Mieke Noordanus – Revanche

“Waar moeten we kijken, bizar gewoon. Zoveel leven en kleur! Zijn we wel onder water in Nederland?” Duikreporter Mieke en haar buddy gaan op een doordeweekse dag onder bij Sint Annaland.

Datum: 27-9-2021
Duiklocatie: St. Annaland

Duiken op een simple maandag, gewoon omdat het kan. En… niet onbelangrijk, mijn buddy en ik gingen voor de revanche. De laatste duik daar was nu niet bepaald relaxt. Door de sterke stroming moesten we toen onze duik namelijk vroegtijdig afbreken. De duik daarvoor was mijn batterij van mijn camera leeg. Dus we moesten revanche nemen en terug voor nog wat onderwater plaatjes.

De laagwater kentering was om ca. 13.30 uur, maar we stonden al om 11.00 uur aan de waterkant. Direct omgekleed en dit keer niet via de trap maar via het strandje het water in. Onderwater voelden we wel wat stroming, maar niet te vergelijken met twee weken daarvoor. Dit was relaxt en naarmate de duik vorderde werd de milde stroming die we voelden alleen maar minder. Daarbij was het zicht ook nog goed, dus we konden op ons gemak ons ding doen.

Maar ook dit keer werden we geconfronteerd met een probleem. Waar moesten we kijken, bizar gewoon. Zoveel leven en kleur! Waren we wel onderwater in Nederland?

Zeenaalden in alle lengtes en diktes. Een aantal was zelfs bereid om te poseren, maar niet te lang.

Overal waar je keek paarse kokerwormpjes, hoewel deze wat lastiger vast te leggen waren op de digitale plaat. Hide & seek is het favoriete spelletje van deze wormpjes. Maar met een beetje geduld toch een aantal op de foto gekregen.

Op de bodem was het een drukte van jewelste. Krabben die door elkaar renden, kreeften die een hol deelden, sponzen overal waar je keek. En op die sponzen ook weer voldoende leven. Garnalen druk in de weer. Maar niet te vergeten de baby sepiaatjes die je met de week ziet groeien en zich al heel stoer gedragen als ze aangevallen worden door een speelse krab. Tentakeltjes in de aanval en een dreigende kleur aannemen. Maar er moest ook gerust worden op een ondergrond van sponzen of in het zand.

110 Minuten rond gestruind en eigenlijk wilden we het water niet verlaten, er was nog zoveel te zien. Stroming? Daar hebben we nagenoeg niets van gemerkt. Dit keer ook geen lege accu , dus een SD kaartje vol foto’s. De maximale diepte die we hebben bereikt was toch zeker wel 6 meter. De afgelegde afstand was te verwaarlozen. Genoeg te zien op de vierkante meter. Snel maar weer een keer terug.Dit is toch wel één van mijn favoriete duik lokaties.