Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Lanzarote, we zijn er weer!

Voor de tweede keer op rij gaat René met zijn gezin op zomervakantie naar Lanzarote. Hoe zijn eerste duik verloopt, lees je in zijn nieuwste duikreport.

De tijd van aftellen is voorbij, we zijn weer terug op Lanzarote! De komende twee weken verblijven we weer aan het strand van Playa Chica van Puerto del Carmen. Vorig jaar was de zomervakantie zo goed bevallen dat we nog wel een keer terug wilden.

20170807_765_Red_Coral017_LOGO-55006

Omdat alles bekend voor ons is, voelt het als thuiskomen. Zowel de accommodatie als het duiken met Safari Diving Lanzarote. We worden de eerste dag door de crew vriendelijk onthaald, we checken ons meteen in en plannen de eerste duiken voor de komende dagen. Ik berg mijn duikspullen alvast op in de daarvoor bestemde kisten en dan gaan we eerst eens een dagje rustig aan doen. Onze kinderen Isis en Rowan zijn al snel in het water van de Atlantische Oceaan te vinden. Zij hebben er ook al tijden naar uit gekeken en voelen zich als een vis in het water. Dat is als ouders een fijn gevoel, we hoeven ons echt niet druk te maken of ze zichzelf wel zullen vermaken.

De volgende dag beginnen we met de eerste duiken. Mijn vrouw Cindy en ik moeten om en om duiken, we hebben immers geen oppas. Ik ben daar zelf niet echt helemaal blij mee, want dat betekent dat ik als onderwaterfotograaf ben overgeleverd aan de groep en een onbekende toegewezen buddy. Dat is altijd even wennen de eerste duiken, want dat verschilt nogal met hoe ik in Nederland duik. Mijn eerste duik is op het huisrif om even lekker relaxt te beginnen, het is wel een wat diepere duik meteen. Mijn buddy is ook een Nederlander en samen volgen we de gids. Onderweg maak ik mijn eerste foto’s, wat voelt het fijn om weer hier te zijn en te kunnen genieten van vele meters zicht en blauw water. Heerlijk gewoon!

20170807_765_Red_Coral042_LOGO-55006

Onderweg geniet ik van de vele Atlantische monniksvisjes die in grote scholen zwemmen. Hier en daar zwemt een ander soort monniksvis tussen deze goudgele visjes. Op de bodem zien we hagedisvissen, platvisjes, barbeeltjes en af en toe graast er een zeebrasem. Bij de drop off op vijfentwintig meter diepte, zien we een pijlstaartrog onder ons voorbij zwemmen. Een stukje verderop schieten twee tandbaarzen weg. Gaaf hoor! De groep duikt rustig verder, in de verte zie ik de gids, maar die heb ik eigenlijk helemaal niet nodig denk ik nog. Het is hier ontzettend simpel navigeren, hier kwijt zwemmen is gewoon een kunst. Het voelt alsof ik hier gisteren nog was, maar het is toch echt een jaar geleden.

De route voert ons terug over de zandbodem en langs de oude touwen op de bodem. Dit is het bekende gebied waar altijd zeepaardjes te vinden zijn. Waar er in Nederland soms wat overdreven gedaan wordt over een zeepaardje om die niet te willen storen, worden de zeepaardjes hier (langsnuitzeepaardje) dag in dag uit bezocht door duikers. Toch zitten ze er al jaren en lijken zich van niets of niemand wat aan te trekken. Ik vind op eigen houtje twee zeepaardjes. Zoals vaak zitten ze erg verscholen en valt het niet mee om een goede foto te maken. Gelukkig word ik snel vriendjes met een ander zeepaardje en deze laat zich wel goed aan mij zien. Ik kan meteen wat leuke foto’s maken. Dat is een mooi begin van deze duikvakantie. Ik laat mijn buddy ook op zijn gemak genieten van deze diertjes.

20170807_765_Red_Coral059_LOGO-55006

Als ik weer de gelegenheid krijg om te fotograferen zie ik dat de gids ons seint met een heftig gebaar om te komen. Eigenlijk wilde ik helemaal niet weg van de zeepaardjes, want vaak is het achteraf toch niets bijzonders. Maar dit keer heb ik toch het gevoel dat ik maar beter kan gaan kijken. En ja hoor, de gids heeft ons niet voor niets geroepen. Een grote Atlantische pijlstaartrog glijdt gracieus op tien centimeter boven de zandbodem aan ons voorbij. In een handomdraai zet ik mijn camera op de filmstand, maar mijn macrolens heeft moeite met filmen. Wat een groot exemplaar zeg, deze was zeker anderhalve meter breed. Wauw….wat was dat gaaf om te zien. De grote zwarte schim verdwijnt in de diepte en wij gaan de duik afronden. De gids weet dat ik de weg ken dus laat hij mij en mijn buddy verder alleen, zodat we zelf de safety stop kunnen doen bij de rotsen en daar nog lekker kunnen rondscharrelen.

20170807_765_Red_Coral016_LOGO-55006

Als we weer terug in de baai zijn, vind ik een grappige slijmvis en neem nog even de tijd om deze te fotograferen. Ik lig op nog geen twee meter diepte en dan is de deining van de golven goed te voelen. Het kost me veel moeite om mijn camera stil te houden, een goede compositie te maken en dan ook nog op tijd af te drukken. Maar uiteindelijk lukt het en houd ik het voor gezien. Na een klein uur komen we op het strand terug en word ik onthaald door Isis en Rowan, zij zijn nieuwsgierig wat papa allemaal gezien heeft. De rest van de dag vermaak ik mezelf op het strand en is het ’s middags de beurt aan Cindy om haar eerste duik te maken. De kop is er af!

Duik 765, max. diepte 25m, temp. 23gr.C., zicht 20m, duiktijd 53min.

4 reacties

  1. Leuk om te lezen, vermits ik begin oktober ook naar Lanzarote ga! Wij zitten wel helemaal beneden, Playa Blanca en duikcentrum Rubicon Diving.

    REAGEREN
    • Dank je Dirk! Ik heb zelf nog nooit gedoken in de buurt van Playa Blanca, maar zal ongetwijfeld ook erg mooi zijn. Ben benieuwd naar jouw ervaringen, maar daar zullen ongetwijfeld wel wat filmpjes van verschijnen toch? 😉

      REAGEREN
  2. Doe de crew maar groetjes van ons “de zusjes”… wij hebben begin september een fijne week daar gehad! Sylvia (na 20 jr teruggekomen) en Jacqueline (voor 1e keer buitenland duiken)!

    REAGEREN
    • Hoi Sylvia, dat zou ik best willen doen….maar dit verhaal is van mijn vakantie in augustus 2017. Helaas zit het er dus al weer een tijdje op. 😉

      REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief