Dirk Van den Bergh – Een feestje

Iedere duik is een feestje voor Duikreporter Dirk Van den Bergh, maar vandaag is het tijd voor een heel bijzondere duik. 

Datum: 29-06-2022
Duiklocatie: Dreischor Frans Kok Rif

Na onze duik bij de Zeelandbrug gaan we lunchen in de tuin bij Petra. Ondertussen kunnen de duikspullen uitlekken en kan ik de batterijen van de camera opladen. We maken ons klaar voor de feestduik: de 100e duik die ik samen met Petra ga maken!

We staan klaar om naar Dreischor te vertrekken wanneer Petra een reminder op haar smartphone krijgt: let op – afspraak bij de fysio om 13.30 uur! Oeps, het is 13.00 uur! Ja, met Petra beleef je altijd wel iéts … Ze wil de afspraak afzeggen, maar de behandeling duurt slechts een half uurtje en is vlakbij. “Ga er maar naartoe en kom dan rechtstreeks naar de duikstek, ik wacht daar wel, we hebben toch alle tijd!”

Zo gezegd, zo gedaan. Ik kan nu rustig mijn duikfles vullen en me ontspannen klaarmaken voor de duik. Lang moet ik niet wachten, daar is ze al!

Duikplan: de reefballs volgen, daar niet blijven hangen en rechtstreeks naar het heuveltje van Dreischor. Toch houden een paar zeenaaldjes en een Bonte mantel ons daar even op …

Op de zandvlakte krioelt het van de schepjes: honderden! In tegenstelling tot 20 dagen geleden zijn er nu geen eibollen meer te zien. Het is een huisjesslak, maar het lichaam is groter dan de schelp, zodat ze er zich niet in kan terugtrekken.

Ik hou me bezig met het filmen en Petra met het tellen van de andere slakken. Ze telt 42 Brede ringsprietslakken en 32 Kleine vlokslakken! De Kleine vlokslakken zitten op sommige plaatsen gezellig samen op een hoopje (zie video).

Deze keer bereiken we het heuweltje wel, maar het is niet meer zo spectaculair als enkele jaren geleden. Toch blijft het de moeite waard om het na de zandvlakte tegen te komen. We zien ook weer neonwormen en zagers. Het lukt me echter niet om ze op beeld vast te leggen door het stof dat ik telkens maak bij de minste verkeerde beweging. Wanneer ik opkijk vind ik Petra niet meer … Ik heb nog 90 bar over, dus best niet verder zoeken en terug richting kant. Onderweg zie ik op een hoopje oesters iets roods. Ik film het, maar kan niet thuisbrengen wat het is. Thuisgekomen zie ik dat het in elk geval een kokerworm moet zijn. Bij navraag bij Bas van der Sanden en Marco Faasse wordt dit bevestigd: het is een slijmkokerworm. Gewoonlijk zie je daar alleen de lange draden van die gespreid op de bodem liggen en zich bij de minste aanraking terugtrekken. De worm zelf zit verscholen in de koker, is zalmkleurig en tot 30 cm groot. Het donkerrode op het beeld zijn de kieuwen. Wel een unieke waarneming!

Ik kom terug bij de reefballs en daar kan ik deze opname van een Penseelkrab maken. Alleen de mannetjes hebben de sponsachtige pluk tussen de scharen. Een andere typisch kenmerk is de onderbroken witte lijn in drie delen onder de ogen.

Op weg naar de steiger kom ik Petra terug tegen. We blijven nog een tijdje rond de peilers hangen en Petra vindt daar zowel de Witgestippelde knotsslak (haast niet vast te leggen in het wapperende wier) als de Slanke knotsslak op de peiler(die staat wel mooi op beeld, zie video).

Na 75 minuten gaan we er uit en we rijden terug naar Petra thuis. Daar wachten we in de tuin tot Peter gedaan heeft met werken. Joke, mijn echtgenote, is er ook bij en heeft vandaag de boven waterbeelden gemaakt, zodat ik zelf ook eens op de video sta! Ik had Petra een etentje beloofd bij onze 100e duik en we rijden naar Zierikzee waar we gaan eten in café de biet. Dat heeft ze dik verdiend voor al haar zoekwerk tijdens onze duiken. Zonder haar had ik heel wat minder bijzondere waarnemingen gedaan! Voor mij heeft ze ook een presentje: een 75cl fles Brugse Zot.

Het wordt een gezellige avond en weeral een duikdag om nog lang op terug te kijken! “Op naar de 200!” zegt Petra. Euh … zal ik dat nog wel halen???