René Weterings – Krabbenvoer!
Vorige week vond René Weterings een klein nestje van een zeedonderpad. Een mooie reden om terug te gaan, want ook Goof wil dit graag zien. Ze pakken de draad voor 2016 weer op met de woensdagavond duiken!
Locatie: Den Osse
Datum: 20-1-2016
Er worden nog maar weinig nestjes van zeedonderpadden gezien in het Grevelingenmeer. Dat is natuurlijk erg jammer, dus dat ene nestje heeft dan toch een aantrekkingskracht. Mijn lens keuze pas ik daarom ook aan en ga voor de 45 mm macrolens, dan heb ik iets meer beeldhoek. Goof gaat wel voor de 60 mm, maar die heeft zichzelf opgelegd om de opdracht voor Aquashot Noord-Brabant vanavond te gaan uitvoeren. Het thema is mossel, dus dat moet lukken bij de Nieuwe Kerkweg.
Onderweg regent het en het is maar twee graden boven nul, dat kan wel eens gladde wegen gaan opleveren vanavond. Gelukkig wordt het droger naarmate we dichter bij de duikstek komen. In Zeeland is het droog en als we uit de auto stappen merken we dat het ook nog eens volledig windstil is. De maan komt net door een gat in de wolken tevoorschijn en dat levert een mooi nachtelijk plaatje op. We bouwen onze sets snel op en wandelen richting de steiger.
Ik had vorige week de locatie van het zeedonderpad nestje goed in mijn hoofd geprent, dus we starten vanaf de steiger en zetten koers richting de vindplaats. Het water voelt erg koud aan, mijn duikcomputer geeft vijf graden Celsius aan. Brrr…het is met de vorst van de afgelopen dagen toch flink kouder geworden. Ik probeer het te negeren en duik verder op zoek naar dat ene nestje. Maar hoe goed ik ook zoek, ik vind geen nestje. Goof zoekt druk mee, maar zonder resultaat. Even kijk ik vanaf het wateroppervlak hoe mijn positie is ten opzichte van de steiger, maar ik zie dat ik toch goed zit. Ik sein Goof dat het niet gaat lukken en we kiezen ieder een eigen weg.
In een laatste poging vind ik ineens het bewuste oesterbankje, ik herken het meteen. Maar geen eitjes of zeedonderpad te zien. Als ik achter de oesters kijk, zie ik nog net dat een klein dotje met eitjes door twee krabbetjes “gestolen” wordt. Het is wel duidelijk waarom ik het nestje niet kon vinden…het is helaas volledig geplunderd. Ik “steel” het dotje met eitjes terug van de krabben en leg het even op een oester om het goed te bekijken, maar laat het daarna weer aan het lot over. Voer voor de krabben dus…
Zo’n twintig minuten heb ik met het zoeken “verloren”, tijd dus om even langs het wandje te gaan kijken. Het zicht is vandaag trouwens maar matig tot ronduit slecht. Ook bij het wandje op zo’n zes meter diepte is het bar en boos. Ik vind er niets aan zo, het leven is ook ver te zoeken. Wel zie ik wat krabben, een enkele kreeft en nog een mooie steenbolk, maar dat was het wel zo’n beetje. Ik besluit maar snel weer naar het ondiepe deel te gaan, daar is het zicht wat beter en meestal is wat meer leven te vinden.
Op een zandvlakte zoek ik naar leuke onderwerpen. Ik vind een mooie Amerikaanse zwaardschede die een flink stuk uit het zand steekt. Heel rustig benader ik dit diertje in een poging er een foto van te maken. Maar helaas…het diertje voelt mijn aanwezigheid en schiet pijlsnel terug in het zand. Balen, maar dit was te verwachten. Je moet echt geluk hebben met deze diertjes. Diverse grondeltjes liggen op het zand, maar ik negeer ze vandaag. Even verderop zie ik op de uitwerpselen van een wormachtige een gewone garnaal liggen. Deze ligt op een perfect plekje, dus ik leef me uit en maak wat leuke foto’s van dit sympathieke diertje. Ik duik verder en even denk ik in mijn ooghoek de duiklamp van Goof te zien, maar als ik goed kijk besef ik me dat ik de maan zie boven me. Gaaf gezicht, altijd weer een geniet momentje!
Ik krijg het fris en ben al bijna een uur onder water. Mijn motivatie begint op te raken en besluit richting de steiger terug te gaan. Onderweg valt mij nog een opvallend schouwspel op. Ik zie een grote groep met krabbetjes bij elkaar, iets wat je niet vaak ziet. Als ik nog eens goed kijk, zie ik dat er een dode strandkrab ligt, die door diverse krabben ten prooi gevallen is. Deze krabben proberen met man en macht om de strandkrab te ontleden. Ze trekken en duwen, maar zonder enige coördinatie lijkt het wel. Om dit met de 45mm macrolens vast te leggen, moet ik wat kunst en vliegwerk uithalen om de boel goed te kunnen belichten en in zijn geheel op de foto te krijgen. Ik moet immers erg ver van het onderwerp vandaan blijven, maar uiteindelijk lukt het me wel. Weer eens wat anders fotograferen is altijd leuk!
Niet veel verder zie ik wel de duiklamp van Goof en weet dat ik bij de steiger ben. Ik ga er uit en als ik op de steiger sta, komt Goof ook uit het water. We drinken bij de auto nog even een bak koffie met wat lekkers en spoelen onze spullen in de spoelbak. We rijden voorzichtig naar huis, er is plaatselijk een zeer dichte mist op komen zetten en de grond begint aan te vriezen. Gelukkig komen we weer veilig thuis….
Max. diepte 7m, temp. 5 gr.C., zicht 1-3m, duiktijd 67 min.
