Mieke Noordanus – De K*# Kabouter

Als je aan Duikreporter Mieke vraagt wat ze tijdens haar duik in Vinkeveen gezien heeft, dan heeft ze een duidelijk antwoord: kabouters in alle soorten en maten, en soms levensecht.

Datum: 19-07-2021
Duiklocatie: Vinkeveen Zandeiland 4

Het is me weer overkomen. Ik heb me over laten halen om een keer bij Vinkeveen te gaan duiken. Mede vanwege het feit dat we die dag ook een afspraak hadden in Amsterdam en deze afspaak dus beter te combineren was met een duik in de Vinkeveense plassen dan met een duik in Zeeland.

Niet al te vroeg afgesproken, zodat ik me mentaal kon voorbereiden op deze dag. Afgesproken om te gaan oefenen met groothoek. Hoewel mijn buddy in Vinkeveen een macro specialist is. Menig slakje en kokerjuffertje heeft ze met engelengeduld op de foto gezet. Wel een beetje jammer als iemand dan roept dat die wesp heel scherp op de foto staat. Maar goed, ze was bereid om gezamenlijk voor groothoek te gaan.

Mijn buddy zou de duik leiden, want in Vinkeveen weet ik op een vierkante meter de weg nog niet! Terwijl ik doorgaans, waar ook ter wereld, geen moeite heb met navigeren.

Eenmaal onder bleek het zicht matig en leven was er nauwelijk. Een rivierkreeftje dat snel wegschoot en niet geschikt voor groothoek.

Uiteindelijk grijnsde iets mij tegemoet. Ik er naar toe… wat bleek, was een kabouter. Who the f%*k zet nu een tuinkaboter in het water. Zeker iemand die denkbeeldig zijn achtertuin heeft vergroot.

Met zonnebril, terwijl de zon er nauwelijks scheen. Maar goed, toch even het manneke vastgelegd op de digitale plaat. Maar echt enthousiast kon ik er niet van worden.

Ondertussen zwom mijn buddy verder en ik er achteraan. Richting het snoekenbos. Wat nou bos? Een wirwar van takken rechtop, niks geen bos en bovenal ook geen snoeken. Die waren vandaag niet thuis. Maar wel heel koud, want we waren net de thermocline gepasseerd. Mijn buddy ongewild in een natpak omdat haar seals van haar droogpak vervangen moesten worden, liet het zich geen twee keer zeggen dat ik het wel had gezien.

En weer verder. Nu doemde een bus in het groen op. Het is niet waar. Nog voordat ik goed had kunnen kijken stond er weer zo’n grijnzende k*# Kabouter me toe te lachen. Nou dat mannetje heb ik dus ook maar even vastgelegd. Je weet nooit of ze ooit in beeld komen bij “opsporing verzocht”. Kun je maar beter een goed signalement hebben.

Weer verder, ondertussen ook nog het Nederlandse product dat fiets genoemd wordt tegen gekomen. Dan denk je alles gehad te hebben, kom je ook nog een wipkip tegen. Zeker het speelgoed van die tuinkabouters als de duikers naar huis zijn. Kinderen net zo hoog als die kabouters ben ik nl. niet tegen gekomen.

Mijn buddy had ik koud op die diepte en ik had het ook wel weer een beetje gezien. Gelukkig kwamen we op de terugweg nog een aantal snoekbaarsen tegen. Maar modelhangen van die vissen was er niet bij. Met als resultaat, niet één goede foto van een vis.

Uiteindelijk nog wat pogingen gedaan een wrakje te fotograferen, begroeid met mosseltjes, doemt er een schim van een kabouter op achter het wrakje. Even het gevoel gehad dat de kabouters de achtervolging in hadden gezet. Bleek het mijn buddy te zijn. Om het goed te maken, geprobeerd haar op de foto te zetten en ook nog redelijk gelukt.

Bovenwater gekomen, kom ik nog een andere kabouter tegen, die van Scuba Connection. Ik kan het me permitteren om dit te zeggen, omdat we allebei even hoog zijn. Het zonnetje was doorgekomen. Mijn lieve buddy had voor een bakkie koffie gezorgd met een reep erbij. Dat maakt de duik toch weer goed. Volgend jaar misschien weer een keer duiken in Vinkeveen!