Luisteren naar niks | Floor (b)logt

“Ik had als naaktslak geboren moeten worden, of als mosdiertje – die heeft gegarandeerd geen gehoor.” Duik mee in het logboek van Floor. Dit keer: Luisteren naar niks.

Ik sta in de file. Rood aangedrukte remlichten verwateren door de regendruppels. Elke slag van mijn ruitenwisser ontwaakt me kort uit wegdromerij. Wegdromerij naar betere tijden. Naar mooiere plekken. Weg van het asfalt, van de haast en van de dwingende cultuur. Mijn verstand verandert de regendruppels op mijn voorruit naar de zoete spoeldruppels in mijn zoute masker. Ik zie ze pas aan het einde van mijn duik, wanneer ik probeer te focussen op een klein kroelend beestje dat me probeert in te halen aan de ankerlijn. Ik ben in de Noordzee, op de Doggersbank.

Wat zou het zijn? “Hallo daar!” neurie ik hem toe. Wat beweegt-ie leuk. Wat zoek je? Moet jij je niet verstoppen? Ik kijk om me heen; het zou zo maar kunnen dat hier een kosmopolitische basking shark van 8m aan me voorbijtrekt. Ik zou het zo missen als ik de andere kant op kijk of net als altijd op het kleins focus. Het is de tweede grootste vis (en haaiensoort), na de walvishaai. Beide staan nog hoog op mijn lijstje. Ik probeer voorbij mijn zicht door het blauwe water te kijken. Ook achter me. Zo veel water… wat doet dat bereik wel niet met de biomassa? Van puntige zeepoklarfjes tot dolende scholen flinke kabeljauw. Ik kijk naar beneden en het wrak waar ik net heb rondgedoold lijkt ook in mist opgegaan. Nog geen drie minuten ervoor lag ik nog op de bodem. Mijn lijn naar boven zag ik trekken aan een onbeweeglijk anker, verzonken in grofkorrelig zand. Een kamster liep er aan voorbij. De ketting hoorde ik op het anker slaan. Stilleven 2.0.