Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Wouter Hoogerwerf – Onverwacht Zeeland

Soms loopt een dag heel anders dan verwacht. Duikreporter Wouter Hoogerwerf begon aan een werkdag maar eindigde op de bodem van de Grevelingen.  Waarom dat gebeurde en wat daar te zien was lees je hier!

Om 10:15 gaat mijn mobiele telefoon. Ik ben aan het werk maar blijkbaar vind Marloes het noodzakelijk mij even te storen. Ze verteld blij dat ze de rest van de dag uitgeroosterd is en dat ze dus vrij is. Diezelfde ochtend hadden we het er toevallig nog over dat we dit seizoen echt nog een keertje naar Zeeland wilden. Ik spoed me naar mijn leidinggevende en ik mag vertrekken! Yes, onverwacht naar Zeeland! Terwijl ik naar huis fiets check ik Duikersgids even. Het weer is gunstig maar de kentering niet. Dat worden dus twee Grevelingen duikjes. Snel maar nauwkeurig gooien we de spullen in de wagen en om 11:00u zijn we onderweg!

Om 12:30 staan we aan Den Osse nieuwe kerkweg. Er staat een auto of 10 en om ons heen word alleen maar Duits gepraat. Er schijnt een heerlijk zonnetje alhoewel het windje het toch al wel een beetje fris maakt. Het water ziet er helder uit maar er zweven erg veel kwalletjes, als dat maar goed gaat. Eenmaal in het water blijken het mini ribkwalletjes te zijn. Ze belemmeren het zicht maar meer overlast heb je er niet van. Nog voordat we de oude bedijking bereiken vind ik al een garnaal en een platvisje die erg goed blijven zitten. Met het natuurlijke licht erbij kan ik er prima foto’s van maken. We vervolgen onze weg het diepe in want we willen bij de betonnen platen kijken en de reefballs.

PA032157_Copy-71611

Op 17 meter vinden we betonblokken, niet de platen die we in ons hoofd hadden maar hier is het ook erg leuk scharrelen. Het zicht is hier nog een meter of 3 en vrij licht. Er doemt een gedaante overwoekerd met zakpijp op. Het lijkt een kreeftenkooi maar bij nader inzien lijkt het een verloren fuik. Aan de begroeiing te zien ligt hij er al even en er zitten wat krabben en garnalen in en onder het net. Hebben de Ghost Fish enthousiastelingen deze over het hoofd gezien? Wij laten de fuik in ieder geval liggen en zwemmen verder rechts af. De Reefballs lagen ondieper dan in onze herinnering en we vinden er nog een bontgekleurde zeenaald. Ook hier heeft het zonlicht grote invloed op de mooie gloed die als vlammen over de bodem fonkelt. De eerste rilling rolt over m’n rug en ook Marloes geeft aan het koud te krijgen. Langzaam starten we onze weg terug. Bij de betonplaten muur vinden we dan uiteindelijk nog een mooie Dahlia waar deze duikstek bekend om staat. We banen ons een weg door de miljoenen ribkwalletjes en na 56 minuten staan we weer op de steiger.

PA032166_Copy-71611

Toen we bij de auto aankwamen stonden een aantal Duitsers die nog aan het opbouwen waren toen wij te water gingen hun sets alweer af te bouwen. Zo lang hadden wij toch niet gedoken? We reden naar Dreischor, het Frans Kok rif om precies te zijn. Hier stonden maar drie auto’s maar wel weer met een Duits kenteken. Ook hier zag het water er helder uit en het zakkende zonnetje scheen nog feller.

PA032313_Copy-71611

We sprongen van de steiger met het plan weer wat Reefballs te bekijken en later wat ondieper slakjes en dergelijke te zoeken. Bij de mooi begroeide ballen aangekomen veranderde we toch vrij gauw weer van richting. We doken nu richting de linker kant (vanaf te steiger gezien) en we hoopten misschien wel het kasje tegen te komen. Op het moment dat ik dacht dat we het gevonden hadden bleek het een paal te zijn. Deze was behoorlijk overwoekerd door weduwroosjes, mosselen, sponzen enzovoort. Even dacht ik ook dodemansduim te zien maar toen ik van dichtbij keek bleken het honderden spookkreeftjes op zakpijpen te zijn. Na wat fotootjes in dit donkerdere gedeelte besloten we het weer wat hogerop te zoeken. Op de helling van de dijk was nog genoeg te zien. Het licht straalde schitterend over de oesterbanken en de golven lieten het licht overal heen schitteren. Na een verdwaalde kreeft gedag te hebben gezegd startten we onze slakkenjacht op het vlakke ondiepe gedeelte. Dit was helaas tevergeefs want zelfs Marloes, mijn critter spotter, kon er geen ontdekken. Desondanks was het weer een relaxed duikje met super zicht!

PA032251_Copy-71611

Zo zie je hoe anders je dag kan lopen. Je begint aan een dag werken maar je eindigt op de bodem van de Grevelingen. Om 19:00 u waren we thuis waar Marloes gelijk aan het eten begon en ik onze spullen spoelde. Al komt zo’n kans soms onverwacht, je moet de dag echt plukken!

PA032266_Copy-71611

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief