Malediven – Groots!

Ik hang. Ik hang aan een puntje van het rif. Ja, ik houd me vast. Sterker nog, ik heb mezelf vastgezet met een rifhaak. Anders is er geen houden aan. Is dit fun? Ja!

Duikleider Bas heeft ons tijdens de briefing laten zien wat de beste plek is om haaien te zien. Natuurlijk, dat is op de plek waar de meeste stroming staat en het voedselrijke water met bakken tegelijk wordt aangevoerd. De uitdaging is om van de boot af te springen, direct onder water te zakken, te focussen op het rif dat 30 meter onder je ligt, de stroming te trotseren en te zorgen dat je op dat rif terecht komt. En als je er eenmaal bent, te zorgen dat je niet meteen weggeblazen wordt. Sterker nog, als ik op het rif kom, moet ik letterlijk klunen naar de punt. Me vasthoudend aan dode stukjes koraal. Geen wonder dat je hier verplicht handschoenen aan moet hebben. Als het al niet is om je handen heel te houden, dan dient het ook als bescherming tegen de murenes die onder de koraalblokjes verschuild zitten en hun kleine, maar o zo scherpe tandjes maar al te graag in je hand zetten. Au!

Een meter of twintig verderop zie ik Edwin hangen. Ook hij heeft het gered. De teleurstelling is groot als je het rif mist want dat betekent ‘einde duik’. We geven elkaar het ok-teken en hangen ontspannen aan de rifhaak. Alleen wel zorgen dat de tweede trap in mijn mond blijft zitten. De eerste blacktip dient zich aan. Op gepaste afstand weliswaar, maar hij lijkt met één oog toch de vreemde wezens in de gaten te houden die daar op de rand van het rif hangen. Interessant? Nee, voor hem niet. We zien er niet als iets eetbaars uit. En dat is wel wat hij zoekt.

Zijn dit nu die idyllische Malediven? Ja, ook! Want de Malediven heeft vele kanten. Wees niet bang, als je een expeditie met The True Maldives doet, word je niet direct onder zulke omstandigheden in het diepe gegooid. Bas bouwt het op. Eerst rustig en dan steeds een tandje erbij. Want wie met The True Maldives meegaat, komt voor het grote spul en wil dit!

De blacktip krijgt gezelschap, een groepje grijze rifhaaien dient zich aan. Eerst rustig, dan gaat één er als een speer vandoor. Hij heeft prooi ‘geregistreerd’. Even later zwemt hij op z’n dooie akkertje weer langs. Voldaan? Ik heb het idee van niet.

Er kleeft wel een nadeel aan dit soort duiken…. Ze duren te kort. Eigenlijk wil je tot het oneindige blijven genieten. Maar decompressieduiken zijn niet toegestaan en ook de luchtvoorraad kent zijn grenzen. Langzaam stijg ik op in het blauw…

Groot, groter
Van de haaien gaan we naar de mantaroggen. Indrukwekkend groot, wat een spanwijdte hebben die dieren. We hangen rustig rond het poetsstation. In de verte zie ik een reus aan komen, gevolgd door nog één en nog één. Het lijkt de landingsbaan van Schiphol wel. Rustig zweven ze over het poetsstation en draaien met een bochtje weg, Het ritueel gaat door, zeven, acht manta’s. Ik lig op een prachtplek. Ze zeilen over mijn hoofd, ik voel hun beweging door mijn haar strijken. Als ik mijn hand opsteek, zou ik ze kunnen aanraken. Ik doe het niet, ik wil ze niet afschrikken. Wow, hier liggen, dat is toch geweldig?

Maar het kan nog mooier… echt. We liggen voor anker in een lagune. De bemanning haalt grote bouwlampen tevoorschijn. Binnen de kortste keren zien we grote wolken plankton in het water. Hét lievelingskostje van de manta’s. Op mijn buik lig ik op het achterdek. De eerste manta komt op het plankton in het licht af. Wow… Voor ik het weet, verschijnen er zeker vier achter elkaar, ze maken vijfdubbele salto’s, wat een show. Maar dit wil ik in het water ervaren…. Nachtduiken met manta’s. Op 10 meter diepte gaan we in een grote cirkel zitten. Lampen uit. Wat een ervaring… dit moet je beleven. Zo groot als de dieren zijn, zo rustig bewegen ze. Ze zweven in het donker vlak over je heen, strijken langs je lichaam. Adembenemend mooi.

Groot, groter, grootst
En dan denk je, we hebben het nu wel allemaal gehad. Maar nee, in de Malediven zitten nog grotere dieren. De eerste ontmoeting is een teleurstelling. We varen met tig boten bij elkaar, er liggen tientallen snorkelaars in het water, allemaal achtervolgen ze dat ene dier dat ik ver weg in de diepte onder mij zie. Mijn eerste walvishaai, ik had het me anders voorgesteld. Gelukkig, Bas ook!
We varen een stuk verder langs het eiland, ver van de toeristenboten. We gaan duiken. Garanties dat we de reuzen van de oceaan zullen zien, zijn er niet.
Ik spring, Edwin springt. We zakken meteen onder, ieder voor zich. Ik draai me om en zie in de verte een reus aan komen zwemmen. Ik schreeuw in mijn tweede trap. Niemand die me hoort. Ook Edwin niet die al de andere kant is op gezwommen. Mijn snelste afdaling ooit. Op 30 meter sta ik oog in oog met een echte walvishaai. Hoe opgewonden ik ook ben, ik ben ineens de rust zelve. Het dier zwemt door, recht op Edwin af die tientallen meters verder ligt. Klik… Meezwemmen heeft geen zin, het dier heeft een iets ander tempo dan ik. Het wordt een magische duik, vijf walvishaaien… Ik denk alleen nog maar in superlatieven.

The True Maldives
De organisatie van Bas van der Mee biedt duiksafari’s door de Malediven aan, waarbij de focus ligt op het grote spul. Het grote voordeel van een safari is dat je een groter gebied kunt bestrijken en de kans op groot spul des te groter is. Er zijn tien- en veertiendaagse safari’s. Naast de stromingsduiken worden er ook ‘rustigere’ duiken gemaakt. Elke dag staan er drie duiken op het programma. Kandu’s, thila’s, diepe duiken, minder diepe duiken, groot leven, klein leven, de variatie is groot. Wel is een zekere duikervaring vereist, ‘rustig’ is niet het woord om de duiken van The True Maldives te typeren.

Foto’s: Edwin van der Sande