Dirk Van den Bergh – Slapeloze nacht
Een afspraak op een duikplaats met sterke stroming waar hij nog niet veel gedoken heeft, zorgt ervoor dat Duikreporter Dirk Van den Bergh de nacht voorafgaand aan de duik een aantal twijfels heeft. Zou dat terecht zijn? Je leest het hier.
Datum: 15-11-2018
Duiklocatie: Burghsluis
Voor ik ga slapen zoek ik nog eens alle info over duikstek Burghsluis op, want morgen heb ik daar afgesproken met buddy Petra Zondervan. Ik heb daar nog maar twee keer gedoken, met Bas en Mirjam van der Sanden als gids. Twee keer was het zicht zeer slecht en moesten we bijna arm in arm duiken. Mirjam had toen het verhaal dat ze eens door de stroming van de kant weg was gezogen … Ja en zo lees ik het ook: sterke stroming, alleen voor ervaren duikers, alleen op de laag water kentering duiken, er kan een sterke onderstroom staan, steile wand tot 30 meter diep, zicht meestal slecht, dicht bij de vaargeul, niet duiken bij harde wind, goed mes meenemen wegens achtergelaten vislijnen, goede duiklamp meenemen … Het is me allemaal terug duidelijk waarom ik hier nog maar twee keer gedoken heb! Zou Petra deze stek wel goed kennen?
Ik kruip in bed en al die dingen blijven heel de nacht door mijn hoofd spoken … Vooral het verhaal van Mirjam: stel je voor dat we van de kant weggetrokken worden … de watertemperatuur is nog maar 10°, dus onderkoeling is dan nog een bijkomende risicofactor …
Oef, het is tijd om op te staan. Zou ik niet aan Petra melden dat we beter naar de Zeelandbrug kunnen gaan? Ik kijk nog eens naar het weerbericht: volle zon, weinig wind, tot 13° … Ach, laat maar … we duiken op de laag water kentering en hebben beiden ondertussen toch al flink wat ervaring met stromingsduiken …
Ik ben ruim op tijd ter plaatse en ga nog even bruinvissen spotten, maar ik zie er geen enkele. Het eerste wat ik aan Petra vraag wanneer ze aankomt is of ze hier al veel gedoken heeft. Antwoord: nee!
We spreken duidelijk af: niet dieper dan 15 meter, na 30 minuten terug naar boven voor de veiligheidsstop en dicht bij mekaar blijven. Afhankelijk van de kou en het zicht kunnen we dan eventueel nog wat langer ondiep in het water blijven. We nemen ook de buddy lijn mee voor het geval het zicht te slecht zou zijn.
We gaan er in op het puntje, de plaats waar we allebei de vorige keren in het water gingen. Hier is geen duiktrap en het is opletten om niet met je voeten tussen de stenen vast te zitten. We doen dit stapje voor stapje, waarbij we mekaar ondersteunen. Zo, de eerste hindernis is genomen. Het water is rustig en de vinnen aantrekken gaat vlot. Even het hoofd onder water … hé … het zicht lijkt mee te vallen. We besluiten te vertrekken zonder de buddy lijn. We gaan de wand afdalen op een koers van 120°, dus een al een stuk naar links, tegen de stroom in, zodat we zeker zijn dat we niet richting stormvloedkering getrokken worden. We doen het heel rustig. Er is inderdaad veel stroming en hierdoor passen we onze koers aan naar 60°, zodat we nog wat meer naar links uitzwemmen. Het zich is uitzonderlijk goed!
Ons duik doel is op zoek te gaan naar de boompjesslak. Haar voeding is in elk geval aanwezig: zeecypres en tubularia, héél veel tubularia. Prachtig!
Er zitten veel brokkelsterren, maar op de wand is er nog genoeg plaats voor de talrijke slibanemonen, baksteenanemonen en zeeanjelieren. We genieten ten volle van deze prachtige bloemdierentuin!
We zien verschillende grote Noordzeekrabben. Petra meet er ééntje met haar aanwijsstokje: 25 cm! Ik zie er één met een anemoon op haar schild. Grappig!
Nog grappiger is de zeester die aan een draadje hangt!
Na 30 minuten beginnen we terug aan de opstijging. We doen dit heel rustig het is genieten. We zitten pal op de kentering en de stroming is weggevallen. Dat is meegenomen om de veiligheidsstop te doen! Hier zien we een grote gezaagde steurgarnaal.
Na 50 minuten gaan we aan de oppervlakte kijken waar we ons bevinden. Oeps … we zijn maar een klein stukje opgeschoven van de instap. Zo zie je maar welke invloed de stroming kan hebben! We hebben het nog niet koud en nog lucht genoeg, dus besluiten we om weer onder te gaan en ondiep met de nu terug aantrekkende stroming naar de duiktrap te driften. Onderweg komen we nog een grote kompaskwal tegen. Ondieper is het zicht nu een heel stuk minder geworden. Na 63 minuten zijn we aan de trap. Euh … duiktrap ??? Welke architect heeft dit uitgetekend? Een kort stukje leuning en slechts een paar trappen, enkel geschikt om er bij hoog water uit te komen (zie video)! Dit was het grootste risico van heel de duik! De boompjesslak hebben we niet gevonden, maar het was een geweldig mooie duik: genieten van begin tot einde.
Zo, dit zal wel mijn laatste duik van het seizoen zijn in de Zeeuwse wateren: binnen 10 dagen lig ik in het warme water van de Rode Zee en ik ga het risico op een verkoudheid even ontlopen! Dus, voor wie mijn reportages regelmatig volgt: er is niets met mij aan de hand. Tot binnen enkele weken, met de reportages over Dahab!
