Leon Porankiewicz – IJsduiken Urisee Oostenrijk

Als ijsduiken in Nederland er niet in zit, dan maar naar Oostentijk, dachten de Duikteams Leudal en Nederweert. Lees het verslag van Twan en Leon.

Al jarenlang maken we plannen om te gaan ijsduiken. Helaas werkt het weer in Nederland niet mee en werd het telkens weer uitgesteld. Tot medio 2014 Duikteam Leudal het plan lanceerde om dit in Oostenrijk te gaan doen. Tijdens de koffie in onze gezamenlijke duikshop K-Dive in Stramproy werden de eerste plannen gesmeed voor een gezamenlijke actie van twee duikteams: Leudal en Nederweert.

Nadat we het Sporthotel in Reutte hadden gereserveerd ging het snel. Per mail werden leden uitgenodigd om mee te gaan en in een mum van tijd hadden we 16 man bij elkaar. Daarna startten de voorbereidingen op de achtergrond. Boeken bestuderen, procedures bekijken, materiaal zoeken en praten met de brandweer over hun ervaringen. Omdat er geen echte handleiding is hebben we er zelf een gemaakt en die aan de deelnemers gegeven. Tot slot organiseerden we een avond in het zwembad om alles voor te bespreken en te beoefenen.

Vrijdag 27 februari was het dan zo ver.

Na een gezellige tocht door Duitsland, met veel voorpret, arriveerden alle deelnemers verspreid over de middag en de avond. De meesten zonder sneeuwkettingen.

Een paar met sneeuwkettingen én de perikelen die daar mee gepaard gaan als je deze kettingen er pas oplegt als je steil tegen een berg staat, in de sneeuw en niet meer vooruit of achteruit kunt. Voeg daaraan toe dat niet iedereen op de hoogte was hoe deze erop gelegd moesten worden en je weet hoe dit de voorpret naar een hoogtepunt brengt. Het hoeft dan ook geen verdere uitleg dat er gesprekstof genoeg was voor deze eerste dag.

In het Sporthotel werden vlot de kamers verdeeld en begon iedereen met het uitladen van de auto. In de kelder van het hotel is een mooie bergruimte voor alle duikmateriaal, inclusief vulstation.

Daarna volgde het eerste menu en een gezellige avond samen. Na het eten werd de planning voor de 2e dag gemaakt en spreken we af om vóór het ontbijt van 08:30h, de wakken en duikplekken te prepareren. Dat betekent om 07:00h gekleed voor de werkzaamheden te vertrekken vanuit het gezellige Sporthotel. Ook werden de harnassen uitgedeeld en kon iedereen even passen.

De tweede dag werd alle materiaal met speciale sleeën van het hotel naar onder gebracht ge gingen we wakken maken en de duikplekken prepareren. Dat betekende even flink doorwerken en goed georganiseerd en voorbereid te werk gaan.

Het juiste gereedschap, een strakke organisatie, een flinke portie humor en een goede verdeling van de werkzaamheden zorgde dat deze klus voor het ontbijt geklaard was (en een motorkettingzaag van Joost helpt ook). In de weken van voorbereiding voor deze duiktrip is hier goed over nagedacht en dat miste zijn uitwerking niet.

Even na 08:30h liggen er twee prima duikstekken, beveiligd met touwen en ijsschroeven e.d. voor duikers, hulptroepen, en stand-by duikers. Ook werden er diverse abalakov verankeringen (googelen!!!) gemaakt. Een nieuwe techniek is prima werkte. Voldaan en tevreden met de resultaten van noeste arbeid laaft iedereen zich aan een prima ontbijt in het hotel.

Na het ontbijt werden de buddy-paren gemaakt en volgde een gedetailleerde briefing door Leon en Martijn, met aandacht voor de lijn-signalen tussen lijnwerkers en buddy-paar. Daarna omkleden en dan gaat het gebeuren. Elk buddypaar duikt samen met hun eigen instructeur (Martijn/Leon) ongeveer 10 minuten om het gevoel te krijgen en te ervaren. Iedere groep in zijn eigen wak onder 20 cm dik ijs. IJs, dat geen krimp geeft. Een hele aparte gewaarwording.

