Goof van Rijswijk – De snottigere woensdagmiddag

Er is een filmpje van een snotolf verschenen op Facebook: het jachtinstinct van Goof van Rijswijk is aangewakkerd! Ze gaan ouderwets op snotolvenjacht. Gelukkig schieten ze alleen plaatjes….

Datum: 16 maart 2016
Duiklocatie: Sint Annaland, Zeeland

Eindelijk is het wat beter weer, de wind komt nog wel uit het noordoosten maar de zon doet zijn best en het voelt, uit de wind, eigenlijk best aangenaam. Marco stuurt een berichtje dat hij erover denkt om op woensdagmiddag te gaan duiken bij de brug en ik denk erover om mee te gaan.
Gezien de zichtmeldingen bij de brug die niet erg positief zijn en het filmpje van afgelopen zaterdag op Facebook, besluiten we om ouderwets op Snotolven jacht te gaan.
John Knappers stuurt me nog een berichtje dat hij ook van de partij zal zijn. Gezellig, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Na aankomst op de parkeerplaats bij het strand staat John er al en we maken een praatje. Het valt ons op dat er nog een auto met duikers staat, die hebben er al een duik opzitten, en er is 1 vrouw bij met een natpak…….tsjonge wat een heldin zeg! De watertemperatuur is 6 graden op dit moment, niet echt lekker als je dat tussen je huid en het neopreen krijgt…brrr.
Maar de kentering nadert snel, gezelligheid kent wel tijd deze keer, en we trekken onze droogpakken aan om het water in te gaan. Meteen heeft Marco door dat zijn automaat een beetje blaast maar we krijgen het niet opgelost, kraan dicht en we zien onder water wel hoever we komen. We gaan niet naar 30 meter zullen we maar zeggen.
Het plan is om naar de linkerkant van het strand te gaan zoeken op de overgang tussen de oesters. De wind staat vol op de kant en het is fijn dat de zon schijnt anders zou je zin spontaan over gaan, golven op de Krabbenkreek en een snijdende koude wind, echt Hollands duikweer zullen we maar zeggen.
John is er voor ons in gegaan en die zullen we wel niet meer zien onder water. We duiken onder en schrikken van het hele slechte zicht. Dat had ik me wel anders voorgesteld zeg. Maar we duiken stug verder en ik denk steeds dat Marco de boosdoener is, want die zwemt ergens rechts van mij. Gelukkig wordt het wat beter tot we op een diepte van 4.50 aankomen en dan ben ik blij verrast. Het zicht is hier opeens 4 meter. Het komt toch door de wind die de golven op de kant jaagt. Het zonnetje komt tot op de bodem en ik heb echt geen lamp nodig. Wat is dit genieten zeg, geen lamp nodig, goed zicht en volop leven. De eerste vlokslak zie ik zitten op een oester en kijk waar Marco is, die is gewapend met de standaard lens op zijn EPL-5 met voorzetlenzen maar zie dat hij er zelf ook 1 heeft gevonden. Ik duik een stukje door en zoek naar een vis met oranje vinnen. Marco zijn automaat blaast volop en ik gebaar hem dat hij beter zijn octopus kan gebruiken. Een (licht) blazende automaat is niet echt fijn om in je mond te hebben.

Na nog een stukje gezwommen te hebben en genietend van het landschap, voel ik iemand hard aan mijn vin trekken, problemen met de automaat denk ik meteen. Maar hij gebaart druk met zijn vingers op een plekje tussen de oesters, daar ben ik net overheen gezwommen, heb ik iets gemist? Echt wel, tussen de oesters ligt een prachtige oranje vis. YES, een snotolf! Meteen begin ik wat foto’s te maken en pa Snottie vindt het best, hij komt even omhoog en draait om, zwemt even weg en komt weer terug. Zou hij een nestje hebben? Ik zoek tussen de oesters maar kan niks vinden. Ook zwemt hij een beetje rond maar vertoont niet het typische gedrag van een verzorgende papa. Maar de Snotolf is een prachtig beest die, met zijn paaikleed aan, goed opvalt. Hoe kan ik hem gemist hebben denk ik nog. Maar dan realiseer ik me dat Marco zijn fles lekker leeg aan het lopen is en natuurlijk ook nog een paar foto’s wil maken. Ik ga aan de kant en zie hem denken “bedankt buddy, maar wel wat laat grrrrr”. Sorry maat. Na een minuut of 5 zie ik mijn buddy op zijn manometer kijken en laat mij weten dat zijn fles leeg is, hij gaat er alvast uit en ik krijg nog even de tijd om wat foto’s te maken. Ik heb voor de gelegenheid de 9-18 op mijn EM5-Mll gezet en merk dat het hartstikke leuk is om dit soort foto’s te maken. Normaal duik ik ’s-avonds in het donker en dan gaat eigenlijk standaard de macrolens mee. Ik weet uit ervaring dat het er op het schermpje altijd goed uitziet maar op de computer valt het vaak tegen. Daarom let op de belichting, kleur en compositie. Ik heb het prima naar mijn zin.
Uiteindelijk zie ik mijn computer 64 minuten aangeven en hou het voor gezien. Lucht heb ik nog genoeg en zin ook maar ik begin het wat fris te krijgen en realiseer me dat Marco geen sleutel heeft, die heb ik in mijn zak. Snel zwem ik naar de kant en bagger door het losse zand naar de auto, ook
John is er inmiddels uit, balend dat hij er geen gevonden heeft. Ik laat hem mijn foto’s zien en ook die van een Slanke Waaierslak (dat lukt niet echt met een groothoek) en is verrast dat deze slakken hier zitten. Ik heb ze hier ook nog nooit gezien en we besluiten dat we hier binnenkort nog eens terug moeten. Het is een mooi deel van de Oosterschelde en met de huidige voorzieningen echt een fijne duikplaats te noemen. Een verwarmde kleedruimte missen we nog maar verder is het een geweldige duiklocatie. Onderweg vullen we nog even bij Sub Ocean en napratend over de duik en foto’s rijden we weer naar huis. Bedankt maat voor het trekken aan mijn vin, jij mag vaker mee!