Roland Hendriks – Wat een mooi duikjaar was 2024!
Aan het einde van 2024 kijkt Duikreporter Roland terug op een bijzonder en divers duikjaar én maakt hij een compilatie van zijn mooiste ontmoetingen.
Datum: 2024
Duiklocatie: Nederland
Duikreports zijn de verhalen, foto’s en/of films van duikers – de belevenissen van jou en van mij. ledereen kan een Duikreporter zijn. Hoe? Klik hier!
December is alweer halverwege en het einde van het jaar nadert snel. Voor mij is dit het perfecte moment om terug te kijken op een jaar vol bijzondere onderwateravonturen. Terwijl ik de beelden van dit duikjaar samenstel, raak ik steeds weer verwonderd over de schoonheid die ik heb mogen aanschouwen. Het is bijna niet te bevatten wat ons eigen kikkerlandje onder de waterspiegel allemaal te bieden heeft.
In het zoete water begon het jaar al sterk. In de Lithse Ham zwommen talloze snoekbaarzen statig rond, terwijl Big Mama en haar kleintjes in de Kempervennen voor een aandoenlijk tafereel zorgden. Eén moment dat me sterk bijbleef, was een majestueuze snoek die, zwevend in het blauwe water van de Kraaijenbergse Plassen, recht op mijn camera afkwam. Hij keek nieuwsgierig naar zijn spiegelbeeld, een betoverend schouwspel waarvan ik met volle teugen heb genoten.
Maar het was niet alleen het zoete water dat indruk maakte. Het zoute water had dit jaar misschien wel nóg meer verrassingen in petto. Bij Sint Annaland vond ik een snotolf met maar liefst vier nesten, een zeldzaam gezicht. Ik kon uren gefascineerd blijven kijken naar de kleine oogjes die al zichtbaar waren in de eitjes. Een maand later keerde ik terug om de feloranje jongen te zien rondzwemmen, een indrukwekkend bewijs van nieuw leven.
De veelzijdigheid van het leven onder water bleef me verbazen. Overal waren er naaktslakken in de meest uiteenlopende kleuren en vormen: blauwtipjes, harlekijntjes, gestippelde mosdierslakjes… Ze waren er in overvloed, net als de sierlijk dansende flamingo platwormen. Het leek wel een onderwaterballet. Ook de sepia’s maakten dit jaar diepe indruk. Soms hing ik stil in het water, terwijl deze wonderlijke dieren elegant rond een tentje zwommen. Eén keer had ik het geluk om zes van hen tegelijk te observeren, een beeld dat nog lang op mijn netvlies bleef staan.
En dan de zeepaardjes. Wat een magische wezens zijn dat! Eind vorig jaar spotte ik er twee, maar 2024 overtrof alles: bijna bij elk bezoek aan Zeeland kon ik deze bijzondere dieren vinden. Zodra ik wist dat ze ergens waren, raakte ik in opperste concentratie. En keer op keer werd ik beloond, soms zelfs met meerdere exemplaren in één duik.
Toch waren het vooral de onverwachte ontmoetingen die mijn hart sneller deden kloppen. Zo was er een speelse gehoornde slijmvis die kiekeboe met me speelde vanuit een buis in het Grevelingenmeer. Telkens wanneer ik uit zijn gezichtsveld verdween, kwam hij nieuwsgierig tevoorschijn. Of die ene pijlinktvis die tijdens het filmen van een donderpad plots met hoge snelheid voor mijn lens langs schoot en tegen de bodem knalde. Terwijl hij van de schrik bijkwam, kon ik hem prachtig vastleggen. En natuurlijk die hondshaai, die recht op me af zwom bij de Bergse Diepsluis. Het moment was kort, maar het voelde alsof de tijd even stil stond.
Als ik terugkijk, lijkt 2024 wel een sprookje vol onderwaterwonderen. Het mooiste is misschien nog wel dat dit allemaal in Nederland te vinden is. Het herinnert me eraan hoe bijzonder en divers onze natuur is, zelfs onder het wateroppervlak. Een duikjaar als dit smaakt absoluut naar meer!
Op naar 2025! Dive safe, stay true and only leave bubbles!
