Roland Hendriks – Overvolle duikstekken

Een Hemelvaartweekend in Zeeland. Om aan de drukte te ontsnappen duiken Roland en zijn clubgenoten op de minder bekende stekken. Dit is zijn weekend in woord en beeld.

Het Hemelvaartweekend stond weer voor de deur, dat betekent het jaarlijkse Zeeland-weekend van Duikteam De Kaaiman op camping Den Osse. Helaas waren wij niet de enige duikvereniging met dat idee. Hemelvaart en Pinksteren zijn waarschijnlijk de drukste weekenden van het jaar op de duikstekken. Het leek wel alsof heel duikend Nederland, België en Duitsland naar Zeeland was afgereisd. En eerlijk is eerlijk: met al die pracht en praal onder water snap ik dat wel.

Zoals gewoonlijk was ik al wat eerder in de week richting Zeeland vertrokken, om de ergste drukte voor te zijn en in alle rust te kunnen duiken. Vorig jaar gooide de algenbloei roet in het eten, maar die had nu gelukkig zijn hoogtepunt al gehad. De weergoden waren dit jaar echter minder goedgezind, niet vanwege regen, maar door een stevige zuidelijke tot zuidwestelijke wind. En wie vaker in de Oosterschelde duikt, weet wat dat betekent voor het zicht.

De eerste duik maakte ik dinsdagavond bij de Bergse Diepsluis. De wind stond flink schuin op de kant, dus ik twijfelde nog. Een duiker die net uit het water kwam, vertelde me dat er toch zo’n anderhalve meter zicht was. Dat klonk hoopvol, dus ik besloot te water te gaan. Helaas bleek het zicht toch een meter minder te zijn. Dan maar mijn navigatie vaardigheden testen, wat op de Bergse Diepsluis een flinke uitdaging is met slecht zicht. Gelukkig maakte het gezellige geklets aan de kant er alsnog een geslaagde avond van.

De volgende dag was de wind nog meer aangetrokken. Na verkenning van twee stekken in de Oosterschelde besloot ik mijn focus te verleggen naar de Grevelingen. Daar wilde ik me concentreren op macro foto- en videografie en proberen om de witgestippelde knotsslak vast te leggen. Niet eenvoudig, met deinend wier en een slakje van amper vijf millimeter groot!

Donderdag brak aan, en de eerste leden van De Kaaiman waren onderweg naar Zeeland. Na een vroege ochtendduik sloot ik me aan bij de club op de camping. Om de grootste drukte te vermijden, planden we onze duiken op minder bekende stekken, of juist heel vroeg in de ochtend of later op de dag. ’s Avonds genoten we van de gezellige sfeer rond het kampvuur, compleet met een zelf meegebrachte lichtinstallatie die een indrukwekkende lasershow gaf in de rook.

Halverwege het weekend ging de wind gelukkig liggen, tijd om de Oosterschelde weer op te zoeken. Natuurlijk werd het de Zeelandbrug. De kentering was al om 7:00 uur ’s ochtends, dus dat betekende vroeg uit de veren, niet makkelijk na een avondje vol gezelligheid. Maar het voordeel was wel dat er nog plek genoeg was op de parkeerplaats. Ondanks het matige zicht en de drukte onder water besloot ik toch drie duiken te maken bij de brug. Vooral bij de bekende ‘stokjes’ was het een drukte van jewelste. Gelukkig had ik in de ochtend al een zeepaardje en een koppeltje sepia’s gespot. Tijdens de andere twee duiken ging ik op zoek naar slakjes, er was vooral een explosie van de ruwe wratslak. Maar het blauwtipje, harlekijnslak en het gestippelde mosdierslak ontbraken ook niet.

Het was opnieuw een geweldig duikavontuur – anders verlopen dan gepland, maar dat is nu eenmaal de charme van de natuur. Die laat zich niet sturen, en het onderwaterleven weet me telkens weer te verrassen.

Op naar het volgende avontuur.