John Landa – Brakwatergrondel of dikkopje

Als ik aankom op de parkeerplaats van de Bergse diepsluis tuig ik mijn spullen gelijk op en kleed me om. Intussen vraag ik aan een andere duiker hoe het zicht is en ik zie een bekend gezicht, althans een bekend gezicht van Facebook. Ik vraag of zij Ellen is en dat klopt. We komen in gesprek over sepia’s en dat ze al een lange duik hebben gemaakt aan de rechtse kant maar dat ze geen sepia hebben gezien. Ik zeg dat ze meer kans hebben aan de linkse kant, ik leg gedetailleerd uit hoe ze moeten zwemmen. Hierna komt ook Ron eraan rijden, deze komt om speciaal om sepia’s te fotograferen. Ik leg uit waar de stokken staan waar hij de meeste kans heeft om sepia’s te spotten. Maar hij is zo klaar om het water in te gaan dus breng ik hem naar de stokken. We gaan te water en ik zwem in een streep naar de stokken.

Als we aankomen bij de stokken zijn alle stokken bedekt met eieren helaas geen sepia’s te zien. Ron bedankt me en blijft bij de stokken en ik ga verder met mijn eigen duik.Ik ga een stuk ondieper en ga lekker snuffelen tussen het wier en de oesters, ik zie tolhorenslakjes en als je goed kijkt zien je onder dat huisje voelsprietjes zijn. Als ik even terug kijk op mijn schermpje van de camera en inzoom, zie ik ook nog een oogje. Dit is de eerste keer dat dit me opvalt.

Verder weer veel kreeften, krabben,anjelieren, anemonen, verschillende soorten garnalen en grondels.Deze duik wil ik eigenlijk deze grondels fotograferen. Ik had vorige keer een foto van wat ik dacht dat het een dikkopje was geplaatst maar volgens een kenner was het een brakwatergrondel maar dat het heel moeilijk is deze twee te onderscheiden. Je kunt de brakwatergrondel onderscheiden aan de driehoekjes boven in de borstvinnen maar dan is het toch nog moeilijk om te zien.

Ik ben zo lekker aan het scharrelen en ik heb het gevoel dat ik achtervolgd word en als ik omkijk, ligt er een zeebaars een metertje van me vandaan, prachtig. Hij blijft me aankijken en als ik rustig naar hem toe zwem zwemt de zeebaars weer een klein stukje verder van me vandaan maar hij blijft bij mij in de buurt, een machtig mooi moment. Na een paar minuten zwemt hij rustig van mij vandaan.

Een stukje verder heb ik een ontmoeting met een paar harders en een zeebaars maar deze keer waren de harders elkaar aan het opjagen dat gaf een een paar grote stofwolken tot gevolg.

Ik ga verder ik kom veel kreeften tegen en als ik op een stukje zand bodem kom ligt daar een hele grote steen die van alle kanten is ondergraafd. Het lijkt net alsof de steen helemaal in het zand gaat verdwijnen. De boosdoener is een hele grote kreeft en als ik goed kijk zie ik op de steen een hele kleine kreeft van misschien maar een centimeter of drie groot. Als ik dichterbij kom schiet hij onder de steen waaronder de hele grote kreeft ligt en daar waag ik me niet aan om dichterbij te komen.

Tijdens het eerste uur van de duik ben ik heel veel kleine snotolfjes tegengekomen. Op elk blad van het wakamewier zat er wel eentje, even zo’n blad goed bekijken of even omdraaien en er zat wel een klein snotolfje op. Helaas gaan ze dan elke keer aan de onderkant van het wier zitten, erg moeilijke modellen – ze werken deze keer niet mee.

Maar mijn zoektocht gaat verder naar dikkopjes en brakwatergrondels. Ik moet zeggen dat het verschil bijna niet te zien is, dus ik maak foto’s van grondels die op elkaar lijken maar toch iets verschillen. Maar als ik thuis kom kan ik het verschil nog niet goed zien.

Ik zie in het zand een klein holletje met een klein visje erin alleen het kopje komt eruit en hij is heftig aan het happen. Dit doet hij volgens mij om de eitjes die naar alle waarschijnlijkheid in het holletje zitten te voorzien van vers zuurstofrijk water en volgens mij is dit een dikkopje.

Ik ga verder en ik zie weer een grondeltje zwemmen en volgens mij is dit een brakwatergrondel die te herkennen is aan een driehoekje boven in de borstvinnen. Dit is een echt model – hij blijft mooi voor mijn lens zwemmen. Ik maak wat foto’s en ik zie dat er iets roods in zijn bek zit, ik weet niet wat het is maar het is wel opvallend.

Ik ben bijna twee uur onder water en het wordt weer tijd dat ik richting de trap ga als ik daar naar toe zwem, kom ik nog heel veel paardenanemonen tegen, een mooie groen gekleurde zeenaald, diverse heremiet kreeftjes platvisje enz.enz.
Ik kom na meer twee uur boven water en ik heb werkelijk meer dan twee uur genoten het was weer een heerlijke duik.

Als ik bij de auto kom zijn Ellen en partner ook uit het water en ze heeft bij de stokken aan de linkse kant vijf sepia’s gezien. Achteraf las ik dat Ron er toch ook nog eentje had gevonden, dan is hij toch niet voor niks geweest.

Het was een mooie duik en leuk weer eens mensen in het echt te ontmoeten die je alleen maar van internet kent.

Ik ben 127 minuten onderwater geweest, ik ben rond 19:15 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 17 graden, het zicht was matig tot redelijk, ik ben maximaal 13,1 meter diep geweest.