Leendert Smit – Snoeken en nog eens snoeken
Na een reeks zoute duiken is Duikreporter Leendert toch ook weer toe aan een duik in het zoete water.
Datum: juni 2020
Duiklocatie: Zevenhuizerplas en Toolenburgerplas
Na een aantal duiken in Zeeland werd ik toch weer nieuwsgierig naar het zoete water. Ik zou daar mijn groothoek lens eens kunnen testen want die had ik nog niet veel gebruikt. Een paar weken geleden had ik al een duikje in de Zevenhuizerplas gemaakt maar ondanks het goede zicht was er niet veel te zien.
Maar misschien is dat vandaag anders. Het is een warme avond en sta ik geparkeerd tussen de badgasten, het is nog moeilijk een plekje te vinden. Twee snorkelaars komen net uit het water en klagen over het zicht. De honderden badgasten en de aanlandige wind hebben het een beetje verpest. Ik ga het toch maar proberen en in het ondiepe deel is het zicht inderdaad naatje. Maar eenmaal onder de thermocline klaart het op. Ik volg de rand van het ondiepe deel. Een gebied met steile wanden, veenblokken en hier en daar een uit de modder stekende boomstronk. Daar zie ik in de verte een bekend silhouet. Een snoek van ongeveer een meter hangt stil boven een veenkluit. Nu is het zaak de snoek zo dicht mogelijk te naderen. Een “en face” foto is toch wel mijn ideaal. Dat lukt helaas niet goed want als je net op de juiste afstand bent gemanoeuvreerd draait hij (of zij) weg en gaat een paar meter verderop doen alsof er niets aan de hand is.
Een week later probeer ik het samen met 2 buddy’s in de Toolenburgerplas. Ik ben daar nog nooit geweest en in Zeeland valt vanwege de wind eigenlijk niet fatsoenlijk te duiken. Ook bij Hoofddorp waait het maar de plas ligt redelijk in de luwte. Buddy Hans beloofde een kop koffie in het belendend restaurant maar dat gaat helaas pas om 11:00 open. Dan maar het water in. Er is hier een gebied afgezet voor duikers en dat schijnt vol de liggen met objecten. We volgen een touw en komen langs bootjes en diverse autowrakken. Overal zoetwatergrondeltjes maar geen groter spul. Pas als we het duikgebied hebben verlaten zien we de ene snoek na de andere. Nu lukt het net iets beter om het slachtoffer van voren te benaderen. Nadeel hier is nu weer dat ze vaak op de grond liggen en half in het wier verstopt zitten. Zo is er altijd wel wat.
Na koffie met gebak rijden we naar de Haarlemmerbosplas. Daar staat een restaurant (gesloten) op palen en onder die palen zit vaak ook grote vis volgens Hans. Helaas valt het zicht enorm tegen. Onder het restaurant is het aardedonker en een beetje “spooky”. We houden het snel voor gezien en gaan het water uit. Deze plas hoeft voor mij niet meer.
