk niet over rozen, of beter gezegd, niet over dahlia’s. Want de dahlia’s die we tegenkwamen, zaten ook net niet goed genoeg voor de foto. Uiteindelijk toch een plaatje geschoten van een oester die mooi open stond en begroeid was met sponzen. Het zonnetje gelukkig goed kunnen vangen.
Mijn buddy wees ook nog een zeeappel aan met mooie kleuren. Misschien net een iets te klein onderwerp voor mijn 8mm fisheye (close focus wide angle), maar wel een mooi overzicht kunnen creëren en op de foto is het toch net of het zicht goed is en het appeltje staat er netjes op.
Inmiddels gaf mijn buddy na bijna 80 minuten aan dat ze het toch wel een beetje koud begon te krijgen. Mijn tankinhoud gaf hetzelfde getal aan, 80 bar. Dus tijd om richting de trap te gaan. Ondiep werd het zicht aanmerkelijk beter en daar nog een beetje rondgescharreld tot we onder de steiger bij de trap kwamen. Daar het zonnetje, dat schitterde achter de palen van de steiger, nog heel mooi vast kunnen leggen.
Mijn buddy zwom mijn richting op, wat voor mij het moment was om toch nog een keer een poging te wagen om een keer een model op de foto te zetten. En warempel, het lukte! Al met al toch een geslaagde en relaxte duik van 99 minuten…. Nee, net geen 100 minuten, maar da tis ook maar een getal. Maar de eindconclusie van deze duik is dat fotografie soms niet lukt en soms ook wel!
