René Weterings – Grondige grondeltjes
Een straffe en koude wind uit het oosten, niet echt lekker dus. Gelukkig heeft Duikreporter René Weterings daar onder water geen last van.
Datum: 10-4-2019
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
De afgelopen twee duiken waren leuk en dat doet mijn zin in duiken goed. Deze week gaan we op woensdag eens bij de Bergse Diepsluis kijken, met de oostenwind zal de ‘baai’ er vast mooi bij liggen.
Het is mooi weer, maar er staat een straffe wind vanuit het oosten en die brengt een koude lucht mee. Brrr, dat is even wennen als ik buiten stap en de auto inlaad. Ik haal Goof op bij ons vaste ‘rendezvous point’ en rijden dan richting Zeeland. Eerst even onze flessen vullen bij het vulstation. Goof komt met het briljante idee om achter het tankstation de set alvast even op te bouwen, zo staan we tenminste even uit de wind. Op de parkeerplaats van de Bergse Diepsluis blijkt dat inderdaad een goed idee te zijn geweest, jemig wat een harde en koude wind. Snel mijn droogpak aan en cap op!
Niet veel later staan we aan de waterkant, het ligt er mooi rustig bij. Maximaal vijf kwartier duiken spreken we af. Het is hoog water, dus ik moet eerst nog even een stukje over de zandvlakte en zet koers richting het platform. Het zicht is iets minder goed dan ik had gehoopt, maar nog steeds prima te doen voor mij. Langs de zandhelling zak ik af, het zicht wordt helaas niet beter, toch vind ik het platform meteen en begin aan een rondje. Op de reling leven mooie anemoontjes, kleine krabbetjes huizen in de gaten van de reling die door de jarenlange corrosie zijn ontstaan. Af en toe zwemt er een blonde grondel tussen de begroeiing. Ik zoek naar iets leuks om te fotograferen, maar ik heb nog niet veel inspiratie. Ik geniet gewoon van de duik. Goof is niet veel later ook op het platform.
Onder het platform ontdek ik twee kleine visjes, ik moet even goed kijken welke soort het eigenlijk is. Het blijken jonge steenbolkjes te zijn, wat leuk! Nog nooit zag ik zulke kleine exemplaren. ‘De grotere zullen er dan vast ook wel zijn’, denk ik nog. Dus ik kijk even goed in de, schijnbaar steeds kleiner wordende, ruimte onder het platform en zie inderdaad een handjevol grotere steenbolken zenuwachtig heen en weer zwemmen. Die voelen zich natuurlijk gestoord door mijn lamplicht. Ik laat ze maar weer met rust en doe nog een rondje platform. Iets bijzonders vind ik niet, wel valt het op dat ook hier de Japans stekelhoorn alom aanwezig is, ook de eitjes vind ik twee keer terug. Achter het platform laat ik mijzelf nog even zakken tot dik dertien meter diepte, hier kruipen wat krabben over de blubberachtige bodem en ik zie een botervisjes tussen de oesters kronkelen.
Na een dik half uur ga ik naar ondieper water, ribkwallen drijven voorbij en ik passeer honderden garnalen die brutaal op de zandbodem liggen. Wow, wat zijn het er veel vanavond! Ik bespaar me de moeite om een poging te doen om ze te fotograferen, want ze zijn ontzettend schichtig. In het zand zie ik stervormige patronen. Deze zijn duidelijk gemaakt door de kleine grondeltjes die je hier altijd zo veelvuldig ziet. Een grondeltje laat zijn kopje zien uit een zelf gemaakt holletje. Dit grondeltje laat zich niet storen door een reusachtige onderwaterfotograaf en ik kan dus ongestoord wat dingen proberen. Wat een grappig visje eigenlijk, ik zie nog meer van deze guitige visjes op de zandbodem en maak nog wat meer foto’s.
Ook de heremietkreeften laten zich vanavond goed zien, deze diertjes zijn natuurlijk ontzettend fotogeniek en ik kan het niet laten om wat foto’s te maken. Een echt spannend plaatje is het niet, maar altijd leuk om te doen. Fuikhoorntjes glijden ondertussen over het zand, een Japanse stekelhoorn doet hetzelfde, maar dan een stukje verder. Tussen het wier liggen de zwarte grondels, ik vind er een die mooi blijft liggen en neem een portretfoto van dit mooie visjes. De ogen springen er uit, dus ik duik tevreden verder. Ondertussen is het donker geworden en begint mijn luchtvoorraad te slinken. Op mijn gemak peddel ik richting de trap.
Japans bessenwier vormt soms een klein doolhof op mijn weg terug, garnaaltjes bewonen deze wiegende wieren. De stenen worden begraasd door de alikruiken en ik zie wat grotere krabben vluchten voor mij en mijn bubbels. Ik kom netjes in de buurt van de trap weer boven en ik word getrakteerd door een prachtig rode lucht in de verte en maak nog snel even een snapshot van dit tafereel. Wederom was dit een mooie duik in de Oosterschelde, ik verklaar het duikseizoen voor mij persoonlijk voor geopend!
Max. diepte 13,5 m, temp. 10 gr.C., zicht ca. 2-3m, duiktijd 69min.
Duik 881 (Bergse Diepsluis, woensdag 10-4-2019, 20.00u)
