Dirk Van den Bergh – Een mijlpaal voor mijn buddy
Dirk Van den Bergh duikt onder met zijn buddy Nick Lobé, die zijn duizendste uur onder water gaat vieren. Zo’n mijlpaal vraagt om een bijzondere ontmoeting.
Datum: 04-10-2019
Duiklocatie: Zoetersbout
Er staat weer een biologieweekend in Zeeland op het programma dit weekend en zoals steeds doe ik dan vooraf al een duikje. Het worden er twee vandaag. Om 11.00 uur afspraak bij Zoetersbout met buddy Nick Lobé. Voor hem wordt het een speicale duik, een mijlpaal: zodra we 27 minuten onder zijn heeft hij duizend uren onder water gelegen!
Het waait hard, het regent en het is slechts 13°: herfst!. Er staat voor deze plek serieus wat golfslag, maar het water ziet er desondanks “helder” uit. Duikdoel: Nick wil zijn millenniumduik vieren met het zeepaardje. So, let’s go under!
Na 7 minuten zijn we bij het eerste rekje, geen zeepaardje te vinden. Bij het volgende rekje hebben we prijs!
Is dit nu een mannetje of een vrouwtje? Thuis vraag ik het aan Bas van der Sanden. Antwoord: “zonder dat ik me toegelegd heb op de anatomie van het zeepaardje, zo goed als zeker een vrouwtje.” Ik ga verder op zoek. Een buidel is er niet te zien, dus het moet inderdaad wel een vrouwtje zijn. Het vrouwtje brengt haar eitjes in de buidel van het mannetje. Daar worden ze bevrucht en zo kan men zeggen dat het mannetje zwanger is! Alle andere verschillen tussen man en vrouw die aangehaald worden zou ik alleen maar met vergelijking tussen twee dieren kunnen zien …
Ik zie voor het eerst ook een rozige pukkel onderaan de buik mét een vinnetje: de aarsvin (duidelijk te zien in de video). Ik lees verder dat, in vergelijking met andere vissen (ja, het zeepaardje is een vis, zelfs een roofvis ondanks zijn lief uiterlijk) de staartvin en de buikvinnen ontbreken. De rugvin zorgt voor de voortbeweging, terwijl de kleine borstvinnen (die vlak achter de kieuwdeksels staan) voor sturing en stabilisatie zorgen. Een zeepaard heeft geen tanden en geen schubben. Het lichaam is bedekt met heel harde hoornige platen, waardoor het paardje, buiten krabben, weinig vijanden heeft. Blijkbaar heeft het van de honderden duikers die het bezochten ook geen last want het zit hier nu al maanden!
We blijven 10 minuten bij het paardje en zwemmen dan naar de volgende stokken. Die zijn mooi begroeid met o.a. deze prachtige pauwkokerworm:
Nick doet teken en laat zijn duikcomputer zien. Het is zo ver: 1000 minuten onder water! Dit heb ik zelf nooit bijgehouden en ik ben er wel benieuwd naar. Dat worden tellen na 640 duiken!
We komen veel zeeappels tegen.
Nick wijst een mooi groen zeenaaldje aan.
Na 45 minuten gaan we ondieper terug. Nick ontdekt het enige slakje van onze duik: een piepkleine bruine plooislak, verscholen tussen de oesters. Lastig om in beeld te nemen! Vóór we er uit gaan zie ik nog eitjes van de Japanse stekelhoorn.
Na 65 minuten zijn we boven. We zijn max. 8,6 meter diep geweest en de watertemperatuur was iets boven de 14°.
Het is even kijken naar de wind om te bepalen waar we onze volgende duik gaan doen. Niet ideaal voor de Grevelingen, maar we besluiten toch om naar Den Osse te rijden: daar kunnen we ons na de duik opwarmen!
