Een spannend duikavontuur
Jan Britink reisde met een stel vrienden naar de Malediven en maakte daar een reportage. Dit is zijn inzending voor de Reportagewedstrijd 2008 die DuikeninBeeld.tv samen met Bonaire Toeristen Bureau en Bonaire Fun Travel organiseert.
De Malediven
Na al vele duiken in Nederland, de Rode Zee en de Caraïben waren wij, zes enthousiaste duikers, klaar voor ‘het grote werk’. De keuze was gevallen op de Malediven. Na veel over de Malediven gelezen te hebben was een liveaboard voor ons de ideale reisvorm. Midden in de Indische Oceaan, een prachtig land bestaande uit bijna 1200 tropische koraaleilanden waarvan er zo’n 200 
bewoond zijn. Al deze eilanden maken onderdeel uit van een tiental atollen. Voor ons de juiste omgeving om tussendoor te varen en de mooiste duiken te maken.
Met de auto naar Dusseldorf, vliegen naar de hoofdstad Male met een kleine tussenstop in Dubai. Toen de daling werd ingezet om te landen op Hulhule Airport, drukten we onze neuzen plat tegen de kleine vliegtuigraampjes. Wat een uitzicht op een aantal eilanden met prachtige koraalriffen! Dit moet wel een duikparadijs zijn.
Liveaboard
Een liveaboard is de beste duikreis die je in een land met zoveel eilanden kunt maken. Lekker lui relaxen terwijl je de mooiste duikstekken aandoet. Een dhoni is een bijboot waarvanaf je de duiken maakt. Na de duik laat je de duikuitrusting op de dhoni achter. Geen gesjouw met flessen en je duikuitrusting, alles staat al voor je klaar om de duik te maken.
Het onderwaterleven
Als ervaren duikers zijn we wel wat gewend, maar er is nog veel wat we willen zien. Het onderwaterleven op de Malediven heeft ons versteld doen staan, in één duik zie je zo veel dat het bijna niet te bevatten is. Een rijk onderwaterleven van minuscuul klein tot immens groot.
Duiken
De eerste dag doken we al tussen de whitetips en reefsharks. Als je nog nooit een haai hebt gezien, ben je de eerste keer wel wat nerveus voordat je in het water springt. Gelukkig is er genoeg voor de haaien te eten en zagen wij er, voor de haaien, niet zo lekker uit.
De duiken op dag één waren al onvergetelijk. Whitetips, reefsharks, napoleonfish, diverse koraalsoorten, te veel om op te noemen. De duikvakantie leek nu al een succes.
Pech onderweg
De tweede dag van de vakantie ging het echter mis. In de nacht voeren we naar het Ari Atol om daar onze duiksafari voort te zetten. Door ‘s nachts te varen winnen we veel tijd. Om een uur of vier schrik ik wakker, het is pikkedonker en hoor allerlei vreemde geluiden. Een luid gekraak heeft me ruw uit mijn slaap gewekt. Ik staar wat in het donker en denk dat ik dit wel gedroomd zal hebben. Mijn hutdeur vliegt open en een paniekerige stem schreeuwt: ‘Jan Jan, wakker worden, we zijn op een rif gelopen!’ Op dat moment schiet er van alles door je hoofd; op een rif gelopen? Dat gebeurt toch alleen in een film of in een spannend boek? Aan dek zag ik dat het waar was, met de dhoni probeerde de bemanning het schip vlot te trekken. Het mocht niet baten, we zaten muurvast op het rif.
Uiteindelijk werd het te gevaarlijk, alle passagiers moesten snel van boord. Ik rende naar mijn hut, pakte mijn portemonnee, paspoort en dacht nog aan mijn camera, er was geen tijd om verder iets mee te nemen. We werden naar een eiland gebracht waar goed voor ons werd gezorgd; een stevig ontbijt deed ons van de schrik bekomen.
