Brenda de Vries – Mijn eerste ONK-deelname
Het was vooraf best even spannend, maar Duikreporter Brenda kan terugkijken op een geslaagde missie. Ze vertelt over haar eerste deelname aan het ONK Onderwaterfotografie.
Datum: juni 2019
Duiklocatie: divers
Omdat ik sinds augustus 2018 in het bezit ben van een ‘heuse onderwatercamera’ heb ik het besluit genomen om mee te doen met het ONK. De wedstrijdweek in september valt direct af, dan ga ik duiken in Hongarije, maar de week in juni kan ik wel. Dus ik geef me op en besluit mijn deelname ‘strikt geheim’ te houden. Alleen een paar mensen licht ik in. Zo wil ik ook niet op de foto bij de teampresentatie. Als het allemaal niets wordt zeurt ook niemand.
Wordt het zoet, of ook zout? Ik besluit gewoon gek te doen en me op te geven voor zowel zoet (en team) als zout en dan wel bij de Masters. Ik mocht en mag ook weer in 2020 gewoon meedoen bij de Starters, maar bij de Masters moet je voor 5 onderdelen foto’s inleveren. En laat ik nu net een vreselijke hekel aan ‘macro’ hebben (zoekplaatjesfotografie) en nog nooit een visportret gemaakt hebben. Dus ik heb wel zin in een uitdaging. Want eerlijk is eerlijk, ik kom zeer weinig in Zeeland en vissen zwemmen altijd weg. Vaak is het thema ook nog iets met macro, maar ik kan dan in ieder geval voor 2 onderdelen wat inleveren waarbij ik gebruik kan maken van mijn favoriete fisheye lens: groothoek en groothoek met model. En omdat ik soms best wel moeite heb met selecteren lijkt het mij beter om gewoon 5 foto’s in te mogen leveren i.p.v. 2. Hopelijk iets minder keuzestress.
Vlak voor het ONK komt het vakantiegeld binnen en dus worden er flitsers aangeschaft. Tevens weet ik nog net 1 duikje voor het ONK te maken met een 45mm Panasonic macrolens, dus ik ga lekker met best wel onbekend materiaal aan de slag. Dat mag de pret niet drukken. Ik heb niets te verliezen.
Oh ja, er is ook nog een nieuw onderdeel ‘Plastic soup’ en omdat ik wel vaker plastic onder water gefotografeerd heb besluit ik hier ook aan mee te doen.
Maar we beginnen met zoet water. Voor zoet water is de duikstek snel gevonden: Het Veenmeer. Ik hoop op een mooie snoek en heb als 2e troef een foto van een duiker met een lelie in m’n hoofd zitten.
De snoeken zijn uiteraard niet thuis als ik ze nodig heb, heel raar, want ik kom ze elke duik tegen, maar nu niet. Dus ik besluit door te rijden naar Ruinerwold en ja, daar vind ik een snoek. De leliefoto heb ik ook al gemaakt en dan komt het uitzoeken. Dat is lastig, de snoek of de lelie. Zie je wel, keuzestress. De lelie heeft wat bemerkingen qua net niet helemaal waterpas en de kraan van de duiker komt boven het water uit, maar de belichting is zoals ik het gewild heb. Na wat overleg met diverse mensen besluit ik de lelie in te leveren en niet de snoek. Maar de snoek blijf ik ook een mooie foto vinden. Dus deze toon ik hier.
Jojanneke wist een goede stek met veel afval bij haar in de buurt, dus ik stap ook nog even in de auto om bijna 2 uur te rijden. En ja, daar ligt afval genoeg. Binnen 20 minuten heb ik zeker 4 potentiele foto’s, maar de foto met de onthoofde Barbie is gewoon direct mijn keuze. Hier zijn we snel klaar mee en ik ben tevreden. Als de jury nu ook een wat ‘lugubere’ foto kan waarderen, dan ben ik tevreden. De andere geschoten foto’s zijn ook niet slecht, maar ik vind gewoon de Barbie verreweg het mooist.
Vervolgens wordt er naar Zeeland gereden. Ik besluit te beginnen met de macrolens om macro en visportret te proberen.
Ik vind vrij snel een scholletje en het lukt om daar een foto van te maken waar ik best tevreden mee ben. De foto is wat kleurloos, maar dat is de vis ook, maar ik heb mijn VISPORTRET. Dus ik ben zeer tevreden. Een dag later heb ik nog 2 mooie foto’s van een grondel, dus ik moet kiezen en besluit een foto van een grondel in te leveren. Maar ergens blijft de schol voor mij een meer bijzondere foto omdat dit mijn eerste portretje is.
Dit jaar heb ik geluk met het thema, dat is in ieder geval GEEN macro voor mij, kan ik mooi met een groothoeklens maken. Ik vind een paar krabben langs een net vol met krabben. Vrijheid en gevangenschap in 1 beeld, dat lijkt me een goed plan. De foto die ik besluit in te leveren wordt een mooie middenmoot, maar de foto van de Noordzeekrab naast een net blijft voor mij nog steeds een tweede keuze en deze toon ik dus gewoon hier (met een beetje nabewerking).
Voor macro heb ik ook een paar gelukte foto’s. Maar de slakjes zijn voor mij gewoon de eerste keuze. Ik vind ergens de andere opties ook niet verkeerd, maar besluit toch voor de slakjes te gaan. Ook hier mag ik niet klagen. Maar ook hier toon ik dan een foto waar ik wel tevreden over ben, maar die ik niet heb ingeleverd.
Dan blijven mijn favoriete onderdelen over, groothoek en groothoek met model. Ik heb best wel wat groothoekfoto’s in het Veenmeer gemaakt, maar het is toch allemaal net even anders qua belichting in Zeeland. Ook is het zicht erg belabberd. Maar goed, ik weet wat te maken, ik heb wel eens betere foto’s gemaakt, maar ik besluit gewoon in te leveren. En ook hier wordt mijn doel gehaald: Niet laatste worden. En ook hier plaats ik bij deze blog weer een foto die ik niet heb ingeleverd.
30 november is de prijsuitreiking. Eerste met het team, 2e bij de Plastic soup (achter iemand uit het buitenland, daarom heet het ook ONK natuurlijk 😉 ) en bij de Masters nergens laatste. En ook win ik nog de Duikeninbeeld publieksprijs. Het meest tevreden ben ik over mijn ingeleverde visportret van de grondel (zie de foto’s van het onk elders op deze site), ook al had ik het nog nooit gedaan, het is gelukt. Ook erg tevreden ben ik met de ingeleverde macrofoto van de slakjes, ook al is deze een beetje gecropt nog mooier 😉 Tevens was deelname aan het ONK een gegronde reden om een keer naar Zeeland te rijden. Het was ook mijn enige bezoek in 2019 aan de Zeeuwse wateren. Maar mijn missie is geslaagd en wie weet doe ik een volgende keer weer mee.
