Anja Blonk – Je gaat duiken en je neemt mee…
De voorbereiding van de duik van Duikreporter Anja Blonk was best goed. Alles stond klaar op het aanrecht. En daar stond het na de duik nog…
Datum: 07-09-2018
Duiklocatie: Zoetersbout
Nou ja, soms niet genoeg dus. Ik wilde al een tijdje bij Zoetersbout duiken maar op de eoa manier kwam het er niet van. Tot afgelopen woensdag. Herman is eerder thuis dan ik en pak de duikuitrusting vast in, laat het bad vast vol lopen om de camera te testen en de spullen te spoelen en dan is het wachten tot ik kom. Ik kom dus aangevlogen, test snel mijn camera in bad, leg deze op het aanrecht, gooi een boterham naar binnen en sprint de auto in. Hop naar de duikstek. Daar aangekomen kijk ik wat schaapachtig achterin de auto. De camera staat dus nog op het aanrecht. Herman kijkt even schaapachtig, de koelbox met eten en drinken staat nog vlakbij mijn camera.
Ach wat, dan duiken we gewoon zonder camera, ook wel eens lekker zonder camera. Dus in het pak en de dijk over. Het is laag water en de trap is te kort. Nu hebben ze wel een stukje asfalt gestort, maar nog steeds is het water lager dan de afstap. Ik laat mij dan ook op de kont zakken en schuif zo het water in. We zakken af en al gauw krijg ik een teken dat er iets niet goed is. Hermans lamp doet het niet. Oke, de reserve lamp ligt nog in de auto, dus dat wordt verder op 1 lamp. Het zicht is echter geweldig. Al snel komen we een sepia tegen en tal van andere mooie dingen. Ondanks de problemen maken we een super mooie duik. Nu nog een keer met camera.
Vrijdagavond besluiten we nog een poging te wagen in Zoetersbout. Dus Herman weer pakken, ik weer snel uit mijn werk en hoppa weer naar Zoetersbout, Uiteraard MET camera en MET coolbox. De wind staat op de kant en het ziet er niet goed uit. Vanwege het lage water schuifel ik er wederdom op mijn kont in. Dat gaat prima maar zodra we onderwater gaan is het zicht amper 20 cm. We dalen dieper af maar het zicht blijft bagger. Daar we niet zomaar willen opgeven ploeteren we door en zowaar, op de kop van de pier wordt het zicht beter. We hebben nu zo’n drie meter zicht. Ik speur de omgeving af naar mijn doel, de bruine plooislak, en ineens. Jawel, daar ontwaar ik de bruine plooislak. Maar laat ie nu net opgegeten worden door een anemoontje…… Heb ik weer.
Gelukkig zie ik er later nog eentje. We zwemmen terug en komen weer bij de trap aan. Om er uit te komen is nog een dingetje. De golven gooien je alle kanten op, behalve de goeie. Op handen en voeten kruipen we uit het water. Helaas blijkt er een haak van Herman niet bestand te zijn tegen het geweld van de golven. En laten daar nu net 2 peli lampjes aan zitten….Die zien we dus nooit meer terug. Maar gelukkig hebben we de bruine plooislak nog. In de laatste fase van zijn leven. Want hij wordt opgegeten door die anemoon. Tja, dan zijn die lampjes waarschijnlijk minder erg. Want wij leven nog…l