Snorkelen
We werden met de dhoni opgehaald maar de bemanning was niet erg spraakzaam. We zijn naar Mantapoint gevaren om met manta’s te snorkelen. Wat een ervaring! Zulke enorme imposante dieren die laag over je heen scheren. Een stuk of acht manta’s die zich lieten verzorgen door de poetsvisjes. Ze waren zo dichtbij dat je ze zelfs aan kon raken.
Na deze mooie snorkelervaring zijn we, met de dhoni, naar een ander eiland gevaren voor de lunch. Helaas konden we hier niet blijven omdat het resort volgeboekt was, dus moesten we terug naar de boot.
Averij
Eindelijk kregen we wat informatie omtrent de averij. De boot was inmiddels losgetrokken van het rif. Er zat een gat in de bodem en er werd hard gewerkt om de boot boven water te houden. Omdat zoveel energie werd verbruikt, om het schip drijvende te houden, deed de airco het niet meer en was douchen een probleem geworden. We kregen de keus om met alle gebreken en ongemakken aan boord te blijven of terug te gaan naar het eiland Male en daar in een hotel te verblijven. Na wat overleg tussen vijf nationaliteiten is besloten om op het schip te blijven en door te duiken. We kregen de garantie (voor wat dat waard was) dat het schip niet zou zinken.
De rest van de duikvakantie verliep vlekkeloos. Van de 19 geplande duiken hebben we uiteindelijk 15 schitterende duiken gemaakt.
Compensatie
Ter compensatie, voor alle ongemakken, werd ons aangeboden om een week gratis terug te komen. Eén week opnieuw naar de Malediven waarbij we alleen de vliegreis zouden betalen was voor mij een aanbod waar ik niet lang over hoefde na te denken! Na de 15 onvergetelijk duiken in maart gingen we in november wederom naar de Malediven om er nog eens 20 te maken.
Manta’s en whaleshark
Het was een fantastische week en we konden het zeer goed vinden met de bemanning, we mochten al onze wensen kenbaar maken. We wilden graag de manta’s zien want twee duikers, die er de vorige keer niet bij waren, wilde dit ook graag eens meemaken. Haaien en schildpadden kwam je bij iedere duik wel tegen. Nu we toch mochten kiezen zou een walvishaai onze stoutste dromen waar kunnen maken. De manta’s waren geen probleem, deze keer bij Lankan Finolm op een diepte van ruim 22 meter hebben we met de manta’s gedoken.
Na vele vaaruurtjes en verwoede pogingen hadden we bij Manmigili Conera eindelijk beet. Er is een walvishaai gespot, dus snel op de dhoni. Iedereen was enthousiast en zelfs de kok was, met kleren en al, overboord gesprongen. Een heuse walvishaai van een meter of 7 á 8 lang. Deze jongens kunnen 15 meter lang worden dus dit was maar een kleintje.
Als je naast zo’n grote walvishaai zwemt, vergeet je dat het nog maar een jonkie is. Enorm groot en rustig zwemmend, ons totaal negerend maakte hij een grote bocht. Rustig zwemmen viel erg tegen, het was moeilijk om hem bij te zwemmen. Het geluk was dat hij door de draai nog een keer langs kwam. Ik heb met snorkelen nog nooit zoveel water binnengekregen maar het kon me niets schelen want dit overtrof alles. Ik wilde zo lang mogelijk van dit moment genieten.
Afscheid
Aan alles komt een eind zo ook aan onze onvergetelijke duikvakantie. De laatste avond heeft de bemanning nog een verrassing voor ons in petto. Een barbecue op een onbewoond eiland. In de verte zagen we dat het strand groots verlicht was met fakkels en kaarsen. Men had in het zand een walvishaai nagemaakt waar we ons eten op geserveerd kregen. Zeer mooi en erg creatief was deze walvishaai, bijna net zo echt en net zo groot als die we gezien hadden.
De Malediven, onvergetelijk!
De Reportagewedstrijd 2008 wordt gesponsord door:
