Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Een mooie herfstduik

Boven water is het herfstachtig weer, maar dat weerhoudt René en zijn buddy Goof er niet van om een herfstduik te maken. Zou het onderwater ook herfst zijn?

We zoeken naar een geschikte duikstek en zien dat de laag water kentering eigenlijk ietsje te laat valt. Sint Annaland wordt onze keuze, want daar kun je prima wat eerder te water is onze ervaring. Leuk, Goof en ik gaan nog een keer duiken in de Oosterschelde op de woensdagavond!

Het is de hele dag al stormachtig en het regent af en toe flink. Ik duim voor droog weer vanavond als ik vanuit mijn kantoor naar buiten kijk. Gelukkig is moeder natuur ons goed gezind en wordt het in de avond droog en gaat de wind ook wat liggen. Samen rijden we richting het eiland Tholen om weer eens bij Sint Annaland te duiken. Dat blijft een duikstek die wij allebei graag bezoeken. We wisselen vaak van instap, met hoog water gaan we vaak naar de nieuwste parkeerplaats en met laag water kiezen we liever voor het strand als startpunt.

20171004_784_Sint_Annaland006_LOGO-56426

We zijn vroeg, dus we gaan eerst eens op het strand kijken. Het water ligt er vrij kalm bij, in de luwte van de dijk, want verderop zien we dat de wind toch voor een redelijke golfslag zorgt. Daar zullen wij vanavond geen last van hebben. Het windje wat we toch nog een beetje voelen bovenaan de dijk, geeft ons wel al een echt herfstgevoel. We zijn dan ook blij dat we niet in ons natpak hoeven te duiken, zoals twee andere duikers dat naast ons gaan doen. We tuigen onze spullen op en trekken onze droogpakken inclusief droge handschoenen aan. Het is tijd om een kijkje onder water te nemen.

Door het mulle zand wandelen we naar het water, dat ziet er redelijk goed uit. Maar we weten dat dit niet alles zegt, dat weten we pas als we echt onder water zijn. Als alles goed zit en de handschoenen ook droog blijken te zijn duiken we onder, ieder zijn eigen weg. Ik besluit vanavond de oesterrand weer eens te volgen. De overgang van begroeiing naar zandbodem is vaak erg interessant. Het zicht is goed, hoewel het af en toe wel een beetje stoffig is. De stroming is nog vrij sterk te noemen, maar het is goed te doen. Ik probeer een koers aan te houden die loodrecht vanaf het strand gaat. Het duurt niet lang voor ik de zandbodem zie. Hier voelt de stroming nog sterker aan en ik heb moeite om een vaste positie te behouden. Maar een kleine sepia trekt mijn aandacht, dus ik blijf hier nog even hangen.

20171004_784_Sint_Annaland037_LOGO-56426

Deze jonge sepia is ongeveer zo groot als een sepiola en verschiet steeds van kleur. Deze sepia is ongeveer drie centimeter groot en brutaal als een volwassen exemplaar. Ik probeer wat leuke foto’s te maken, maar de meeste keren krijg ik alleen de achterkant te zien, niet bepaald aantrekkelijk voor de foto’s. Maar na een tijdje lukt het me en heb ik een brutale sepia op de foto staan met twee van zijn tentakels als dreiging omhoog. Leuk, dat doet me goed! Ik duik verder en zie een paars gekleurde groene zeedonderpad, ik herken hem aan de twee draden in zijn mondhoeken. Op het zand liggen talloze zeenaalden, de een nog groter dan de andere. Dit zien we al enkele weken achtereen, echt heel leuk om te zien. Maar ze zijn oh zo lastig om mooi op de foto te zetten, vanavond probeer ik het niet eens…

Het zand achter me lonkt, op de een of andere manier heb ik altijd de fantasie dat ik hier net dat ene bijzondere diertje ga ontmoeten. Dat is natuurlijk nooit, maar het is leuk om er overheen te scharrelen met die fantasie in mijn achterhoofd. Het krioelt er van de kleine grondeltjes en af en toe kruipt er een krabbetje voorbij. Een kleine heremietkreeft blijft mooi even voor me poseren, voordat hij zich langs een zandhelling laat zakken. Dan zie ik een paar kraaloogjes uit het zand steken, onmiskenbaar de oogjes van een platvisje. Ik “kruip” dichterbij en probeer het visje zo dicht mogelijk te benaderen, zodat ik met de 60mm macrolens die mooie ogen goed in beeld krijg. En dat lukt, dus ik duik tevreden weer verder.

20171004_784_Sint_Annaland042_LOGO-56426

In het zand zijn veel anemoontjes te vinden, dus ook deze bekijk ik nog eens goed en schiet er wat foto’s van. Het wordt tijd om langzaamaan weer terug te duiken. Dat doe ik over de oesterbegroeiing in de hoop toch ook weer eens een mooi slakje te spotten. Hier en daar zie ik wel de eisnoeren, maar een slakje kan ik niet ontdekken. Hooiwagenkrabben zijn wel dik vertegenwoordigd en ik spot nog een paar zeedonderpadjes, het wordt duidelijk herfst. Nog een paar maandjes en dan zijn hopelijk de nestjes weer te vinden. In het water boven de oesters hangen de koornaarvisjes, die als glinsterende spiegeltjes wegschieten als mijn lamplicht op hun lichaampjes schijnt. Het zicht is inmiddels nog een stuk beter geworden en ik geniet met volle teugen van deze mooie herfstduik. Als ik boven kom, zie ik dat Goof ook in de buurt is en er bijna uit komt. Goede timing dus! Bij de auto kletsen we wat na en genieten we van een welverdiende koek en een bak koffie. We kijken al weer uit naar volgende week woensdagavond!

Max. diepte 7,5m, temp. 15gr.C., zicht 3-4m, duiktijd 78min.
Duik 784 (Sint Annaland, woensdag 4-10-2017, 20.00u)

20171004_784_Sint_Annaland047_LOGO-56426

2 reacties

  1. Mooie opnames Rene, de platvis is inderdaad erg goed gelukt.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief