Dirk Van den Bergh – Steenslijmvissen, zeebaarzen en een lampekap!
Duikreporter Dirk maakt twee duiken en komt weer bijzonder leven tegen. Zelfs een ‘kwal’ die hij nog niet eerder heeft gezien.
Datum: 06-06-2018
Duiklocatie: Strijenham en Bergse Diepsluis
Afspraak met Pierre Spirlet en zijn echtgenote Marina Persy bij duikstek Strijenham. Het is mooi weer en het water ziet er vanaf de kant helder uit. Ik ga voorop duiken en Pierre en Marina volgen als buddypaar. Helder water ??? We zijn nog geen 2 minuten weg en ik ben ze al kwijt tussen het bessenwier. Er is véél stof en het zicht is nog geen meter!
Zoals afgesproken maak ik mijn duik verder alleen af. Er zijn veel zeeanjelieren, maar ik moet er bijna met mijn neus gaan tegenhangen om ze te zien … Er zijn leukere omstandigheden om een duikje te maken! Ik volg de wand en ga max 8,5 meter diep. Na 35 minuten keer ik ondieper terug. Hier is toch een beetje zicht.
Wanneer ik bijna aan de trap ben kom ik Marina tegen. Ze is alleen in het ondiepe aan het snuffelen. Pierre staat al omgekleed aan de kant: na 15 minuten zijn ze teruggekeerd wegens het slechte zicht en bovendien weigerde de camera van Pierre dienst.
Ik blijf daar ook nog een hele tijd hangen: vorig jaar zaten de steenslijmvisjes hier en ja hoor, ze zitten er nog steeds!
De volgende duik doe ik met Pierre bij de Bergse Diepsluis. Bij het vertrek zien we een kwal die we nog nooit eerder gezien hadden. Ze blijkt na opzoeking slechts van heel ver familie te zijn van de kwal en is eigenlijk een hydromeduse – het kwalstadium van een hydropoliep. Haar Nederlandse naam is lampekapje.
Blijkt ook dat je goed moet oppassen voor de tentakels: de netelcellen kunnen zeer heftig steken. Goed dat ik dat nu weet, want ik ben er wel heel erg dicht bij geweest om ze in beeld te nemen!
We hopen sepia’s te ontmoeten. We zien er ééntje, maar hij vlucht weg. Pierre ziet op die plek tussen de takken een grote zeenaald zitten. Die zit wel heel goed verscholen: ze lijkt zelf wel op een tak!
Ook hier hangt er veel stof in het water, al is het zicht beter. Op zoek naar de sepiastokken geraken we mekaar kwijt, maar even later vinden we mekaar terug. We besluiten terug te keren en onderweg zien we verschillende zeebaarzen. Ze zijn moeilijk in beeld te nemen want ze zijn schichtig. Net als bij Strijenham zitten er opvallend veel kompaskwallen. Na 79 minuten zijn we terug boven. Ondanks het stof toch weeral een leuke duikdag!
Onderstaande video is in HD1080p, dus eventueel de settings aanpassen voor de beste kwaliteit.
