Een grotduik in de Turtle Tomb Cave
Linda Goedhart en Jesús Campos waren in Maleisië en maakten daar een duik in de Turtle Tomb Cave. lees hier de reportage die zij inzonden voor de Reportagewedstrijd 2008 die DuikeninBeeld.tv samen met Bonaire Toeristen Bureau en Bonaire Fun Travel organiseert.
«Grotduiken? Nee, niets voor ons. Dan zie je toch niets? Laat ons maar gewoon visjes kijken.» Dat zeiden we voordat we de grotduik in de Turtle tomb cave hadden gemaakt. Na die duik zijn we van mening veranderd.
In het voorjaar van 2008 maken we een duikreis naar Maleisisch Borneo bij de eilanden Sipadan, Mabul en Kapalai. Duiken rond Sipadan staat op zich al garant voor grote scholen vis, prachtige koraalriffen en vooral veel schildpadden. De duikstekken bij Mabul en Kapalai zijn er voor het ‘macroleven’, voor de mooiste garnaaltjes, naaktslakken en zeepaardjes. Niet voor niets staat dit gebied in de top tien van de mooiste duikstekken ter wereld. Maar een duik in de turtle tomb cave, ofwel grot van de schildpadskeletten, maakt je duikvakantie daar helemaal bijzonder!
Een beetje geschiedenis
De turtle tomb cave is een kalkstenen grot en loopt als het ware onder het hele eiland Sipadan door. Het is een labyrint aan tunnels en kamers die ontstaan zijn uit een vulkaan. In de jaren ’50 heeft het duikteam van Jacques Cousteau voor het eerst de grot gefilmd en met perslucht verkend. Lokale vissers wisten toen allang van het bestaan van de grot af, en gingen soms primitief met duikbril en snorkel op verkenning. Niet altijd kwamen ze er levend uit. Wel was toen ook al bekend dat er veel skeletten van schildpadden in de grot werden aangetroffen.
Het mysterie van de Turtle tomb cave
Er gaan twee verhalen over deze grot. Eén is dat de schildpadden per ongeluk de grot inzwemmen, de uitgang niet meer kunnen vinden, en doodgaan in de grot. De andere versie is dat de schildpadden bewust deze grot uitkiezen als laatste rustplaats. Welke versie de juiste is, weten we niet. Wij kiezen voor de laatste, wel zo spannend.
Toch maar wagen die grotduik
We duiken twee weken rond Sipadan. De ene duik is nog mooier dan de ander. Je zit zomaar ineens midden in een school barracuda’s, en soms zie je wel dertig schildpadden in één duik. Na de eerste week besluiten we toch om ons aan te melden voor de grotduik. Alleen ervaren duikers mogen zich inschrijven. Het animo bij anderen is niet al te groot. «Ik zie liever levende schildpadden. Jullie lijken wel gek, in een donkere grot kruipen terwijl je hier vijftig meter zicht hebt onder water.» Dat zijn zo van die opmerkingen die we van anderen krijgen als ze horen dat we gaan grotduiken. Maar bij ons wint het mysterieuze verhaal en onze nieuwsgierigheid het van de bedenkingen.
Goede briefing vooraf
De avond voor de duik krijgen we met nog twee duikers uitgebreide instructies van David Shaw, onze Chinees-Maleisische duikgids. Hij laat een video zien met onderwateropnamen van de grot en neemt de veiligheidsmaatregelen door. De duik wordt uiterst zorgvuldig gepland. We krijgen een stage-fles mee voor extra lucht en onze luchtvoorraad zal volgens een vast schema worden gecontroleerd. Tijdens de duik geldt de eenderde-regel die bij grotduiken gebruikelijk is: 1/3 lucht voor de heenweg, 1/3 lucht voor de terugweg en 1/3 hou je als reserve. En we maken de duik in een vaste volgorde.
Na de briefing haken de twee andere duikers alsnog af, zodat alleen wij tweeën overblijven om de duik te maken. Wij zien het wel zitten!
En dan de duik zelf
De volgende ochtend vroeg volgt het vijftien minuten durende bootritje naar de duikstek. Ondanks dat we allebei al bijna duizend duiken op onze naam hebben staan, zijn we toch een beetje zenuwachtig voor de duik. Zo’n duik maak je tenslotte niet iedere dag.
In het water krijgen we de stage-flessen omgehangen. Ze dienen als travelgas, alleen om de weg naar en van de grot af te kunnen leggen. We dalen af. De ingang van de grot ligt op 20 meter diepte. Een groot waarschuwingsbord geeft duidelijk aan dat duikers zonder speciale uitrusting sterk afgeraden wordt om verder te gaan. Het water is helder, maar het is aardedonker in de grot. Om niet teveel stof op te waaien, zwemmen we met een kikkerslag. Een rode snapper zwemt met het licht van de duiklampen met ons mee de grot in. Het beest zal zo’n beetje de hele duik bij ons blijven. Buiten een paar garnalen en die verdwaalde vis is er weinig leven te zien. Zo anders dan de kleurige koralen buiten de grot!
Na de ingang duiken we eerst door een kronkelende gang. We zien verschillende kleurlagen op de wanden, die nog stammen uit de ijstijd. Na de gang leggen we onze stage-flessen af en gaan verder op onze eigen fles. David bevestigt een gidslijn en we houden de vaste afgesproken volgorde aan: eerst David, dan Linda, dan Jesús. Dan komen we in een grote ruimte, die de kathedraal wordt genoemd. David schijnt met zijn lamp de ruimte rond en zet de lijn in het midden van de ruimte vast. Er zijn meerdere zijkamers. Het is hier maar 12 meter diep, maar toch voelt het raar dat je niet zomaar omhoog kunt. Bovendien is het niet zomaar een grot, maar een mysterieuze grot, waardoor de duik nog spannender wordt.
Er is een zijgangetje omhoog met een kleine uitgang, alsof je door een raampje naar buiten kijkt. Vroeger was dit de schoorsteen van de vulkaan. In de verschillende zijkamers zien we een flink aantal schildpadskeletten, een paar nog in ontbinding. Ze liggen niet zomaar overal verspreid, maar in holletjes en spleten. Dat maakt het verhaal dat deze dieren hier bewust een plekje opzoeken om te sterven wel heel aannemelijk.
Nadat we meerdere zijkamers verkend hebben, keren we terug naar de kathedraal, zoeken de gidslijn weer op en zwemmen in omgekeerde volgorde terug: eerst Jesús, dan Linda, dan David. We pakken de stage-flessen weer op en zwemmen richting uitgang. Vlak voor de uitgang doen we alle lampen uit en kijken naar de lichtgevende visjes om ons heen. De laatste minuten gaan we in het donker van de grot bij de uitgang zitten en genieten van het uitzicht ‘buiten’ in het diepe blauw. Voor de ingang van de grot cirkelt een school met een paar honderd jackfish. Het is een prachtig plaatje.
De veiligheidsstop maken we weer tussen levende schildpadden, boven het dak van de grot. Onze eerder uitgeademde lucht komt er langzaam uitborrelen. Het wordt uiteindelijk een duik van 90 minuten. We zijn behoorlijk onder de indruk. Weer thuis realiseren we ons pas goed dat deze duik toch wel heel fascinerend was.
De turtle tomb cave, een onvergetelijke belevenis. En grotduiken? Ja hoor, dat is best wel iets voor ons!
De Reportagewedstrijd 2008 wordt gesponsord door:
