René Weterings – Lol in winterduiken?

Duikreporter René Weterings gaat nog een keer terug naar het nestje van de zeedonderpad, zou hij het winterduiken weer leuk gaan vinden?

Datum: 21-12-2020
Duiklocatie: Dreischor reefballs

Het is ontzettend slecht weer, het regent en waait en alles in mij zegt “geen zin”. Toch pak ik mijn spullen en ga weer naar Dreischor, ik wil nu ander soort foto’s maken van het nestje van de zeedonderpad.

Het is voor mij al erg lang geleden dat ik zelf een nestje gevonden heb, dus ik wil er nu echt even van genieten en mijn eigen foto’s maken. Gisteren had ik een macrolens op mijn camera zitten, maar ik wil erg graag foto’s maken met de fisheyelens. Het liefst met een zonnetje er bij op de achtergrond, maar dat gaat vandaag niet lukken. Onderweg verklaar ik mezelf een beetje voor gek om met dit weer te gaan duiken. Normaal gesproken zou ik dat ook echt niet gedaan hebben, maar het kriebelt nu echt teveel om de foto’s te maken die ik graag eens wil maken.

Op de parkeerplaats tref ik nog twee gekken, Marloes en Ester! Gelukkig, ik ben dus niet de enige gek…haha. Het regent flink door, dus ik pak mijn spullen en trek mijn pak aan onder het afdakje van het vulstation. Ondertussen praten we wat en vertel ik hen van mijn plan. Ik ben uiteindelijk alsnog het eerste klaar en wandel naar de waterkant. Tot mijn verbazing staat er een flinke golfslag, met de windrichting uit het zuiden had ik die niet aan zien komen. Vol goede moed stap ik gewoon het water in zet ik koers naar het nestje.

Het duurt niet lang voor ik er ben en stel mijn camera op een afstandje van het nestje alvast in. Zo verstoor ik de zeedonderpad niet al te veel. Heel rustig benader ik het nestje en zie dat de zeedonderpad een mooie positie heeft ingenomen, dus de eerste foto’s zijn al snel genomen. Af en toe kijk ik achterom om te zien of Ester en Marloes er al aan komen. Maar tot die tijd denk ik na over wat ik nog meer voor foto’s wil hebben, dus ik experimenteer wat de posities van de flitsers. Met de fisheye krijg ik het gewenste effect, namelijk een mooie groene achtergrond. Dit keer helaas zonder zonnetje, want die gaan we vandaag echt niet meer zien. Het zicht is nog steeds super goed, dus ik heb nauwelijks stof in mijn foto’s. Ik let ook erg goed op mijn trim en ga niet op de bodem liggen, ook niet met mijn vinnen. Ik maak de foto’s volledig zwevend. Eigenlijk geeft me dat een voldaan gevoel, zo hoort het duiken te zijn.

Vandaag is de winter dan echt begonnen en wat lig ik hier te genieten in het water van zo’n zeven graden Celsius. Eindelijk zie ik iemand in mijn ooghoek verschijnen, het is alleen Ester. Marloes is er niet bij. Misschien had ze andere plannen. Ik geef Ester de gelegenheid om te fotograferen en ga even verder neuzen tussen de oesters. Er is niet veel bijzonders te spotten, maar toch duikt het heerlijk zo met zeker acht meter zicht. Ik kan de volledige dijk en bodem overzien. Echt gaaf! Boven me zie ik het wateroppervlak ook heel goed en zie zelfs de regendruppels, zo goed is het zicht. Ester heeft maar een paar minuten de tijd genomen en gaat er weer vandoor. Ik heb nog voldoende lucht over, dus ik blijf nog even genieten en maak af en toe wat foto’s. Maar alleen als de zeedonderpad op een mooie plek zit. Ik probeer echt met mate te flitsen dit keer.

De zeedonderpad is druk met waken. Op het gemakje maakt deze mooie vis rondjes om het nestje. Krabben die te dicht bij het nestje komen, worden hardhandig aangevallen en soms zelf opgepakt met de bek en verderop weer uitgespuugd. Wat een prachtig tafereel! Na een dik uur vind ik het mooi geweest en besluit de laatste lucht te gebruiken om een rondje over de reefballs te doen en daar ook even te zoeken naar eventuele nestjes van zeedonderpadden. Helaas vind ik er geen, maar het is dan ook nog vroeg in het seizoen.

Tevreden stap ik het water uit en kom op de parkeerplaats tot de ontdekking dat alleen Ester er nog is. Marloes had materiaalpech en is al naar huis. Met zijn tweeën praten we nog wat na en genieten we van een warme bak koffie met wat te eten. Het is nog steeds nat en dat lijkt vandaag niet meer te veranderen. Tevreden rijd ik met een glimlach naar huis. Zou ik het winterduiken dan toch weer leuk gaan vinden? 😉

Max. diepte 7,9 m, temp. 7 gr. C., zicht ca. 7-8 m, duiktijd 70 min
Duik 1008 (Dreischor reefballs, maandag 21-12-2020, 11.30u)