René Weterings – Oorkwallen bij ondergaande zon
De avondduik bracht Duikreporter René Weterings niet waar hij eigenlijk voor ging, maar de ondergaande zon maakt het voor hem goed.
Datum: 16-5-2021
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
De duik van Hemelvaartsdag bij de Zeelandbrug was een lekkere, ondanks de drukte daar. Mijn behoefte om vandaag weer te duiken is te groot, dus ik rijd in de avond weer naar de Bergse Diepsluis.
De eerste sepia’s zijn gespot, om ze te zien zul je moeten duiken. Hoe meer tijd je in het water bent, hoe meer kans je maakt. Zo simpel is het, dus ik probeer het er van te nemen zolang het kan. Ik weet dat het nog vroeg is en dat de grote aantallen (hopelijk) nog gaan komen. Maar niet geschoten is altijd mis, dus vol goede moed spreek ik af met Patrick om in de avond nog een duik te maken. Niet dat we samen gaan duiken, want dat doen we ieder voor zich. Maar elkaar spreken aan de waterkant is ook leuk natuurlijk. Het is wisselvallig weer, tussen de buien door schijnt de zon best vaak vandaag. Voor de avond worden weer onweersbuien verwacht, maar een avondduik is nog wel te doen schat ik zo in. Het is niet druk op de parkeerplaats, ondanks het Hemelvaartweekend had ik hier meer mensen verwacht. Nou goed, meer water voor mij!
Al aankledend praten we wat bij en besluiten ieder een eigen kant te pakken van de grote bak met water. We zien wel wat we tegenkomen, elk met een eigen strategie als het ware. Ik ben vandaag snel, ik lig zo in het water en ga meteen op zoek naar sepiatentjes. Elke keer dat ik hier duik heb ik weer moeite met orienteren, er is op die grote zandvlakte ook geen enkel herkenningspunt te vinden. Het enige wat je kunt doen is vaker duiken en zo proberen de locaties aan elkaar te knopen. Gelukkig vind ik al snel een eerste stel stokken en zie daar een klein dotje eitjes van een sepia aan hangen. Met mijn duiklamp zoek ik alles af, je weet maar nooit of er een in de buurt is.
Het water is al donker aan het worden op een diepte van zo’n negen meter, ik kan mijn lamp goed gebruiken. Het zicht is best oke, maar echt ver kan ik niet kijken. Een vers gezet sepiatentje heeft nog meer eitjes dan het eerste tentje wat ik vond. Ook hier tuur ik in de rondte in de hoop een sepia, of pijlinktvis, te vinden. Maar helaas, geen enkel spoor. Ik zigzag maar wat verder en zie diverse bouwsel van stokken. Het grote en lange rek waar ik vorige week maandag nog een dik uur met een schooltje pijlinktvissen heb gedoken kan ik niet vinden. Werkelijk…ik snap er niks van en wordt er een beetje gefrustreerd door. Maar ja, dat hoort bij deze duikstek denk ik, of het ligt gewoon aan mijn skills met het kompas.
Op een gegeven moment weet ik dat ik zo’n beetje alles wel gezien heb, behalve het lange rek. Tijd om richting het platform te gaan, want ook dan passeer ik weer een aantal tentjes en takkenbossen. Ook deze zijn nog leeg en het zicht wordt hier ook slechter. Hier wordt duidelijk meer gedoken en helaas ook een boel stof gemaakt. Op de zandvlaktes kijk ik nog of ik toevallig al sepiola’s kan ontdekken, want ook die zijn weer gearriveerd in de Oosterschelde…of misschien zijn ze wel helemaal nooit weg geweest, wie zal het zeggen. Alle stokken, tentjes en andere bouwsels zijn nog leeg van sepia’s. Wel zie ik nog een paar plukken met eitjes van pijlinktvissen, het is een beetje een saaie duik zo. Ik kom Patrick tegen en sein hem dat ik niks bijzonders gezien heb, hij seint terug dat hij ook niks bijzonders gezien heeft. Zo weten we dat we vanavond ons best gedaan hebben, maar het zat er nog niet in.
Patrick verdwijnt nog even de diepte in, maar mijn lucht is na bijna een uur weer ver leeg. Wat verbruik ik toch veel…pff, het wordt toch eens tijd voor meer luchtvoorraad op mijn rug. De zon laat zich ineens weer zien en het licht breekt op een fantastisch mooie manier door het wateroppervlak. De aanwezige oorkwallen brengen mij op een idee en zo maak ik wat foto’s van oorkwallen met op de achtergrond dat prachtige licht. Na zo’n tien minuten bezig te zijn geweest op mijn laatste lucht, besef ik mijzelf dat ik dit soort foto’s vaker wil maken. Meestal denk ik er niet aan, dus dit moet ik maar eens onthouden.
Geen enkele inktvissoort gezien, toch heerlijk gedoken en nog een paar mooie foto’s al kers op de taart!
Max. diepte 10,5 m, temp. 12 gr. C., zicht ca. 1-3 m, duiktijd 60 min
Duik 1042 (Bergse Diepsluis, vrijdag 14-5-2021, 19.30u)
