René Weterings – Stilte voor de herfststorm

Duikreporter René Weterings snelt naar het Grevelingenmeer om van het goede zicht te genieten, maar of dat nog lukt?

Datum: 21-10-2020
Duiklocatie: Dreischor reefballs

De buienradar laat in de ochtend een grote vlek regen zien, die over heel Nederland trekt. Mijn duikplannen voor de ochtend verplaats ik maar naar de middag, ondanks dat er voor de middag harde windstoten worden voorspeld.

Ik kan niet eerder weg dan halverwege de middag. De zon breekt door en ik hoop dat ik nog op tijd in Zeeland ben om daar gebruik van te maken bij Dreischor Reefballs, want ik las ergens op Facebook dat het zicht er acht meter was. Was…want ik ben bang dat de aangetrokken wind daar inmiddels al een aantal meters zicht van af heeft gesnoept. Op de snelweg voel ik de windvlagen aan mijn auto trekken, toch heb ik zin in de duik. Ik weet immers ook dat Dreischor in de luwte licht, dus duiken kan altijd.

De zonovergoten parkeerplaats is leeg, ik moet mijn autodeur goed vasthouden als ik uit de auto stap. Het waait serieus hard, de wind voelt warm aan. Op de trap, boven op de dijk, is het uitkijken. Ik ga op de trap even in de zon zitten om op een veilige manier een selfie te maken en mijn enthousiasme te delen op social media. Het water ziet er vanaf de steiger nog steeds helder uit, dus ik trek snel mijn materiaal aan. Het is relatief warm, bijna twintig graden Celsius. Echt een vreemd gevoel, wetende dat het water nog maar twaalf graden Celsius is. De zweetdruppels staan dan ook op mijn voorhoofd als ik bij het einde van de steiger kom en het frisse water in stap.

Ik laat mezelf rustig zakken tot boven de reefballs. Mijn vermoedens klopten, het zicht is al flink verminderd. Ik schat het zicht op maximaal twee meter op sommige plekken. Het stroomt vanuit het westen gek genoeg ook best aardig voor het Grevelingenmeer, het stof drijft met flinke vaart aan mij voorbij. Ik doe een rondje reefballs naar het westen en bekijk daarna het prieeltje wat er niet ver achter staat. Een tijd geleden was dit nog volledig begroeid met mooie frisse zakpijpjes. Nu ziet het er uit alsof iemand een grote schoonmaak heeft gehouden. Veel stukken zijn compleet kaal. Ik ga er echter vanuit dat dit een natuurlijke oorzaak heeft. Ik probeer met alle macht wat leuke foto’s te maken. Het aanwezige stof is voor de fisheyelens en het belichten met een flitser met snoot niet te doen. De zon laat zich al vanaf het begin niet zien, dus ik heb grote moeite om er iets van te maken.

Jammer, maar ik houd het voor gezien hier en duik verder richting het reclamebord wat een paar meter verderop staat. Hier zit een grote garnaal op met een witte streep op zijn rug. Mooi diertje en ik probeer wat close-ups te maken. Als laatste bekijk ik nog het frame wat weer een paar meter verder op staat, maar ook dit is niet heel interessant op dit moment. Zeker niet met al het stof in het water. Ik kies eieren voor mijn geld, ik voel me relaxed en ben heerlijk aan het duiken. Maar mijn fotografiehart gaat niet echt sneller kloppen vandaag. Ik laat me dan ook met de stroming terug voeren naar de instap en ga langzaamaan ondieper, waar het zicht steeds iets beter wordt.

Op het zand zie ik wat grote zeenaalden, af en toe een blonde grondel en in de ondiepe reefballs huizen wat kreeften. Een Noordzeekrab heeft vermoedelijk de gaten gegraven onder een van de reefballs, de dader probeert er aan de andere kant nog steeds onder te komen. Verder is het wat betreft onderwaterleven maar rustig. Geen kwallen, weinig grondels die zich laten zien, zelfs de krabben laten zich niet echt zien vandaag. Ik besluit de duik langzaamaan te gaan beëindigen en laat mezelf over de oude zeedijk glijden om in een oase van rustig te komen.

Het zicht is hier boven de ondiepe zandvlakte nog wel goed, zo’n vijf meter schat ik. Grote plukken bruinrode wieren dansen in het water, dat door de wind in beweging wordt gebracht. Ik maak wat landschapsfoto’s in de hoop de donkere herfstkleuren goed in beeld te kunnen brengen. Mijn duikcomputer telt de minuten niet meer, ik ben te ondiep. Onder de steiger zwemmen een paar verdwaalde visjes die af en toe in beeld komen als ik van de mooi begroeide steigerpalen de laatste foto’s van vandaag maak. Al met al ben ik toch blij dat ik ben gegaan, al was het toch een ietwat saaie duik. Een voorbode voor de langer winter die komen gaat ben ik bang.

Max. diepte 9,0 m, temp. 12 gr. C., zicht ca. 2-5 m, duiktijd 75 min
Duik 998 (Dreischor Reefballs, woensdag 21-10-2020, 15.50u)