René Weterings – Snotolf voor de sneeuw

Een zaterdagochtendduik wordt voor Duikreporter René Weterings een gezellige en succesvolle, net voor de sneeuwbuien uit. 

Datum: 15-1-2021
Duiklocatie: Sint Annaland

Het weekend belooft er een met sneeuw te worden. Ik zie letterlijk de bui al hangen dat duiken daardoor misschien niet zou kunnen op zondag, dus ik plan nog mooi een duik op zaterdagochtend.

De laagwater kentering valt erg mooi, dus het komt perfect uit om weer naar Sint Annaland te rijden en weer een poging te doen om de snotolf te spotten. Mijn duik van 3 januari werd een hele korte door lekke handschoenen, dus ik vind dat ik wel een nieuwe poging moet gaan wagen zolang het kan. Het is nog rustig op de parkeerplaats, het is erg grijs weer en er staat een frisse wind. Mijn buddy Wim komt niet veel later aan en ondertussen verschijnen er nog meer bekenden! Ok, dat wordt een gezellige boel, nadeel is wel dat we de snotolf met velen zullen moeten delen. Maar ja, dat hoort er nu eenmaal bij, je hebt in het weekend helaas nooit het rijk alleen. We zijn ruim op tijd, dus we praten eerst wat bij met zijn allen. Ik merk dat de wind ondertussen mijn handen flink afkoelt, dus ik trek mijn handschoenen maar weer aan tot het moment dat we gaan omkleden.

We gaan net als vorige keer vanaf het strand te water. Net voordat we het water in stappen zien we twee dames die in badkleding het strand op lopen en vrolijk de Oosterschelde in duiken om te zwemmen. Wow, wat een bikkels zeg, daar begin ik echt niet aan. Los van dat het vast gezond is, heb ik echt geen trek in het oncomfortabele moment daarna…haha. Geef mij mijn droogpak maar, dat is heerlijk droog en zo geniet ik ook wel van de Oosterschelde, maar dan op mijn eigen manier. We duiken onder en samen struinen we de met sponzen begroeide duikstek af naar een snotolf. Het is lastig zoeken, want de diepte waar we op moeten zoeken is in feite een vlak stuk. Dus er is weinig referentie.

Toch duurt het wederom niet lang voor ik de snotolf gevonden heb, hij ligt mooi tegen het nest aan. De nakomelingen mogen maar blij zijn met hun persoonlijke bewaker. Ik heb vandaag voor de Olympus 30mm macrolens gekozen, in de hoop er een portretje mee te maken of een close up van de eitjes. Ik durfde vanwege het weer van afgelopen week niet de fisheye er op te zetten. Helaas is ook de 30mm macrolens nog steeds te ‘lang’ om mooi dichtbij foto’s te maken. Het gaat wel, maar ideaal is het niet. Na wat foto’s geef ik Wim de ruimte, want elkaar de ruimte en gelegenheid geven voor foto’s hoort er wat mij betreft bij.

Vanaf een afstandje kijk ik naar Wim zijn capriolen en hang relaxt in het water. Ik kijk nog wat rond en vind ook nog een heel klein nestje van een groene zeedonderpad, maar hier is geen papa te vinden. Ondertussen is ook Thomas aangekomen en ik zwaai enthousiast naar hem. We zijn nu al met zijn drieën, dus om er geen gekkenhuis van te maken maak ik een grote ronde om het nest en fotografeer de mooie sponzen. Na een paar minuten ga ik weer bij de snotolf kijken en krijg ik weer de beurt toegewezen van Thomas. Gaat prima zo, mooi teamwork met zijn drieën wat mij betreft.

Na een tijdje heb ik diverse foto’s van de snotolf en eitjes en vind ik het mooi geweest voor nu. Ondertussen is een andere onderwaterfotograaf aangekomen en begint de snotolf met zijn handen te lokken. Ik denk door zachtjes te tikken of iets dergelijks. Tja, zo kan het ook. Vanaf het strand komen nog twee bekende duikers aan. Ik wijs hen het nest en vind het dan welletjes. Tijd voor mij om er vandoor te gaan, het wordt me nu te druk.

Via de overgang van oesters naar zand duik ik terug in de richting van het strand, ik zigzag wat heen en weer om een eventuele tweede snotolf te kunnen spotten. Maar dat wil niet lukken. Verder zie ik ook niet veel bijzonders, buiten wat zeesterren en diverse soorten sponzen. Op de rand van het zand en de oesters staat nog wel een mooie pauwkokerworm, ik neem nog even de tijd voor wat foto’s en duik dan weer op mijn gemak naar de kant. Na circa 72 minuten sta ik weer op het strand. Bij de auto praten we gezellig na met warme koffie en lekkere koeken. En onderweg naar huis zie ik de eerste sneeuwvlokken vallen, mooi getimed dus! Het was weer een mooie winterduik.

Max. diepte 6 m, temp. 4 gr. C., zicht ca. 2-3 m, duiktijd 72 min
Duik 1015 (Sint Annaland, zaterdag 16-1-2021, 11.20u)