Leendert Smit – Rondje Zeeland

Een hele week duiken in Zeeland zit er dit jaar helaas niet in voor Duikreporter Leendert, maar hij probeert toch zo nu en dan een ‘rondje’ te doen.

Ik heb op vrijdag afgesproken met een maatje van mijn Aquashot regio en ik koppel daar gelijk 2 duikjes op de zaterdag aan vast. We hebben om 12:30 afgesproken maar we zijn allebei al rond twaalven aanwezig. Het is zeker weer niet druk maar sommige mededukers hebben zich wel heel uitegbreid geinstalleerd met koelboxen, stoeltjes, tafeltjes etc. We checken de stek en we zien dat het zicht vast wel weer te wensen overlaat en dat de stroming inmiddels marginaal is. Puffend en steunend van de warmte sjokken we even later naar de trap. Het zicht is inderdaad slecht en we raken elkaar al binnen 30 seconden kwijt. de afspraak is dat we gewoon doorduiken en ieder ons ‘ding’ doen dus verder dan maar. Ik zak langs de blokken naar beneden tot ik op de zandvlakte kom. Hier is het zicht iets beter en ik zie al gelijk een pitvisje. Helaas hebben pitvisjes de onbedwingbare neiging zich atijd van je af te draaien al lijkt dit exemplaar het na een tijdje door te hebben en blijft hij even stil zitten zodat ik een paar foto’s kan maken. Met een brede boog zwem ik eerste nog wat verder en dan terug richting trap over de blokken. Eerlijk gezegd kom ik niet zo veel bijzonders tegen. Ik probeer nog een hooiwagenkrab die heel leuk poseert in een geweispons maar later blijken de oogjes totaal onscherp te zijn dus die foto’s moet ik afkeuren. Ik zwem nog een stukje voorbij de trap en daar zie ik ineens en baby sepia. Nu blijkt hoe lastig het is een bewegend object met de snoot te vangen maar na een aantal vruchteloze pogingen lukt het dan toch nog. Buddy Wim staat al beneden aan de trap om mijn spullen aan te pakken, dat is nog eens luxe!

Helaas heb ik op zaterdag geen behulpzame buddy ter beschikking en moet ik alles alleen doen. Er is onweer voorspeld dus ik begin rustig aan bij het koepeltje, dan zullen we daarna wel zien hoe het weer zich ontwikkelt. Onderweg word ik gebeld door mijn vriendin. Ik heb mijn tas thuis heb laten staan met de autopapieren, handdoek en het lunchpakket. Ik maak en snelle stop te Ouddorp om wat eten en drinken in te slaan. Nu maar hopen dat ik die papieren vandaag niet nodig zal hebben (ik kan mij overigens niet heugen ze ooit nodig te hebben gehad). Afdrogen is niet nodig. gewoon je pak uit, spullen opruimen en je bent al weer droog. Een mens kan met weinig toe als het moet.

Aiai, ook bij het koepeltje valt het zicht behoorlijk tegen. Er drijven veel grote vlokken en draden in het water. Ik probeer wat dieptes uit maar het is overal hetzelfde. ik zie op al die dieptes wel veel jonge zeenaalden actief aan het jagen naar kleine kreeftjes. Ik doe een paar pogingen maar deze jongens zijn zo beweeglijk dat me dat met de snoot nog niet echt lukt. Boven een oesterbankje klaart het wat op en over het bankje klauteren een paar prachtige steurgarnalen die ik opdringerig ga belagen voor een mooi plaatje. Het blijft gek dat het ene exemplaar nergens van gediend is terwijl zijn/haar buurman dan gewoon blijft zitten. Na de zeenaaldjes ben ik maar wat blij met een paar gewillige modellen. Na deze sessie houd ik het voor gezien en zwem langzaam terug.

Het ziet er nog bepaald niet dreigend uit dus we wagen het er maar op en ik reis door naar Burghsluis. De kentering is pas om 14:00 uur en ik lunch op mijn gemak op een bankje. Op het strandje is het een drukte van belang al trekt de wind wat aan en rukt dikkere bewolking op uit het zuiden. Vanuit mijn ooghoek zie ik 2 duikers uit het water komen. Ik check de tijd: 12:15. Dat is dus bijna 2 uur voor de kentering. Dat moet een sportief gebeuren zijn geweest. Ik wordt even later aangesproken door twee Dortse duikers met een video camera die hier voor het eerst zijn. Nu ben ik zelf ook niet zo’n Burghsluis kenner maar vertel ze wat ik weet op grond van mijn ervaringen al zijn die zeker al een jaar oud. Gedrieën gaan we even later via de trap te water. Het zicht is redelijk maar ik zie alleen, of in ieder geval voornamelijk, brokkelsterren. En nog meer brokkelsterren. Brokkelsterren zover het ook reikt. Hier en daar steekt een oesterschelp boven de wriemelende massa uit, begroeid met zeeanjeliertjes en baksteen anemoontjes. Ik weet uit ervaring dat het verderop vaak beter wordt maar zoals gezegd, dat is ervaring van 2013. Eindelijk stuit ik op een groot brok steen die niet volledig is bedekt. Daar kruipen 2 mooie blauwtipjes op rond dus de duik is toch geslaagd. Na een uurtje merk ik dat er vanuit zee een donkere muur op me afkomt. Dus toch een walvis in de Oosterschelde? Helaas niet. Het is een pluim uiterst troebel water en het zicht wordt in 1 klap gereduceerd tot een centimeter of 30. Ik begeef me langzaam naar boven en om me heen zie ik de andee duikers met verbaasde gezichten boven komen.