Mieke Noordanus – Na duiken in zout water moet je spoelen

Duikreporter Mieke en buddy Sandra duiken onder in de Toolenburgerplas. Ze maken een grondige zoetwaterspoelduik, zoals Mieke het noemt.

Datum: 4-7-2020
Duiklocatie: Toolenburgerplas

Na de oefendagen en de 1e wedstrijddag in het zoute water van Zeeland moest het zoete water er aan geloven.

Gewapend met camera’s een zoetwaterplas opgezocht. Rustig onze set opgebouwd in de zeikende regen om daarna vol goede moed richting het water te wandelen. Dat was wel even relaxt, niet eerder zo makkelijk te water gegaan. Het kostte totaal geen inspanning. Dit moment moest dan ook even worden vastgelegd.

Sandra zou de duik leiden. Om de eenvoudige reden dat het voor mij de tweede keer in mijn gehele duikcarriere was dat ik hier zou duiken en…. zij wist de weg. In mijn beleving nog nooit zo ver en zo lang gezwommen. Er leek geen eind aan te komen. Wat hebben we gezien? Helemaal NIETS! Naahhh, ook niet helemaal waar. Onderweg een snoek tegen gekomen, alleen was het beest alles behalve bereid om te poseren en verdween net zo snel als het gekomen was ook weer de diepte in. Ook nog een flits van een meerval gezien, die onder mij door zwom. Een moment van een foto was er niet. Sandra heeft nog een poging gedaan, maar deze was niet goed genoeg voor dit report. Slechts voor onszelf als bewijs.

Juist op het moment dat ik me afvroeg of er nog iets ging gebeuren werd een bocht ingezet. Ja hoor, we gingen na 70 minuten zwemmen eindelijk terug. De terugweg werden we opnieuw geconfronteerd met een kanjer van snoek, maar dit exemplaar liet slechts zijn/haar staart zien.

De belichting was nog een dingetje, want het zonnetje liet zich die dag niet zien. Want wat zonnestraaltjes hadden het beeld vast completer gemaakt. Ook toen snoek nummer 3 zich aankondigde. Dit exemplaar had wat meer geduld en liet zich wel fotograferen. Ook niet echt optimaal, maar in ieder geval wel wat meer een vooraangezicht in plaats van een achterwerk.

Sandra vond het ondertussen nodig om haar duikuitrusting een beetje te versieren met wat groen, om zo onderwater een feestjelijk beeld mee te geven.

En weer verder zwemmen. De instap, of liever de uitstap, moest nu toch wel een beetje in de buurt zijn? Op het laatste moment Sandra uit het oog verloren. Maar ik had dan ook wel gezien. Mijn conclusie had ik al gemaakt. Terwijl ik in het troosteloze weer half in het water op Sandra stond te wachten, vond zij het nodig om nog even snoek nummer vier op de foto te zetten. Dit grote exemplaar wilde wel poseren en toonde daarbij de gehavende bek. Wellicht in aanraking gekomen met een visser, waardoor het dier voor de rest van zijn leven door gaat voor de “joker” van de Toolenburgerplas.

Ondanks dat de duik weinig enerverend was, hebben we totaal toch 120 minuten gedoken. Voor iemand die bijna nooit haar spullen spoelt, kan worden aangenomen dat het een grondige zoetwater spoelbeurt is geweest. Maar het is wel duidelijk. Deze stek gaat hem zeker niet worden voor de teamwedstrijd.