Dirk Van den Bergh – Niet voor herhaling vatbaar!

Duikreport nummer 200 van Dirk Van den Bergh! Zijn video’s werden bekeken door duikers uit 161 landen en met zijn duikverslagen houdt hij velen op de hoogte van de omstandigheden onder water. Deze keer: het Veerse Meer.

Datum: 28-08-2018
Duiklocatie: Zilveren Schor en Polredijk Transformatorhuisje – Veerse Meer

Vóór ik aan deze reportage begin, toch even stilstaan bij het feit dat dit de 200e is die ik hier publiceer …

Dat is al een héél dik boek! In die reportages tracht ik mee te geven wat ik beleefd, gevoeld en ervaren heb tijdens mijn duiken. Het is als het ware een uitgebreid logboek voor mij. Dit gebeurt inpulsief (soms té), want ook al heb ik er de tijd voor: de volgende duik wacht weeral! Ik doe dit vol overgave en met veel plezier, niet alleen voor mezelf, maar ook om andere duikers te informeren. Ik wil alle volgers danken voor de positieve reacties en ja … er waren er ook al eens negatieve … Voor die negatievelingen: dit zijn mijn belevenissen, mijn ervaringen, mijn gevoelens … Ik haal (in mijn ogen) fouten van anderen aan, maar ik spaar mezelf daar ook niet bij en hieruit leer ik zelf heel veel. Ik kreeg soms kritiek dat ik hiermee een eigen platform wou creëren … Welnu, criticasters, ik heb daar helemaal niets aan … alleen het plezier van het delen. En ja, zelfs met mijn eigen buddy’s heeft het al tot discussies geleid omdat ik uitkom voor mijn eigen mening! De reportages zijn altijd up-to-date, zodat andere duikers kunnen oordelen of gaan duiken op die plaats op dat moment de moeite loont. Ik tracht bovendien soms aan te vullen met mijn eigen, of naar aanleiding van de duik opgezochte kennis.

Nog even voor de criticasters: mijn YouTube kanaal heeft momenteel 157.000 views en 280 abonnees. Die komen echt niet allemaal van duikeninbeeld.TV, maar uit héél de wereld: de views zijn verdeeld over 161 landen van de 196 die er geregistreerd staan en … daar heb ik (buiten het plezier van de waardering) financieel helemaal niets aan … (wil ik ook niet, want dan verschijnen er overal storende reclameboodschappen!)

Dit gezegd zijnde, nu over tot de 200e reportage, waarmee misschien ook niet iedereen het eens is, maar dit hebben wij ervaren …

De eerste stek die we op basis van de beschrijvingen in de duikersgidsen hebben uitgekozen is Zilveren Schor. Blijkt dat dit momenteel een bouwwerf is, waar je zelfs geen toegang toe hebt … Een alternatieve parking is niet in de buurt. Dan maar stoute schoenen aangetrokken en bij de werfleider toestemming gaan vragen. Vriendelijke mens en hij wijst ons zelfs de weg waar we moeten gaan parkeren. Toch slagen we erin om verkeerd te rijden en hij komt ons met de fiets achterna!

We staan geparkeerd tussen de containers en overal ligt zand. We staan naast het bospad (waar ondertussen slechts langs één kant nog bomen staan) en gaan even verkennen. Hier zal het dan wel zijn zeker? Het blijkt een gemakkelijke instap te zijn.

Pierre is als eerste klaar en gaat al op weg, maar even later keert hij terug. Mijn bril! Hij gaat terug naar de auto, niets te vinden. Duikdag ten einde? Hij is er echter van overtuigd dat hij hem meegenomen heeft, zoekt op het weggetje en terug aan de waterkant gekomen ziet hij hem in het Veerse Meer liggen! Gelukkig is daar geen stroming!

Het uitzwemmen is lange tijd ondiep (80 cm!). Daarna dalen we af langs de veenblokken. Het zicht wordt slechter en slechter. Ik doe op 10 meter diepte teken om terug te stijgen. Dit heeft geen zin: alles is kaal, met hier en daar een garnaaltje … We vervolgen langs de wand tussen de 8 en 9 meter. De kale veenblokken en het zand, zeg maar slib, worden nu afgewisseld met enkele alleenstaande oesterformaties. Alles is bruin, bruin en grijs, grijs … Een fuik met palingen erin is een welgekome afwisseling.

Na 49 minuten keren we ondieper terug. Op 2 meter diepte is er wel wat kleur dank zij de wieren.

Na 70 minuten zijn we terug bij de instap. Ik voel in mijn mond een scherpte … jawel, ik ben een tand kwijt! Pierre zegt al lachend, die zit vast nog in je automaat en jawel hoor!
Alles wordt nat in de auto gelegd en omkleden is er niet bij … Zand verandert immers met water gemengd in modder …
We rijden naar de volgende duikstek, Polredijk Transformatorhuis, die 17 Km verderop gelegen is.
We hadden het gelezen: lange wandeling tot de duikstek …

Ik ga al even voorop om wat filmbeelden te maken en zeg nog tegen Pierre; niets vergeten hé, want het is ver om terug te wandelen! Het is inderdaad een lange wandeling en gelukkig is er nu een echte duiktrap om in het water te gaan. Ook hier weer eerst een ondiep gedeelte. In tegenstelling tot anders hangt Pierre heel de tijd wat boven mij en zodra we aan de wand komen gaat hij als een speer naar beneden, ook niet van zijn gewoonte … Ik erachter aan, ondertussen druk bezig met mijn oren te klaren … We zakken af naar 9,7 meter, maar hier ook hetzelfde verhaaltje: eentonig, grijs en bruin en weinig leven.

Na 30 minuten hebben we er genoeg van en keren ondieper terug. Ik ben Pierre kwijt … Even terugzwemmen, niet te zien … Dan zie ik zijn gele vinnen boven me. Hij is aan de oppervlakte. Problem? Ja … “Ik ben mijn lood vergeten en kan niet onderblijven op deze diepte …”. We spreken af dat hij aan de oppervlakte naar de trap zwemt en dat ik onder water de duik afmaak. Ondiep is hier ook meer te zien, maar infeite kan je dan beter naar hier komen om te snorkelen …

Pierre is al omgekleed als ik terug aan de auto kom. Thuis realiseer ik me dat ik ook vergeten was om 2 kilo lood extra te steken omdat ik van fles wisselde … Vermits ik niet veel te filmen had ben ik daar echter niets van gewaar geworden.

We zijn het eens: deze duiken zijn niet voor herhaling vatbaar … Toch hebben we ons door alle situaties goed gemauseerd!