Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Leendert Smit – Een nieuwe lente, een nieuw begin

Langzaam warmt het water op en ook duikreporter Leendert Smit trekt weer richting Zeeland. Hij moet zijn duikplannen iets wijzigen, maar kan toch met droogpak en camera het water in.


Datum: 3 april 2016
Duiklocatie: Kerkweg Den Osse, Zeeland

duikreport-call-to-action-350x85

Het heeft dit jaar even geduurd voordat er weer een dagje vrij viel voor een duikje. En zachtjes een liedje neuriënd over een mooie zomer waar je eindeloos naar hebt uitgekeken, rijd ik richting Zeeland. De planning is Sint-Annaland of Zeelandbrug. Maar wat zie ik daar. Grote gele borden met heel slecht nieuws: A29 afgesloten bij Oud-Beijerland. Omrijden via de A16.
Ik ben al aan de late kant maar deze omweg kan ik mij niet veroorloven. Gaat me minstens een half uur extra tijd kosten. Dan maar de steven wenden en richting Haringvlietbrug en Scharendijke.
Ik besluit de Nieuwe Kerkweg maar met een bezoek te vereren. Ik zet me schrap voor een enorme drukte maar het valt gelukkig mee. De parkeerplaats is nog niet eens half vol.
Dit wordt de eerste duik in droogpak MET camera dus het zal mij benieuwen. Tijdens de proefduiken leek alles prima te gaan maar toen hoefde ik geen mini garnaaltje of slakje scherp in beeld te krijgen. Het ontluchten bij het opstijgen gaat ook nog niet echt lekker.
Wat ook tegenvalt is de grote hoeveelheid lood die ik mee moet sjouwen die trappen op. Ik ga er maar vanuit dat als ik wat meer droogpak ervaring heb daar wel wat kilootjes van af kunnen. Vanaf de steiger ziet het er veelbelovend uit en het zich blijkt inderdaad heel goed. Ik ga eerst maar eens een stukje naar links. Daar ben ik lang niet geweest. Al snel kom ik een kalkkokerworm tegen met uitstaande waaier. Gek, jarenlang zijn ze me niet opgevallen en nu zie ik ze ineens vaker.
Ze zijn klein maar erg mooi om te zien. Wat ook klein is en mooi om te zien is de gesterde geleikorst. met een foto van zo’n onopvallend beestje kun je zelfs een WK winnen.
Ik ben nog geen 20 minuten aan het duiken en het kan nu al niet meer stuk. Na een half uurtje draai ik om en begin op mijn gemak terug te zwemmen. Overal krabbetjes en hier en daar een schichtig botervisje.
Een zeenaald van zeker 30 cm ligt op de loer. Ik kan hem alleen van boven fotograferen maar hij werkt leuk mee door mij even aan te kijken. Gewoontegetrouw eindig ik bij de zeedahlia op het stukje met de verticale platen. Ik heb het toch koud gekregen, ondanks het droogpak, en besluit rap terug te gaan zwemmen. Eenmaal uit het water blijkt al snel waarom: mijn nek seal heeft (kennelijk) gelekt en ik ben van voren tot in mijn kruis nat. Bah!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief