Harry Brummelhuis – Opnieuw naar Zeeland

Het ging weer kriebelen…. er moest in zout water gedoken worden. Duikreporter Harry vertrok richting de Oosterschelde.

Buddy Jan en ik hadden weer de kriebels. Er moest weer in zout water gedoken worden. Ik moest eerst een vrije dag plannen , maar toen dat geregeld was,stond niks de reis naar Zeeland meer in de weg. Buddy Jan is met prepensioen. Hij kan dus bijna altijd. Het zou de vierde keer in 2014 worden.
Zoals gebruikelijk weer om 7.00 uur in Enter. Zonder veel vertraging om 9.45 uur bij Zoetersbout. Het was net hoog water geweest, dus te water gaan was gemakkelijk. Bij laag water moet je een aantal lastige blokken passeren, maar nu zwem je daar over heen.
Zouden we nog sepia’s tegenkomen? Die stonden nog op ons “to do” -lijstje voor 2014. De zeedonderpad en de snotolf konden we dit jaar al als “gedaan”afstrepen met als bonus de ontmoeting onder water met Happie de Zeehond.
Het zicht was erg matig. We vonden wel ei-afzettingen van de pijlinktvis, maar verder niks van ons lijstje.
We hadden wat haast, want Jan had een duikje geregeld in Zijpe -haven. Hij kende Erik , de mosselkweker goed. Om 11.30 uur konden we ons melden.
Het is wat geklauter over de dijk en ook te water gaan was wat lastig. Uit het water gaan bleek later nog moeilijker voor ons (bijna) zestigers.
Maar Erik hielp mee. Tussen de mosselstrengen was redelijk veel te zien. Jan had 6 jaar geleden nog veel meer gezien, maar dit ter zijde.
Zelfs de zon liet zich heel even zien. Genoeg voor een mooie sfeerfoto onderwater. Zakpijpen , broodsponzen en meer van dit soort dierlijk leven had zich op en tussen de mosselen afgezet.
Zelfs een grote school harders liet zich zien. Maar deze laten zich slecht fotograferen. Daarvoor zijn ze te beweeglijk.
Na de duik nog even gezellig met Erik gekeuveld. Hij heeft ons verteld hoe hij in zijn broodwinning voorziet. Hoe hij “zaait en oogst”.
Dan op weg naar de Bergsche Diepsluis. Want onze missie “Sepia ” was nog niet voltooid.
Er waren maar drie andere auto’s. Dus dat gaf ons goede hoop op een ” close encounter “met “Sepia Officinalis”
Maar de berichten van de duikers , die uit het waren kwamen , waren niet zo best. Matig zicht en slecht één duiker had een sepia gezien. Maar we waren niet voor niks van zo ver komen reizen. Dus toch maar het water in. Inmiddels wat het eb geworden. We wisten waar we de rekjes moesten vinden. Al snel hadden we die ook gevonden. De meeste waren leeg. Dan toch nog eitjes van de pijlinktvis. Verderop ook eitjes van de sepia en warempel,toch een sepia. Maar deze verdween al uit het zicht voordat Buddy Jan hem / haar kon zien. Dus ook geen foto dit jaar.
Bij het platform was het zicht al niet veel beter. Wel het nodige leven, waaronder een aantal botervisjes. Terug naar de kant tientallen holen met grote Europese Zeekreeften.
Al met al geen slechte dag, maar de hoofdprijs (leuke foto’s van parende sepia’s) is niet gevallen. Maar de bonusprijzen waren ook wel leuk.
Om 19.00 uur weer terug naar Twente. Wel via Tilburg en Den Bosch, want op de andere wegen naar huis stonden lange files als nasleep van het afschuwelijk ongeluk in de Heinenoordtunnel.

Om 22.15 uur was ik weer thuis. Mission accomplished.