Carla Haelermans – Het leukste team van het ONK
De sfeer zit er al goed in bij het DuikeninBeeld-team voor het ONK Onderwaterfotografie. Carla Haelermans heeft samen met het team en coach Edwin de eerste stappen gezet.
Datum: 03-05-2025
Duiklocatie: Dreischor Gemaal en Den Osse
Duikreports zijn de verhalen, foto’s en/of films van duikers – de belevenissen van jou en van mij. ledereen kan een Duikreporter zijn. Hoe? Klik hier!
“Hé, wat leuk!”. Op Instagram zag ik een oproep van DuikeninBeeld voor deelnemers aan een beginnersteam voor het ONK Onderwaterfotografie onder leiding van Edwin van der Sande.
Een paar jaar geleden heb ik mijn compact-onderwatercamera, die waterdicht is tot 25m, vervangen door een compactcamera in een onderwaterhuis met flitser. En hoewel ik er leuke onderwaterfotografie (vakantie) kiekjes mee maakte, vond ik toch dat het eens tijd werd om van de automatische stand af te stappen en meer te leren over onderwaterfotografie. De oproep van DuikeninBeeld kwam op het perfecte moment en ik stuurde direct een mailtje. Ik vermoedde dat er erg veel reactie op de oproep zou komen, dus om eerlijk te zijn verwachtte ik er niet al te veel van. Maar diezelfde dag kreeg ik al een mailtje van Edwin. Een kennismakingstelefoontje later was ik ineens lid van het DuikeninBeeld team voor het ONK! Net als Annique Claringbould, Manon Groenendaal, Kristel van Helvoort en Leander Wünschmann. Er bleken slechts twee voorwaarden: “we zoeken leuke mensen voor het gezelligste team van het ONK” en “je moet wel genoeg duiken in Nederland willen maken deze zomer”. Ohja, en een onderwatercamera met op zijn minst één flitser was toch ook wel erg handig. Nou, dát moest allemaal wel lukken.
Op zaterdag 3 mei was het tijd voor een heuse onderwaterfotografieworkshop (leuk scrabblewoord) bij de Witte Boulevard in Renesse. Het was tijdens een online kennismaking een paar weken eerder al duidelijk geworden dat Edwin de goeie mensen bij elkaar had gebracht voor dat gezelligste team van het ONK, en de workshop in Renesse werd dan ook direct aangegrepen om niet alleen boven maar ook ónder water kennis te maken met elkaar. We hebben hartelijk gelachten toen Leander appte dat hij er was, maar de rest maar niet kon vinden… Bleek hij bij het Frans Kokrif in plaats van bij het Gemaal van Dreischor te staan… De toon was gezet 😉. Na die kleine hiccup (en een verbaasde vraag van een andere duiker op de parkeerplaats “wat zíjn jullie voor een gezelschap?!”) was het tijd om het water in te duiken. Een korte briefing, buddyteams samengesteld, en daarna: camera’s in de aanslag. Enorm genoten van een heerlijk lange duik met veel kreeften, zeedonderpadden, grondels en natuurlijk de standaard mosselen, wormen, krabben en garnalen. Wat is de Grevelingen toch mooi!
Edwin stond al op ons te wachten bij de Witte Boulevard. Hij kon helaas niet mee duiken die ochtend, en wilde dan ook niks horen over alle mooie dingen die we gezien hadden onderwater 😉. Met Manon, die vanwege vakantie er niet fysiek bij kon zijn, online, en de camera’s op tafel zodat we direct met instellingen konden spelen, begonnen we aan de workshop. “Twee uurtjes maar hoor” zei Edwin, maar daarbij had hij niet op het enthousiasme van zijn beginnersgroep gerekend. Bijna drie uur later duizelde het ons van de theorieën, van sluitertijd tot diafragma, en van compositie tot type (voorzet)lenzen. De vragen werden constant op Edwin afgevuurd en de beginnersworkshop veranderde ergens in een half-gevorderde workshop. We zogen alle informatie op als een spons en keken kritisch en enigszins teleurgesteld naar de foto’s van die ochtend. Hadden we sommige dingen maar eerder geweten… Stuiterend van enthousiasme maar met een vol hoofd van alle onderwaterfotografiekennis sloten we de workshop af. Dank Edwin, het was ontzettend leuk en leerzaam, en bovenal: heel erg gezellig! En een goed begin is het halve werk, toch?
Ik kon niet wachten om het nieuw geleerde in de praktijk te brengen, en haalde medeteamlid Kristel over om nog een duikje te maken bij Den Osse. Een ruim uur later kwamen we weer uit het water, blij dat we direct hadden kunnen oefenen. Tevreden met de foto’s waren we nog lang niet, maar het was wél weer een heerlijke duik en oefening baart kunst (hopen we dan maar 😉). Daarna sloten we de dag af zoals dat hoort in Zeeland: met kibbeling bij Even Pause. In de auto terug naar huis genoot ik nog lekker na van de heerlijke dag. Kom maar op met dat Nederlandse duikseizoen!