Loes, de vrouw van Leon is onopvallend, opvallend aanwezig en verzorgt beide teams met alle (logistieke) werkzaamheden waar ze iets in kan betekenen. Ze zorgt voor thee en broodjes, maakt sfeerfoto’s van de duikers, de omgeving de beide duikstekken enz. Chapeau Loes, ook dit kenmerkt de goede organisatie!

Na een kop soep en/of thee met een broodje worden er nieuwe buddy-paren samengesteld. Iedereen maakt zich klaar voor duik nr. 2, de lijn-werkzaamheden aan het wak of staat stand-by. Deze 2e duik, gaat van start en verloopt voor iedereen erg voorspoedig en verhoogd het aparte gevoel van ijsduiken. Nu moet een van ons de duik leiden en lijnsignalen geven. We onderzoeken het ijs verder en zoeken de bodem af. Helaas is er geen vis. Die zijn naar warmere oorden. Maar het ijs aan de onderkant is schitterend. Onze uitgeademde lucht loopt als kwik tegen het ijsdek en zoekt een uitweg bij het wak. Het zicht is perfect. Het lijkt wel bronwater waar we in duiken.

Fototoestellen leggen alles vast, zowel boven als onderwater voor het nageslacht en niet op de laatste plaats, de overige duikteamleden thuis, die via social media ons blijven volgen.

De eerste dag was geweldig. We hebben een goed gevoel. De kou (3 graden) viel mee en er zijn weer grenzen verlegd. Na alles opgeruimd te hebben keert iedereen terug naar het hotel. Maar niet voordat de beide duikstekken/wakken duidelijk zijn afgeschermd en aangegeven worden met afzetlint.

(Duik)spullen worden opgeborgen en te drogen gehangen in de kelder van het hotel. Iedereen gaat douchen en laat zich verwennen door een goed bereid avondmaal. Daarna gezellig na-tafelen en –borrelen, en dag 2 is historie. Om 22.30 uur sluit de bar.

De laatste dag zit iedereen 08:30h met een big smile nog na te genieten van de afgelopen dagen en zeker niet op de laatste plaats door wederom een prima ontbijt.

Daarna worden weer alle spullen met sleeën naar onder gebracht. Die nacht had het weer gevroren en onze wakken waren bedekt met een laag ijs van 1 cm.

De planning voor deze laatste dag behelst een afsluitende 3e duik van wak naar wak en het simuleren van een redding oefening door het lijnwerkers-team aan het wak. Leon en Martijn gaan als eerste buddypaar in het water en prepareren de duikstek ónder het ijs! Ze leggen, onder water, een rood/wit afzetlint van wak naar wak, als referentiepunt voor de buddyparen.

Komt een buddypaar dan aan de oppervlakte bij het tweede wak dan krijgen ze een nieuwe lijn aangegespt en duiken weer onder het ijs. Ze duiken dan naar een plateau onder water en geven een lijnsignaal als oké-teken. De lijnwerkers beantwoorden dit met een oké-signaal en zetten zich schrap!

Dan volgt een in-nood-signaal van het buddypaar. Hét teken voor de lijnwerkers om de duikers naar boven te sleuren. Heel apart, zo’n opstijging!

Hilariteit ten top voor de omstanders, maar voor de duikers een aparte ervaring en toevoeging van deze cursus ijsduiken.

Nadat iedereen deze oefeningen met goed gevolg had volbracht, wordt alles weer opgeruimd en de wakken dichtgemaakt en afgezet met lint. Het is 13 uur en de auto’s worden ingeladen. Iedereen is klaar om naar huis te gaan.

Leon geeft een afsluitende toespraak waarin hij iedereen bedankt en iedereen geprezen wordt voor inzet, teamgeest en gezelligheid. In deze drie dagen is een mooie band ontstaan tussen twee duikteams in iets waar ze beiden goed in zijn en wat zeer zeker een vervolg krijgt.

Na met het hotel een afspraak gemaakt te hebben voor volgend jaar, gaat iedereen zijn weg. Een aantal moeten direct naar Nederland en sommigen gaan gezamenlijk eten in een wegrestaurant.

Volgend jaar, zelfde plaats, zelfde tijd start hier weer een nieuwe, gezamenlijke cursus ijsduiken die meer dan de moeite waard is.

Twan Hermans (Duikteam Leudal) en Leon Porankiewicz (Duikteam Nederweert)