Wouter Hoogerwerf – Van Makassar tot Mantis shrimp

In april reizen Duikreporter Wouter Hoogerwerf en zijn vriendin van zuid naar noord over het eiland Sulawesi. Ze duiken zowel het water als het lokale leven in. In vijf delen kan je hun belevenissen onder water en daaromheen volgen. Dit is het eerste verhaal. 

Datum: 2 t/m 27 April 2018
Duiklocatie: Sulawesi, Bira

We begonnen onze reis in Makassar waar we via Jakarta met Garuda Indonesia heen vlogen. Vanuit Makassar maakten we een dagtrip naar het “Rammang-Rammang” gebied met prachtige rotsformaties en grotschilderingen van wel 40.000 jaar oud. Het zijn de oudste grotschilderingen ooit gevonden en het betreden van de grot is een avontuur op zich. (lopen op een richel van 20cm in het donker langs een afgrond van een meter of 6) De weelderige natuur en de rijstakkers vormen er een harmonieus geheel.

De volgende dag rijden we in een uur of 6 naar Bira in het uiterste zuiden van het eiland. Via een reusachtige waterval en de scheepswerft van de Buginese Phinisi botenbouwers strijken we neer bij Baracoco Bungalows. We worden verwelkomt door een fikse bui die gek genoeg amper verkoeling biedt. Tijdens de regen hebben we wel even de tijd om onze duikspullen uit te pakken. Na de eerste snorkelsessie vanaf het aanlokkelijke strand worden we direct enthousiast!

Tussen het zeegras is hier en daar al wat koraal te vinden en de eerste Lionfish en Picasso Triggerfish zijn al gespot. De vrouw van de Belgische eigenaar ziet ons snorkelen en verteld ons dat we eigenlijk 150m verder moeten zwemmen om op het huisrif uit te komen. In de Bungalow zet ik snel m’n camera in elkaar en we zwemmen wat verder de zee op. Het zeegras op 2 meter diepte gaat over in een helling van koraal die tot in het diepe blauw reikt. Boven op een rots zien we een murene ver uit zijn hol hangen en boven het diepe gaan wat Blue Spotted Trevallies. Ik doe wat freedives tot een meter of 6 om plaatjes te schieten. Plots zien we wat lager op de koraalhelling een schildpad die langs glijd en prachtig afsteekt tegen zijn achtergrond. Dit hadden we helemaal niet verwacht tijdens onze eerste kennismaking. Wat een superplek!

We worden de volgende dag opgehaald door onze vaste taxichauffeur die de eerste twee weken met ons meereist. Ondanks dat Biradive camp, waar onze duiken geboekt zijn naast onze accommodatie gelegen is vertrekken we naar de Ferryhaven van Bira. Bij aankomst in de kleine rommelige haven is er geen duikschip te bekennen. Toch komen er twee vrolijke mannen op ons af en nemen onze duikspullen op de schouder. Ze verdwijnen door een opening in de zijkant van een grote oude veerboot. Met wat geklauter volgen we ze en de duikboot blijkt naast de Ferry te zijn aangemeerd. Via de opening aan de andere kant kunnen we netjes op het dak stappen. Waar zijn de andere duikers vragen we, maar die zijn er niet. We hebben dus alle ruimte op het houten schip waar zeker plaats is voor 8 personen.

We zetten koers naar het eilandje Liukanglu en binnen 30 min. kunnen we daar te water. Een gigantische helling strekt zich voor ons uit en op 28 meter waar de helling over gaat in zand beginnen we parallel aan de het rif te zwemmen. Dieper is het kouder en daardoor is er meer kans op groot leven, dit is “Shark point”. De haaien die hier vaak voorkomen zijn er vandaag niet maar voor ons duikt weer een mooie schildpad op. De gids wenkt me hem mijn camera te geven, vlug check ik de instellingen en geef hem mee. In een ruime boog zwemt hij om de etende schildpad heen en terwijl wij rustig op hem afzwemmen schiet de gids prachtige plaatjes van ons samen met de schildpad. Het koraal is afwisselend hard en zacht en plots lijkt het wel of we boven een blauwe oesterbank in zeeland zweven. We komen nog een Urang Utang krab tegen op een anemoontje. Hoe kun je nou een scherpe foto maken van een beestje met zoveel fluffy aan z’n lijf. Al met al is het weer even wennen met duiken en fotograferen in tropisch water maar de eerste duik verloopt heerlijk ontspannen.

Tijdens de oppervlakte interval blijven we bij het eiland Sarontang om wat te snorkelen. Dit is prachtig maar niet meer helemaal ongeschonden omdat hier regelmatig geankerd wordt. Marloes ziet in een flits nog een babyhaai wegschieten en ik vind op de rand van een wandje een Anemoon met Clownfish. De bemanning probeert een visje te haken met een handlijn. Ik mag ook een poging doen maar door de toenemende stroming valt het niet mee.

De tweede duik vind plaats buiten de luwte van het eiland. Langs een prachtige wand laten we ons meevoeren door de onregelmatige stroming. Deze duikstek heeft dan ook de (on)originele naam “the great wall of goats”. Wat een kleurenpracht trekt er aan onze maskers voorbij. De bodem is niet in zicht maar als we onder ons kijken zien we nog net een joekel van een tonijn tegen de stroom in verdwijnen. Als we even later weer onze blik van de wand lostrekken vliegen er in de verte twee Eagle Rays. De gids is er wel voor in om de wand te verlaten en achter ze aan te gaan het blauw in. Met gebaren weet hij ons dit echter niet duidelijk te maken en dus zien we ze gewoon sierlijk voorbij vliegen. Foto’s maken valt niet mee doordat ik niet gewend ben aan zulke stroming. Graag zou ik m’n vinger op een stukje rots of dood koraal zetten om even stil te hangen maar er is simpelweg geen plekje op de wand onbegroeid! De veiligheidsstop doen we bovenop de wand buiten de stroming. Heerlijk om tussen de zachte koralen en in de zonneschijn je duik te eindigen.

Eenmaal terug bij BaraCoco kan ik het niet laten toch nog weer het water in te gaan. De shorties moeten we nu wel echt laten drogen want de komende dagen staan er lange autoritten op het programma door de binnenlanden van Zuid Sulawesi.