René Weterings – Winters rondje Sint Annaland

Een duik in de Oosterschelde voor Duikreporter René Weterings zonder bijzonderheden, het is echt winter nu.

Datum: 4-1-2022
Duiklocatie: Sint Annaland

De weersvoorspellingen voor vandaag waren eigenlijk niet best de afgelopen dagen, maar het leek toch goed genoeg om er op te trekken. Oma wilde graag bij ons zijn, dus de oppas was ook geregeld!

Afgelopen week heb ik drie duiken in het Grevelingenmeer gemaakt en een paar leuke foto’s kunnen maken van het nestje van de zeedonderpad. Maar eerlijk gezegd ben ik er al weer klaar mee en zoek ik graag weer eens naar iets anders. Vandaag staat de laagwaterkentering goed voor een duik bij Sint Annaland, dus ik neem de gok en rijd naar het eiland Tholen voor minimaal één duik. Ik hoop eigenlijk op een snotolf, er was al een vrouwtje gespot schijnbaar. De mannetjes zullen dan niet veel later volgen, bovendien…wie niet waagt, die niet wint.

Ik ben al lang blij dat het droog is vanochtend. Op de buienradar zie ik wel buien die later in de ochtend zullen vallen. Op de parkeerplaats zet ik mijn auto strategisch weg, zodat ik uit de wind kan zitten. Ik ben alleen, maar na een korte verkenning op het strand blijk ik niet de enige gek te zijn. Marleen is ook net aangekomen en we maken een praatje na elkaar al een lange tijd niet te hebben gesproken. We hebben ongeveer hetzelfde plan en ook zij hoopt op een ontmoeting met een snotolf. Ik ben iets sneller met aankleden dus ik ga als eerste te water, we duiken immers toch allebei solo.

Het water ligt er kalm bij en voelt niet eens heel erg koud aan, als ik mezelf in het water laat glijden merk ik meteen dat het zicht niet best is. Het zicht klaart niet op als ik wat dieper ga, jammer zeg. Dit is niet waar ik op gehoopt had. Het kost me dan ook even wat tijd om er aan te wennen en heel even komt de gedachte in mij op om er weer uit te gaan, want ik vind duiken in zo’n klein wereldje niet echt tof. Maar ja, in het kader van ‘ik ben er nu toch’ duik ik maar verder en scan ik de met sponzen overwoekerde duikstek systematisch af naar een spoor van snotolven. Ook hoop ik stiekem op een nestje van een zeedonderpad, want dat zou ook zomaar eens kunnen hier.

Kreeften zitten er genoeg, vanuit hun holen laten ze alleen maar hun grote scharen zien. Af en toe zie ik een visje wegschieten, maar verder is het maar stil hier. Als ik de overgang van ‘rif’ naar zand volg vind ik een paar oude bamboestokken die ongetwijfeld voor eventuele sepia’s gezet zijn. Even verderop vind ik zowaar een zeedahlia op het zand. Wat is het lang geleden dat ik hier een zeedahlia zag! Ik probeer in het matige zicht wat macrofoto’s te maken, maar het komt er allemaal erg contrastloos uit te zien op mijn display, een macrofoto van wat zandkorrels tussen de tentakels lijkt wel aardig al is het allemaal niet spectaculair. Nee, dit wordt geen succesvolle fotoduik. Na een half uur duik ik weer terug in noordwestelijke richting en volg eerst een flink stuk de rand om daarna weer over het rif te zoeken.

Een brokkelster laat zich goed fotograferen, het is weer even een andere soort beeld. Zee-appels zijn er ook genoeg en hoe ik het ook probeer, het wil niet echt lukken om er strakke foto’s van te maken. Het zicht is wat beter naar mate ik noordwestelijker kom, maar echt goed wordt het nooit. Ver weg kijken zit er vandaag niet in en het is dat ik meer een zoektocht aan het maken ben, want anders was ik er al uit geweest na drie kwartier denk ik.

Toch houd ik het uiteindelijk een dik uur uit en houd ik het voor gezien als ik weer in de buurt van het strandje ben. Als ik mijn hoofd weer boven water steek, zie ik dat Marleen ook net het water uitgekomen is. Boven water delen we onze ervaring en we zijn het er al snel over eens dat het geen topduik was met dit zicht en zeer beperkt leven. Nou ja, volgende keer weer beter en ik beraad me alvast op een eventuele tweede duik vandaag…

Max. diepte 7,3 m, temp. 8 gr. C., zicht ca. 1-1,5 m, duiktijd 67 min.
Duik 1120 (Sint Annaland, dinsdag 4-1-2022, 10.00u)