René Weterings – Herfstachtige Halloweenduik
Ondanks het twijfelachtige weer trekt Duikreporter René Weterings er op uit en duikt de Oosterschelde in om te fotograferen.
Datum: 31-10-2020
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
De weersvoorspelling lijkt voor vandaag goed genoeg te zijn voor een duikje, dus ik trek er vrij spontaan op uit en plan voor mezelf een duikje bij de Bergse Diepsluis.
De kentering valt vandaag niet goed voor mij, dus ik neem de gok dat het zicht bij de Bergse Diepsluis ondanks de vele regen en wind afgelopen week toch een beetje mee wil werken. Het wolkendek is nog gesloten als ik thuis vertrek, maar ik heb er vertrouwen in dat ik de zon vandaag nog ga zien. Toch kies ik vandaag niet voor groothoek, maar voor macro! Gewoon lekker wat rondscharrelen dus.
Op de parkeerplaats zijn nog meer herfstduikers te vinden, inclusief een paar bekenden. Ik praat even bij met Rob en hoor dat mijn DiveXperience-collega Raymond er ook is, maar die ligt al in het water. Het waait wel wat, maar dat is vooral aan de andere kant van de dijk. Dus het omkleden kan vandaag nog steeds op een aangename manier. Het is met recht een mooie herfstochtend. Eenmaal in het water voelt het water ook herfstachtig aan, of zal ik gewoon ‘fris’ zeggen? Maar dat komt wel goed, want ik heb vandaag voor het eerst wat dikkere onderkleding aan. De vorige duik begon ik de koude toch al weer een beetje op mijn lichaam te voelen. En waarom zou je het koud hebben als je nog wat laagjes extra aan kunt trekken toch? Ik hou wel van wat comfort tijdens en na het duiken.
Onder water is het zicht best goed. De golven hebben blijkbaar niet heel veel vat op het zand gehad. Ik zet koers richting het platform, want daar wil ik eerst een kijkje gaan nemen. Het is altijd een gok of ik er meteen bij uit kom, maar toch doemt het platform al vrij snel op. Het zicht is hier wel wat minder goed, maar nog steeds enkele meters en het daglicht komt goed door. Mijn oog valt meteen op een grappige hooiwagenkrab, die op de bovenste ligger van de reling een soort dansje aan het doen is. Het diertje is vrij licht van kleur, dus valt erg op tegen de verder donkere ondergrond. Niet veel verder staan een paar mooie anemoontjes en zie ik wat blonde grondeltjes op het gemakje tussen de oesters hangen.
Ik kan op mijn gemak wat foto’s maken van deze visjes, ze zijn vandaag erg relaxed zo lijkt het. Kokerwormpjes hebben het platform ook gevonden, sommigen hebben zich laten omringen door kolonievormende zakpijpjes of sponsjes. Na een volledige ronde inspecteer ik het platform van de binnenkant en zie in de hoek een relatief grote kreeft met twee relatief kleine scharen. Dat ziet er maar vreemd uit, ook oogt hij meer oranje dan donkerbruin. Zou hij een Halloweenkostuum aan hebben? Ik weet het niet, maar ik maak er wel wat foto’s van. Aan het einde van mijn rondje valt een fel gekleurd vlekje op, als ik wat beter kijk zie ik dat het om een brede ringsprietslak gaat. Leuk zeg, het zien van deze slakjes is weer geleden! Ik neem uitgebreid de tijd om foto’s te maken en wacht daarbij net zo lang tot het slakje zich van voren laat zien, want hij of zij is duidelijk aan het eten van een of ander poliepje op een soort takje. De uiteindelijke foto geeft me een heel tevreden gevoel.
Mijn duikcomputer geeft een duiktijd aan van vijfenveertig minuten, de tijd vliegt vandaag voorbij. Ik ben echt aan het genieten van de rust onder water en besluit om eens in oostelijke richting te gaan kijken. Daar is ergens een anemoonsoort gespot die ik nog nooit gezien heb en ik wil ook even een kijkje nemen bij wat oude sepiatentjes. Onderweg duik ik over een spierwitte bodem vol schimmels. Het zonnetje laat zich nu ook zien, het goede zicht maakt dat het lijkt alsof ik in een of andere droomwereld duik, overal is het licht om mij heen. Het enige wat ik op de bodem zie zijn de markante sporen van krabben in het witte landschap. Ze leiden mij tot aan een paar sepiatentjes.
Ik onderzoek de stokken heel goed en zie vooral veel Japanse stekelhoorns en hun eikapsels, geen zeepaardje te zien vandaag. Een mooie zeenaald laat zich wel even zien, die heeft geen zin om mee te werken voor een foto.
Mijn manometer vertelt me dat ik weer terug moet, onderweg doe ik nog een poging om de anemoontjes te vinden. Maar ik heb geen succes, wel zie ik een witte vogelveer die aan mij voorbij drijft. Ik maak mijn laatste foto’s en zie een mooi plaatje op de display verschijnen. Ik heb een heerlijke duik gemaakt en dik tachtig minuten kunnen genieten van een mooie herfstduik tijdens Halloween.
Max. diepte 9,5 m, temp. 11 gr. C., zicht ca. 3-5 m, duiktijd 80 min
Duik 999 (Bergse Diepsluis, zaterdag 31-10-2020, 11.00u)
