Leendert Smit – Vrijdagdrukte

Voor Leendert wordt dit een duik met een missie. Zijn doel: op zoek naar hele kleine onderwerpen.

De vrijdagen zijn meestal prima duikdagen want dan is het gewoon minder druk. Vandaag is echter een uitzondering want als ik op de duikstek aankom (Sint-Annaland) is het behoorlijk druk. Er blijkt een duikclub uit het oosten des lands te zijn neergestreken en verder zijn er ook nog wat bekenden: Danielle en Marco, Mariëlle en Richard en Markleen. Dat maakt het natuurlijk wel gezellig en ik laat mij overhalen helemaal naar de trap te lopen. Daar is het vast rustiger. Inmiddels sta ik me wel op een moddervlakte om te kleden en dat is niet fijn. Wanneer komt hier nu eens een fatsoenlijke parkeerplaats? We mogen echter niet klagen over het pad naar de trap. Dat is strak geasfalteerd en dat loopt gemakkelijk. Richard en Mariëlle komen mij al snel achterop en onder aan de stenen trap zien we dat het zicht uitzonderlijk goed moet zijn. De duikclub is via het strand te water gegaan dus van hen hebben we verder weinig last.
Het zou nog afgaand water moeten zijn maar ik heb een zwakke stroom in de rug als ik langzaam richting strand ga zwemmen. Ik zwem liever tegen de stoom in (als ie niet te sterk is uiteraard) maar ja, dan zou ik de ‘verkeerde’ kant opgaan en er weer bij de trap uit moeten. Ik heb geen zin dat hele stuk weer terug te lopen. Vandaag ga ik ‘super’ macro proberen. een 90 mm lens, een 1.4 teleconverter + een diopter 10 wet lens. Thuis had ik er wat mee zitten stoeien en gemerkt dat het, hoewel lastig, te doen moet zijn. Op zoek dus naar heeeele kleine onderwerpen. Nou zijn die op het oog wel te vinden maar dan moet je er de camera nog op richten. De beeldhoek is zo klein en de scherptediepte zo minimaal dat ik moeite heb mijn onderwerp door de zoeker te vinden. Het blijkt een stuk lastiger dan thuis gedacht.
Ik vind een, denk ik, klein plooislakje, maar dat blijkt toch veel te groot . Een piepklein krabbetje gaat beter en even later kom ik een nog kleiner plooislakje tegen. Ja nu gaat het eindelijk lekker en ik denk een paar redelijke foto’s te hebben gemaakt.

Als ik even mijn kop boven water steek om te zien waar ik ben, constateer ik dat het nog best een eind zwemmen is naar het strand. Teruggaan is geen optie en na een korte work-out met de vinnen sta ik op het zand. Ik ben 90 minuten onderweg geweest. Voor wie het weten wil: de watertemperatuur is inmiddels alweer gezakt naar 15 graden. Gelukkig schijnt het zonnetje want een beetje fris heb ik het toch wel gekregen.