Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Blog / Duiken / Freediving / Freediving met Susan - blogserie / Snorkelen

Freedive-blog: Appeltjesfris bovenkomen

De eerste watersessie… Susan Dogterom gaat statisch freediven. Hoe houdt ze de focus om zo lang mogelijk onder water te blijven? Van liedjes zingen tot priemgetallen, maar of het helpt?

Statisch freediven is zo lang mogelijk onder water blijven liggen. Je moet je zuurstofgebruik zo laag mogelijk zien te krijgen. Dit betekent zoveel mogelijk ontspannen – zowel je spieren als je hersenen. Je moet dus zo min mogelijk bewegen en je armen en benen gewoon laten hangen in het water. En om ervoor te zorgen dat je hersenen weinig zuurstof gebruiken, moet je volgens Nanja niet niet denken. Dit is geen schrijffoutje, maar echt twee keer niet. Het is de kunst is om niet te veel te denken, maar ook weer helemaal niet. Dat vind ik nogal moeilijk klinken en bij de eerste poging onder water denk ik hierover na en besluit meteen dat dit in ieder geval geen goede strategie is. De vraag is wat dan wel en daar is natuurlijk geen makkelijk antwoord op. Dat is voor iedereen anders en daar moet je proefondervindelijk achterkomen.

— Ik zing een liedje, maar als ik me een tekstregel niet kan herinneren, voelt dat als een teken dat ik moet stoppen. —

Foto: Enker

Samen

Overigens heb je ook tijdens het freediven een buddy, zelfs met de statische discipline. Je buddy blijft namelijk naast je staan, meet de tijd en zorgt dat je niet van de kant wegdrijft. Maar ook om te controleren of alles nog goed gaat, en om in te grijpen indien dat niet het geval is. Deze controle betekent dat je na de eerste ademprikkel ongeveer iedere 15 à 30 seconden een tikje op je schouder krijgt om je bewustzijn te checken. Je geeft dan een klein vingergebaar terug om aan te geven dat het goed gaat. Na een paar pogingen wissel je van rol en kan je buddy een poging wagen. We mogen echter aan elkaar niet verklappen wat de tijd is. Dit hoor je pas aan het einde van de avond, zodat je focus meer op het oefenen ligt dan op de tijd. Maar ik wil het natuurlijk meteen weten!

Foto: Enker

Focussen

Ik probeer dan maar te focussen op het oefenen en voelen wat er gebeurt. Ik voel soms kramp in mijn buik of dat mijn masker niet lekker zit, maar zulk soort signalen moet je (proberen te) negeren. De tijd duurt lang en ik probeer verschillende gedachten op te roepen. Ik zing een liedje, maar als ik me een tekstregel niet kan herinneren, voelt dat als een teken dat ik moet stoppen. Dan maar dieren op alfabet noemen, maar bij een bepaalde letter kan ik even geen diersoort bedenken. Weer omhoog. Daarna priemgetallen op oplopende volgorde, maar bij de hogere getallen moet ik toch te veel gaan nadenken.

Appeltjesfris

Als ik bovenkom, vraagt instructeur Kees waarom ik bovenkom. Dat weet ik niet. Ik wilde gewoon ademen. Maar Kees vindt dat ik er nog appeltjesfris uitzie en ik heb geen blauwe lippen. Dit betekent dat ik nog zuurstof genoeg heb. Dus we gaan voor nog een poging. De instructeurs willen je graag uitdagen om je grenzen op te zoeken en doen dat op een prettige positieve manier. Zij zijn wél allemaal de relaxheid zelve. Ik heb nog veel te leren. Maar na uurtje oefenen heb ik een persoonlijk record van 2 minuten en 3 seconden! Dat is maar 9 minuten en 32 seconden onder het wereldrecord.

Susan beschrijft in een serie blogs hoe ze stap voor stap verder komt in het freediven – van de eerste kennismaking tot…?

https://www.mares.com/nl_NL/regulator-atlas-62x

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief