Jolanda Vos-Kors – Gelukkig hebben we de herinneringen nog

Wegdromen naar een 14-daagse live-aboardtrip. In gedachten is Duikreporter Jolanda weer helemaal terug in de Malediven, waar ze op de zuidroute prachtige duiken maakte.

Datum: Maart 2014
Duiklocatie: Malediven – Live-aboard Zuidroute

Het is vakantietijd alleen zijn de bestemmingen in 2020 door de corona-perikelen wat beperkt en aangepast. Onze laatste buitenlandse duikvakantie was in April 2019, Bonaire. Voor September dat jaar stond met onze duikvereninging ook nog een week Egypte gepland, maar helaas….. deze ging op de dag voor vertrek niet door i.v.m. het faillissement van Thomas Cook. Wij duiken het hele jaar door in Nederland. Onze “thuisplas” is het Veenmeer in Tynaarlo. Daarnaast maken we regelmatig een uitstapje naar Ruinerwold, plas Engelgaarde, Geeste (Duitsland) Speicherbecken. Deze duikplassen liggen voor ons op max. 1 – 1,5 uur rijden.

Hoe leuk ik het duiken in Nederland ook vind, ik merk dat het verlangen naar andere bestemmingen onderhuids begint te kriebelen. Even geen snoek, baars, paling of karper en groen water, maar verlangen naar een blauwe en kleurrijke omgeving, tropische vissen en een 3 mm wetsuit. Kennismaken met andere culturen, andere gewoonten en ander, maar vooral ook lekker leten. Ik besef me dat ik nog even geduld moet hebben. Want het huidige reizen met afstand houden, mondkapjes etc. Ik laat het nog even aan mij voorbij gaan.

Dit verlangen naar, bracht mijn in herinnering terug naar een live-aboard trip naar de Malediven in 2014.

Het was een 14 daagse trip met de MS Stingray. Vanaf Male hebben we de Zuid-Route gevaren. Stops en duiken bij diverse atollen, o.a. North Ari, Meenu, Thaa, Gaafu Ali, Addu. Aan boord was alles goed geregeld. Goede hut, lekker eten, ruimte om tussen de duiken door te relaxen. De bemanning verzorgde alles voor je. De duikspullen en een compressor waren aan boord van een Dhoni. Die vaarde de gehele trip met ons mee. Als we gingen duiken stapten we over op de Dhoni en werden we naar de duikstek gevaren. Ondertussen lag het “hoofdschip” voor anker en werd er een lekker ontbijt, lunch of diner bereid. Het was voor ons een 1e live-aboard en een hele beleving. Het was een “strak regiem”…. met 3 duiken per dag en soms nog een nachtduik. De quote “dive, eat, sleep, repeat” ging hier wel op, al kan je natuurlijk zelf beslissen om een keer over te slaan.  Na 35 duiken met een gemiddelde diepte van 33 meter en af en toe zeer sterke stroming, was het “lijf ook op” en was ik eigenlijk aan vakantie toe. Ik was blij dat we de nodige jaren duikervaring hadden. I.v.m. de stroming was de opdracht menigmaal direct afdalen naar 30 – 35 meter, rifhaak gebruiken. De stroming was één keer zo sterk, dat mijn buddy ondanks gebruik rifhaak, met koraalblok en al werd “meegesleurd”. Maar het was een geweldige ervaring die we niet hadden willen missen.  En niet alle duiken waren zo hoor!

We hebben ontmoeting gehad met vele haaien. Vaak een White-tip, Grey shark, Nurseshark en bij 1 duik waar we lange tijd “in the blue” bleven hangen en kijken hebben we zelfs hamerhaaien gezien. Scholen eagle rays, schildpadden, grote napoleons, murene’s ….. teveel om op te noemen. Maar wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt zijn de ontmoetingen met Manta-rays en Walvishaai. De Manta’s die bij een poetsstation maar bleven terugkomen. Met hun grote “vleugels” sierlijk door het water bewegen en menig keer heel dicht over je heen kwamen zwemmen. Geweldig!!!

Daar waar de bemanning wist waar walvishaaien te spotten waren, werd ’s avonds een grote krachtige “bouwlamp” achter op het schip aangezet, schijnend op het water. Na verloop van tijd zag je door de warmte van de lamp in het water allemaal kril ontstaan. Terwijl wij nog aan het diner zaten werd er geroepen….. whaleshark….. Wow, aan de achterkant bij het schip bleef die grote bek maar open gaan en kril happen. Na enige tijd vanaf boord dit spektakel te hebben gevolgd, badpak aan, masker op, snorkel in en het water in. Van heel dichtbij konden we dit imposante dier aanschouwen. Volgeplakt met zuigvissen. Zelfs in zijn bek. Eigenlijk onvoorstelbaar dat zo’n groot dier leeft van kril happen.

Ditzelfde tafereel ook nogmaals met Manta’s mogen meemaken. Toen er meerdere Manta’s bij de boot rondbleven zwemmen, duikuitrusting aan en hebben we met elkaar in een kring op de bodem gezeten, zaklantaarns omhoog schijnen, en de Manta’s blijven salto’s over ons heen maken. Wat fantastisch om mee te mogen maken! Ik vernam na een 10 minuten op de bodem zitten dat ik begon te rillen van de kou. Zo vermoeid was het lijf na twee intensieve weken duiken. Tijd dus om naar de oppervlakte te gaan.

Ik heb deze trip proberen samen te vatten in een film. Ondanks dat het nu al weer 6 jaar geleden is, brengt het mooie herinneringen terug. Helemaal nu het verlangen naar een buitenlandse duiktrip toeneemt. Ik wil het graag met de volgers van duiken-in-beeld delen.