Dirk Van den Bergh – Niet spectaculair, wel mooi
De herfst komt er aan, het is alweer tijd voor de laatste zomeravondduik van het seizoen. Duikreporter Dirk Van den Bergh duikt deze keer bij de Bergse Diepsluis.
Datum: 13-09-2018
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
Ik meld me aan met buddy Petra Zondervan.
Het is hoog water en dat is meegenomen bij de BD, want met laag water is het onderaan de trap altijd sukkelen en opletten geblazen om niet te verongelukken!
Om 19.15 uur gaan we te water. De zon staat al laag. De dagen beginnen flink te korten!
Duikplan: naar het platform en dan links langs de takkenbossen, daarna de rand tussen het slib en de oesters volgen en ondiep terug. We letten echter niet echt op ons kompas en komen eerst bij de takkenbossen uit! Het platform vinden we alsnog. Waar zijn al die steenbolken naar toe? Zijn ze verjaagd door de grote grondels die er nu wel rondzwemmen? Op de bovenkant staan nog mooie zeeanjelieren en tot onze verwondering zien we dat de Paarse kokerworm nu ook hier te vinden is (zie video). Voor het overige valt er echter weinig te beleven.
We blijven er dan ook niet te lang hangen en hervatten ons duikplan door opnieuw langs de takkenbossen te zwemmen.
Dit krabje heeft wel een stevige maaltijd te pakken! Is het een poot van een grote broer, of iets anders? Ik kom er niet goed uit.
Een slibanemoon krimpt in mekaar wanneer er een krab over loopt en daarna kan ik ze mooi filmen terwijl ze haar tentakels terug uitstrekt (zie video).
Petra doet teken met haar lamp en wijst voorzichtig een platvis aan. Die voorzichtigheid blijkt overbodig, want de vis blijft voor dood liggen. Niets lijkt hem te storen: grondeltjes gaan er bovenop liggen en een heremietkreeft kruipt er over. Ook onze aanwezigheid en mijn videolampen negeert hij. Alleen zijn oogjes gaan af en toe over en weer. Hij leeft dus toch! We weten beiden niet welke platvis dit is, dus dat wordt weer opzoekwerk voor thuis. Daar wijst alles in de richting van een “griet” en dat wordt bevestigd door Bas van der Zanden. De naam intrigeert me. Wat heeft deze vis in godsnaam met een griet te maken? Ha, gevonden! “Griet” heeft helemaal niets te maken met een meisje, maar is het Middelnederlandse woord voor “grof zand” of “kiezel” en dat is de ondergrond waarop hij met zijn camouflagekleuren (die hij bovendien kan aanpassen) graag vertoeft. Het is een tarbotsoort. Zo, dat weten we ook weeral!
In het ondiepe zitten verschillende paardenanemonen. Bij deze zijn de blauwe knobbels op de rand van de tentakelkrans goed te zien. Deze knobbels zijn uitgerust met netelcellen, die gebruikt worden om soortgenoten op afstand te houden.
Na 83 minuten komen we boven bij de trap. Wow, wat een mooie avondlucht!
Het is een mooie, windstille avond en we blijven nog lange tijd met de andere buddyparen napraten. Bedankt Lia voor het organiseren van al de gezellige zomeravondduiken!
Onderstaande video bekijken in HD1080p voor de beste kwaliteit.
