Dirk van den Bergh – Inieminie babysnotolfje!
Tussen het zwaaiende Wakame of Suikerwier zitten ze soms verstopt, schitterend gecamoufleerd: kleine baby snotolfjes. Dirk van den Bergh ging op zoek in de Oosterschelde naar de nieuwe generatie snotolven, versie 2017.
Datum: 27/04/2017
Duiklocatie: Zoetersbout
Vorig jaar maakte ik 23 duiken met Petra Zondervan en dit is pas de eerste van het nieuwe seizoen! Met Petra duik ik graag: zij ziet veel onder water (haar voorkeur gaat uit naar slakjes) en terwijl zij zoekt kan ik ter plaatse rustig andere dingen filmen tot ze weer teken doet dat ze iets gevonden heeft!
We spreken af om 09.00 uur bij Zoetersbout. De LW kentering is om 10.34 uur, maar hier speelt dat eigenlijk geen rol, vermits men er ook buiten de kentering kan duiken (let op: wil niet zeggen dat er dan geen stroming is!). Bij laag water is het hier niet zo eenvoudig om in het water te gaan. Om 10.00 uur liggen we er in. Het water is rustig en de temperatuur is net geen 11°. Het doel van onze duik: een baby snotolfje vinden …
Petra heeft hier nog maar een paar keer gedoken, ik al 12 keer en dus laat ze mij de duik leiden. Het plan is om vanaf de trap uit te zwemmen op 120° naar diepte, dan pal Noord langs het rif terug naar boven richting oever en na de veiligheidsstop ondieper linksaf terug naar de trap. In dat laatste gedeelte gaan we dan naar de snotolfjes zoeken tussen het wakame wier.
We zakken rustig af naar een max. diepte van 21,4 meter. Onderweg zien we veel kwallen, krabbetjes, slangsterren, een enkele heremietkreeft en mooie baksteenanemoontjes. Op die diepte moet je er wel rekening mee houden dat je geen directe opstijging meer kan maken omdat je heel dicht bij, of zelfs onder het drukke vaarwater zit. Het zicht is redelijk, maar er zweeft wel heel wat in het water: de algenbloei is begonnen en daartussen veel microscopisch leven.
Zo is het wel diep genoeg! Pal Noord dus, wat heel eenvoudig is op het kompas!. We stijgen langzaam. Het is mooi om langs het rif naar boven te gaan. Stilletjes aan verdwijnt de duisternis. Petra vindt een mooie zeenaald en hogerop een groene wierslak, een harlekijnslakje en een grote vlokslak. Ik vind een kreeft (da’s wat groter hé!). We houden onze veiligheidsstop en gaan dan zoals afgesproken ondiep linksaf. Er groeit veel wier. Tussen de basaltblokken zijn ruime openingen en het loont de moeite om daar tussen te snuffelen. Er zitten veel zwarte grondels, ruthensparrs grondels, geknikte aasgarnaaltjes steurgarnalen en hooiwagenkrabben. En dan krijg ik een lichtflits in mijn ogen … Petra doet heftig teken … Zij heeft er toch ééntje gevonden zeker! Het is het kleinste snotolfje dat we ooit gezien hebben. Het filmen op het in de deining bewegende wakamewier is niet zo eenvoudig en je moet goed kijken op de beelden van de video … Missie geslaagd! Na 61 minuten zijn we boven en het is acrobatenwerk om terug uit het water te klauteren! Wanneer is de volgende Petra?
