Eieren zoeken in zoet water

Duikende fotografen en (hobby)biologen zoeken vrijwel altijd het zoute water in Zeeland op. Waarom vraag je je af als je foto’s van dit nieuwe leven in het zoete water ziet. Erik neemt je mee in zijn zoektocht langs de verschillende eierpakketten.

Als je regelmatig in het zoete water bij jou om de hoek duikt, ga je steeds meer herkennen. De vaste stek van de huissnoek, de favoriete hoeken van de karpers, maar ook de seizoenen gedurende het jaar. In het voorjaar beginnen de baarzen met het afzetten van eitjes. De baarzen trappen het seizoen omstreeks april/mei af met eierpakketten die er uitzien als vellen toiletpapier die her en der in de begroeiing hangen.

Maar echt leuk wordt het als je deze pakketten van dichtbij gaat bekijken. Zeker met een vergrootglas. In zo’n vier tot zes weken tijd zie je de ontwikkeling van de visjes. Met heel veel geluk maak je zelf de ‘geboorte’ mee. Wee je bijvoorbeeld dat een jong baarsje achterste voren uit zijn ei kruipt?

Links: Jonge baarsjes in het ei en rechts: eierpakketten in de begroeiing

Pa en ma beschermen de eieren goed.

Snoekbaars

Als iedereen in Zeeland zich druk maakt om de sepia’s, is het voor de snoekbaars tijd om zich voort te planten. De snoekbaarzen die normaal erg schuw zijn, blijven nu juist op één plek om de verse eitjes agressief te verdedigen. Kom je te dicht bij, ga er dan gerust vanuit dat pa of ma zijn of haar gebit in jouw handschoenen of duiklamp zet. Veel snoekbaarzen kiezen elk jaar opnieuw voor een vaste plek, waardoor je deze eitjes ook relatief makkelijk kan vinden. Door het agressieve karakter van de snoekbaars is het veel lastiger om deze eitjes van dichtbij te bekijken. Omdat deze eitjes niet transparant zijn, is het helaas ook niet mogelijk om de ontwikkeling van dit beestje te volgen.

Diepslak en platworm

Maar niet de zoetwatervissen planten zich door het leggen van eieren, ook de verschillende slakken en wormachtigen leggen eitjes. Om deze eitjes te kunnen vinden moet je echter wel een getraind zoekoog hebben. Het vraagt wat oefening om deze eitjes, die slechts een paar millimeter groot zijn te ontdekken. De bloedzuiger eitjes zijn bijzonder lastig, maar leuk omdat ze transparant zijn. De diepslak helpt je nog enigszins bij het zoeken, door de eitjes in grote getalen te leggen. De eitjes van de platworm zijn veel lastiger, maar zeg maar gerust het lastigst. Ondanks het kleine formaat, is toch mogelijk de ontwikkeling te volgen, behalve de eitjes van de platworm omdat deze niet transparant zijn.

Marmergrondel

De meest fraaie eitjes worden door de marmergrondel gelegd. Het mooie is dat deze vissen twee- tot driemaal per jaar hun eitjes af zetten, je hebt meerdere keren per seizoen kans om ze te zien. In de periode van juni tot en met september is het opletten geblazen. Rond een diepte van anderhalf tot twee meter vind je de marmergrondels en ga dan goed onder de stenen zoeken. De jonge ouders beschermen hun legsel goed en ze doen hun uiterste best om de pottenkijkers op afstand te houden met hun agressieve bijtgedrag. De eitjes van de marmergrondel zijn ook transparant en zijn perfect te volgen qua ontwikkeling. Binnen de afgezette eierpakketten/nesten tref je eitjes aan die op verschillende momenten kunnen zijn gelegd. Als je goed kijkt zie je de verschillende ontwikkel stadia van de embryo’s. Door die verschillende ontwikkelstadia is het lastig om in te schatten hoe lang het duurt voordat de marmergrondel eitjes uitkomen.

Ouders onbekend!

Weet jij het?

Het komt natuurlijk ook voor dat je eitjes tegenkomt waarvan je geen idee hebt waarvan deze zijn. Met wat navragen bij mededuikers kom je meestal snel verder in je determinatie, toch blijven er nog wel eens vraagtekens over. Het mintgroene eierpakket (zie foto) is hier een mooi voorbeeld van. We hebben nog steeds geen idee wie het ouderschap van deze kroost gaat opeisen. Dus als jij weet waar dit legsel van is, reageer dan zeker. Tot slot zijn wij ook benieuwd wat jij voor bijzondere eitjes tegen bent gekomen in jouw zoetwaterduiken?

Foto’s: Erik de Boer
Eerder gepubliceerd in voorjaar 2015.