John Landa – Ik heb nog steeds de sepiagekte in mijn kop

Maandag al met Lia een duik gemaakt aan de Bergse diepsluis en ik had nog een vrije dag. Dus had ik besloten om nog maar een duik te maken aan de Bergse diepsluis. Ik wou eerst vroeg gaan maar ik besluit lekker uit te slapen, het zou toch niet druk zijn op een doordeweekse dag.

Ik twijfel nog of ik voor de snotolfjes ga of voor de sepia’s. Ik heb natuurlijk gisteren al sepia’s gezien dus ga ik voor de snotlfjes of toch maar voor de sepia’s. Ik ga toch voor de sepia’s het was even een moeilijke beslissing.

Ik rijd richting de Bergse diepsluis en als ik op de parkeerplaats aankom zie ik dat ik me toch vergist heb – er staan een flink aantal auto’s en er komen ook al duikers uit het water. Ik kom weer wat bekenden tegen en maak nog een praatje met duikers die ook net aangekomen zijn, altijd gezellig. Ik kom ook nog mensen tegen waar ik wel eens contact mee heb gehad maar die ik nu voor het eerst in levende lijve zie. Je heb er nu beeld bij en dat is toch leuk.

De duikers die uit het water komen zijn allemaal rechts van de trap geweest maar ik heb een ander speciaal plekje waar ik naar toe ga, dus spullen optuigen en omkleden en richting de trap, onderwater zwem ik gelijk richting de stokken die ik in het begin van het jaar heb gezet. Het zicht valt een klein beetje tegen het is een beetje mistig maar dat maakt niet, uit ik zie wel wat het wordt.

Als ik bij mijn stokken kom zie ik de eerste sepia’s al rond zwemmen en als ik ga tellen, zie ik tien sepia’s schitterend ik ga wat foto’s maken en ik zwem de stokken nog eens allemaal af en ik kom nog meer sepia’s tegen en zelfs een paartje dat aan het paren is.

Ik zwem terug naar het begin en er liggen nu zelfs vijftien sepia’s bij elkaar zes koppeltjes en drie kleine eenzame mannetjes en die kleine mannetjes zijn honds brutaal ze dringen zich tussen de koppeltjes en proberen zo dicht mogelijk bij de vrouwtjes te komen alleen dat laten de mannetjes niet toe en ze proberen met hun tentakels de kleine opdringerige mannetjes te weren en hun kleuren worden donkerbruin en dreigend dit is schitterend om te zien.

Na een tijdje besluit ik nog naar een sepia tentje een stukje verder op te gaan kijken en als ik die kant op ga kom ik nog twee sepia’s tegen deze zwemmen rustig voor me uit en zwemmen daarna weer de diepte in.
Ik kom bij het rekje en ik word weer getrakteerd op sepia’s drie koppeltjes en een eenzaam mannetje hier is het zicht echt super en het is maar vier meter diep na wat foto’s ga ik weer terug naar de andere rekjes. Als ik daar aankom zie ik in een oog opslag dat er spannende dingen gaan gebeuren er proberen drie koppeltjes sepia’s te gelijke tijd eitjes af te zetten op hetzelfde stokje. Ik lig er met mijn neus bovenop. Net op dat moment komt er een eenzaam mannetje zich er tussen dringen net voor mijn neus en dan gaat het er even heftig aan toe, de mannetjes worden donker bruin en slaan heftig met hun tentakels schitterend.
Ik maak wat foto’s om alle sepia’s er op te krijgen maar helaas ik moet te ver afstand nemen om ze er allemaal op te krijgen maar ik maak een acceptabele foto met negen sepia’s er op.

Vijftien sepia’s in één oogopslag is ook mijn record en dat met dit zicht super, ik maak ook nog een filmpje zonder belichting maar het is alleen even voor hoe het daar was.

Ik ga nog één keer bij het sepia tentje een stukje verder kijken en daar is er ook weer volop actie, genieten, genieten en nog eens genieten.

Ik zie dat ik al weer meer dan negentig minuten onderwater ben, dus ik ik ga nog even kijken bij de andere stokken en ik zie nu dat er een andere fotograaf bij ligt. Ik zwem er heel voorzichtig voorbij en dan houd ik het voor gezien. Ik heb de sepia’s tachtig minuten voor me zelf gehad en het was super. Het wordt weer tijd om er uit te gaan.

Na bijna honderd minuten kom ik uit het water met een goed gevoel. Ik kom terug bij de auto en ik ruim de spullen op en kleed me om en bekijk de foto’s nog eens vlug op de camera het ziet er allemaal goed uit.
Ik maak nog een praatje met duikers die tegen over me staan en het is weer een gezellige boel daarna loop ik nog even naar een bekende Belgische onderwaterfotograaf die ik al meerdere keren aan de dijk ben tegen gekomen en het wordt weer een gezellige boel zoals alle andere keren. Er staan zo’n drie Belgische toponderwaterfotografen bij elkaar, mijzelf niet mee gerekend (ik kom niet eens in de buurt bij deze drie), en er wordt wat gedronken en gegeten en natuurlijk wat gepraat en gelachen. We krijgen allemaal een boek van Rudy Van Geldere, een boek met schitterende foto’s van over de hele wereld onder water. Dat is nog eens een leuk cadeautje aan de waterkant.

Het was weer een top duik tachtig minuten alleen met sepia’s met een gezellig einde zoals altijd met deze Belgische duikcollega’s.

Ik ben 99 minuten onderwater geweest, ik ben rond 08:30 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 13 graden, het zicht was redelijk tot goed, ik ben maximaal 7,4 meter diep geweest.