Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Erik Leisink – Zou het na een storm zondag?

Erik en Jack gaan op zoek. Zouden ze het zeepaardje vinden? Zou het de storm weerstaan hebben?

Datum 14-10-2013
Locatie Sint Annaland

De dag na de zondag ervoor. De zondag dat het halve IJsselmeer in de vorm van neerslag over Nederland is uitgestort. De zondag dat de wind in de middag aantrok tot stormkracht. Vooral in Zeeland en het zuidwesten van Nederland.
Het is zondagochtend vroeg als ik naar Zeeland rij, om met ESKO Diveworld aan boord van de MS Theo te stappen voor een stress rescue cursus die ik geef. Ook zijn er veel vrij duikers aan boord. Het regent, maar de wind valt ’s ochtends nog erg mee. Over de Brouwersdam zie ik een bruine smurrie vanuit de Noordzee de Grevelingen instromen. Dat ziet er niet goed uit voor maandag, dan heb ik een dag vrij om het Zeepaardje bij Sint Annaland te gaan zoeken. Als de wind in de middag aantrekt tot storm breken we de duikdag onmiddellijk af vanwege de veiligheid. ‘Dat wordt morgen kansloos’ denk ik als de MS Theo schommelt over een bruingrijze Grevelingen en koers terug zet naar Den Osse

Toch gaan Jack Vijgen en ik maandagochtend op weg naar Zeeland. We hebben een goede tip gehad van Marco Reijnen. Bovendien zou je het vergeleken met gisteren vandaag zo wat een ’tropische dag’ kunnen noemen. Nou ja……vooruit…ik bedoel eigenlijk het waait minder, en het regent niet of nauwelijks.
We parkeren bij duiklocatie Sint Annaland. We lopen richting het strandje en we zijn aangenaam verrast dat helder water het standje opstroomt. Zou het meevallen dan? Er is maar een manier om er achter te komen. Duikset aan en gaan!
We lopen richting de punt waar we vanwege het hoge water makkelijk te water kunnen. Ik kijk meteen omlaag om te kijken of ik het puntje van mijn vinnen kan zien. Een soort tic die ik heb om meteen de helderheid te kunnen inschatten. Niet alleen het puntje van mijn vinnen zie ik, ook de bodem van de Oosterschelde zo’n twee meter dieper. Het water is kraakhelder! Een dikke zes meter zicht.

We dalen af en begeven ons richting de gegeven tip. Als je op een zandvlakte komt met een hoop zeenaalden is dat leuk, maar je bent dan ook 30 meter te ver, herinner ik me van de tip. Omdraaien dus. Terwijl we dat doen zien we echt een mega grote kreeft, nog nooit zo’n joekel gezien. En oud waarschijnlijk, deze zit onder de zeepokken. We duiken er maar even om heen.Na een half uur zoeken vinden we de plek waar het Zeepaardje zou moeten zitten. Elk pakken we een helft een zoeken de begroeiing af. Jack heeft de juiste hoek, want na 10 minuten zie ik plots een lamp heftig heen en weer bewegen. Bingo! Daar zit het zeepaardje, prachtig langs een stuk oester met spons en soort van poliepen takjes.

 

High five! Snel pakken we onze camera’s voor de foto’s, anders gelooft niemand ons natuurlijk. Een kwartiertje bekijken we het zeepaardje, en dan besluiten we het beest met rust te laten. Langzaam stijgen we op, terwijl we de nodige millenium wratslakken en grote zeenaalden zien.

Wat een duik. Voldaan stappen we de Oosterschelde uit. We besluiten het voor vandaag bij deze duik te laten. Dit overtreffen we vandaag niet meer. Bovendien begint het harder te waaien en te regenen.

 

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief