In beeld – Paaiende meervallen

Hoe bijzonder is het om getuige te zijn van paaiende meervallen! Het overkwam Susan Dogterom en Peter van Meelen in de Toolenburgerplas.

Al 24 jaar duik ik met mijn eerste vereniging op maandagavond. Er wordt altijd een gevarieerd programma gemaakt met verschillende duikstekken. De laatste jaren worden er in juni echter meerdere duiken achter elkaar in de Toolenburgerplas gepland. De reden: meervallen! Die komen rond deze tijd naar ondiepe wateren voor de voortplanting. Altijd mooi om ze te zien liggen. Bij sommige grote exemplaren ga ik ernaast liggen en dan blijkt dat ze even lang zijn als ikzelf. Toch wel indrukwekkend!

Ook dit jaar is de tijd weer aangebroken. De twee duiken hiervoor hebben we al meervallen gezien. Beide keren een grote vrouw met al een dikke buik. Op maandagochtend mijn camera opgeladen om mee te nemen. Vlak voor vertrek bedenk ik me. Ik heb al vaak foto’s gemaakt van de meervallen, dus ik besluit om gewoon lekker te duiken zonder moeilijke manoeuvres om goede foto’s te maken.

Het is een rustige duik langs het groen. We komen niet dieper dan vijf meter en komen vier snoeken tegen. Ook zien we de eerste schooltjes met klein grut van dit jaar. Na 60 minuten zijn we bijna terug bij de instap. Dan zien we opeens een meerval. Hij zwemt onrustig, maar blijft rondjes zwemmen in de buurt. Opeens zwemt hij tegen een andere meerval aan! De vrouw met de dikke buik. Beide zwemmen nog een paar rondjes en zoeken elkaar dan op en dansen om elkaar heen. De man is wat kleiner dan de vrouw en doet wat onhandig. Ik vraag me af of hij onervaren is of dat het altijd zo gaat.

Ze blijven rustig bewegen en een paar keer denk ik: dit zou een mooie foto zijn! Maar ja, die keuze vantevoren… Gelukkig heeft mijn buddy Peter een GoPro mee, dus hij is druk aan het filmen. Ik ga schuin boven hem hangen, zodat ik niet in de weg lig maar wel alles kan volgen. Uiteindelijk krijgt de man het toch voor elkaar om zich om de vrouw heen te wikkelen. Daarna is het snel klaar en gaat ieder weer zijn eigen weg om een rustige ligplek op te zoeken. We zien echter geen eitjes, dus de vraag is of het succesvol was.

Dit alles gebeurde op anderhalve meter diepte, dus we komen even boven water. We zijn eigenlijk eerst sprakeloos en daarna heel blij. We gaan voor het laatste stukje naar de kant nog onder water, maar dat voelt als mosterd na de maaltijd. Ik kijk een beetje doelloos om me heen. We komen boven met 82 minuten op de duikcomputer en mijn buddy met een filmpje van 14 minuten. Wat een bijzondere ervaring!