Joost Boerman – Duiken bij de Turks- en Caicoseilanden

Joost Boerman vertrok naar de Turks- en Caicoseilanden in het Caribisch gebied met maar een doel voor ogen: haaien op de foto zetten! Duikend met en zonder perslucht ging hij op zoek.

Eindelijk was het zo ver: ik ga weer naar de Turks&Caicos! Het was flink spannend of het allemaal wel zou gaan lukken vanwege Corona. Mijn route was niet heel gebruikelijk, ik vloog namelijk met de nodige tussenstops om ook even op Aruba en in de Verenigde Staten te verblijven. Na een hoop testen hier en daar komen we eindelijk aan op het eiland.
Een villa aan het strand met kajaks voor de deur, 32 graden Celsius en een klein tropisch briesje: dan zijn de Coronatesten snel vergeten!
Niet iedereen in de groep duikt, dus we hebben maar twee dagen duiken gereserveerd. Gelukkig is het buitenste rif maar een half uur peddelen met de kajak, dus kunnen we met zonsondergang zelf gaan freediven op het rif.

Op de Turks&Caicos is het ongeveer een uurtje varen naar de duikstek. De meesten duiken zijn wandduiken langs een wand die begint op 10 meter diepte en op sommige plekken tot wel 2000 meter diepe afloopt. Op de rand van die afgrond zouden de rifhaaien moeten zitten die ik zo graag wil zien. Ik woon veel op Aruba en haaien hebben we daar eigenlijk niet.

De eerste duik zien we natuurlijk geen haaien. We zien de meest fantastische dingen voor macrofotografie, maar in mijn hoop op haaien duik ik met een groothoeklens. De tweede duik is er echter meer groot leven te zien! Twee rifhaaien, een enorme barracuda en een paar kleurrijke koraalduivels zorgen ervoor dat we helemaal blij het water uit komen. Het water was kraakhelder met zeker 20 meter zicht. Vol energie gaan we terug naar de villa: tijd voor een cocktail om onze ontmoeting met de haaien te vieren!

De volgende dag doken we niet, maar tegen zonsondergang zijn we met de kajaks naar het buitenste rif gevaren. Na een uur in het water nam de wind toe en begon het donker te worden. Toen een van de jongens “shark!” riep, namen we dat dan ook niet serieus. Mijn buddy was alweer in de kajak geklommen en ik was er al heen aan het zwemmen. Terwijl ik rustig doorzwem naar de kajak, zie ik ineens een schim liggen. Er ligt echt een anderhalve meter grote verpleegsterhaai te dromen op de bodem! Snel duik ik nog naar beneden om een paar foto’s te maken. Door de wind zijn we in de vaargeul terecht gekomen en het wordt echt tijd om terug te gaan. Met een fantastisch laatste beetje zonsondergang peddelen we terug naar het strand. Grote kreeften en een mooie verpleegsterhaai kunnen we afstrepen van ons wensenlijstje. Mijn dag kan niet meer stuk.

Een rustige zee, geen bewolking en dat heerlijke tropische briesje: onze tweede duikdag begon prima. Na een uurtje varen waren we bij de drop off van West Caicos. Ik spring als eerste het water in, want ik wil graag wat half-half opnames maken van mijn vrienden die te water gaan. Als ik tussendoor even naar beneden kijk, is het meteen raak: twee rifhaaien zwemmen rustig over de bodem.

Onderweg naar de drop off zwemmen we door een klein grotje waar een oud anker in vast zit. Tussen de divemaster en mij in verschijnt uit het niets een klein verpleegsterhaaitje dat het te druk vind worden in de grot en richting de drop off verdwijnt.

Halverwege de duik zijn we al best wat haaien tegen gekomen, maar ze bleven aardig op afstand. Op de terugweg zie ik vanuit mijn ooghoek een rifhaai op me afkomen. Ik probeerde me zo stil mogelijk te houden en heel langzaam in zijn richting te draaien om hem zo dicht mogelijk bij me te krijgen. Dit werkte perfect want hij kuste ongeveer mijn dome poort ! Gelukkig had ik mijn instellingen goed staan en kon ik een plaatje maken waar ik zelf erg blij mee ben.

Tijdens de tweede duik hadden we iets meer stroming en een van mijn vrienden besloot dat ze liever terug naar de boot wilde. Nadat ik haar samen met haar buddy bij de boot had gebracht, bleek de stroming net te sterk om de groep die verder gezwommen was in te halen. Ik besloot rustig op de rand van de drop off te blijven hangen. Een hawksbill turtle was zich vol aan hete eten aan een stuk koraal en liet zich daarbij niet storen door mij. Na een paar kliekjes was het tijd om terug te gaan naar het ondiepe en daar nog even rond te neuzen tot de safety stop. In het witte zand kwamen we nog 4 jaw fishes tegen die naast elkaar hun woning gebouwd hadden. Ze hadden helaas nog geen eitjes in de mond, wat de jawfish tot het ultieme foto onderwerp maakt. Na een duik van een klein uur komen we enthousiast weer boven: het was weer fantastisch !

De eilandengroep bestaat uit 40 kleine eilanden. Grand Turk is in het hoogseizoen een goede plaats om humpbackwhales te zien. Ik heb gedoken met Dive Provo, een professionele organisatie met vriendelijk personeel. Het eiland is niet goedkoop, maar het water is extreem blauw en het zicht enorm goed.
Ik heb alleen groothoekfoto’s gemaakt omdat ik graag haaien op de foto wilde. De divemasters hebben me echter ook op heel wat macro tot supermacro onderwerpen gewezen. Van piepkleine koraalkrabben, jawfishes en spotted drums tot kreeften en nog veel meer.

Turks & Caicos is zeker een aanrader!