Macramé

De derde dag van Healthy Seas: Project Argo 2014 breekt aan. Ineens komen er herinneringen aan de vorige editie naar boven. Het macrameeën kan beginnen.

We waren het van vorig jaar  eigenlijk al weer vergeten: die grote zware trossen met een kern van staal. Die lagen toen kriskras over het dek van het voorschip van de Argo en kostten bloed, zweet en tranen om ze doorgezaagd te krijgen. Waarom we dat toen voor elkaar wilden krijgen? Omdat dat de trossen waren, waar een enorm sleepnet aan vast zat. We beten er in 2013 bijna onze tanden op stuk.

Anno 2014 zitten we met Project Argo II ruim vijftig meter verderop: op het achterschip van de MS Argo, een tot koelschip omgebouwd voormalig marinevaartuig dat op 22 januari 1948 in de Kvarner Golf op een mijn liep en in twee stukken op de zeebodem belandde.

Het achterschip is een prachtig object om op te duiken. Via een luikje kun je je in de machinekamer wurmen. Er is ook een leuk krap gangetje waar je een beetje schuin moet gaan liggen om er doorheen te passen en de kans is groot dat je in dat krappe gat een forse conger aal tegen komt, die daar woont. Dan is er ook nog een ruim, waar de lading tomaten vanzelfsprekend al decennia geleden is verdwenen. Zoveel leuks dat ik het enorme net op dit deel van het wrak – precies op de plek waar de Argo doormidden is gebroken – altijd een beetje over het hoofd had gezien.

Dit sleepnet wordt het pièce de résistance van Project Argo II. Grote stukken net hangen als gordijnen over de breukvlakken van het wrak. Eitje, dachten we in eerste instantie: gewoon van onderaf oprollen, afsnijden en in zakken stoppen. Maar duik na duik komen we tussen die stukken net ook weer die enorme dikke trossen met een kern van staal tegen.

Het is een onoverzichtelijke toestand, want die trossen zijn ook nog eens als een macramékunstwerkje in elkaar gedraaid en geknoopt. Je hoeft ze bovendien maar even aan te raken en het zicht is compleet weg. Beneden op het wrak staat nauwelijks stroming dus het stof ‘waait’ niet weg. Het achterschip van de Argo is deze week – nog erger dan het voorschip van het wrak vorig jaar – in een permanente stofwolk gehuld.

Op dag drie begint het duikteam zich zorgen te maken. Ron praat over een wijziging van de schoonmaakstrategie. Pascal vraagt om ander, zwaarder gereedschap. Bas wil net als ik een extra dagje aan het project vastknopen voor als het toch niet in vijf dagen lukt om het achterschip nettenvrij te krijgen. En zo uit eigenlijk ieder teamlid zijn frustratie over die venijnige kabels met een kern van staal.

Het gaat weer net zo als in 2013. Ook toen steeg in de loop van de projectweek de spanning. Ik ben benieuwd wie er vrijdag als winnaar uit de strijd komt: het sleepnet of het duikteam.

Ghost Fishing is – na een succesvol project in 2013 – in juni 2014 opnieuw een week lang in Istrië, Kroatië voor Project Argo II, waarin ook Krnica Dive, Scuba Academie en Global Underwater Explorers meedoen. Zo’n tien duikers uit Nederland, Kroatië, Italië en Engeland doen een poging om het achterschip van de MS Argo, één van de mooiste wrakken in de Kvarner Golf, te ontdoen van netten. Vijf dagen lang wordt ’s ochtends gewerkt op het wrak om dat voor elkaar te krijgen. Daar blijft het niet bij: ook op de riffen vlak bij de haven van Krnica ligt veel verspeeld vistuig. Elke middag springen de duikers van het project opnieuw het water in om dde troep van de riffen te halen.